Pokot
Piotr Kościelny

Piotr Kościelny powrócił do nas z kolejną mocną i bardzo brutalną historią, w której po raz kolejny porusza bardzo kontrowersyjny temat dotyczący ludzi kościoła. Fani autora doskonale wiedzą, że nie boi się on poruszać takich tematów, co sama sobie chwalę i po każdą książkę autora sięgam z nieukrywaną satysfakcją i przyjemnością. Choć historie, które pisze autor, są fikcją, to każdy z nas odnajdzie w nich ziarno prawdy, które swoje odzwierciedlenie ma w rzeczywistości.

„Pokot” to trzeci tom przygód bezkompromisowego komisarza i jego partnera. Jak i w poprzednich częściach, tak i tym razem muszą zmierzyć się z bezwzględnym, wręcz sadystycznym mordercą, który poluje na dzieci. Śledczy chcą jak najszybciej złapać sprawcę, by uniknąć niepotrzebnej paniki. Kiedy w końcu Sikora wraz z zespołem poznają tożsamość mordercy, osoby wysoko postawione robią wszystko, by zamieść sprawę pod dywan. Dla Sikory to jedno z najtrudniejszych śledztw, bowiem bardzo mocno rzutuje ono na jego prywatne problemy, ale zrobi wszystko, by winny został ukarany.

Kolejne spotkanie z Sikorą i Bieleckim, a co za tym idzie — kolejna mocna historia, która dosłownie mną wstrząsnęła. Jak to bywa u Kościelnego, już na dzień dobry dostajemy brutalne morderstwo i mnóstwo niewiadomych. Śledztwo, z którym musiał zmierzyć się komisarz wraz ze swoimi towarzyszami, wciągnęło mnie od pierwszych stron i wspólnie z nimi starałam się wytropić mordercę, którego de facto, poznajemy już niemal na samym początku. Historia, choć przeraża, a emocje podczas czytania sięgają zenitu, to na swój sposób intryguje i czytelnik jedyne, o czym myśli, to, czy winny dokonanych zbrodni poniesie zasłużoną karę. Historie, które pisze autor to nie zwykłe opowiastki, w których policja ściga sobie mordercę, to kryminały z krwi i kości, w których wszystko opisane jest dobitnie i bez żadnego koloryzowania, a w świetle dzisiejszych wydarzeń wygląda bardzo realnie.

Po raz kolejny Piotr Kościelny zaskoczył mnie pomysłowością, niezwykłą dbałością o szczegóły i kreacją bohaterów. W tej części oczywiście znowu wygrywa Sikora — twardy i bezkompromisowy, a zarazem bezsilny w sytuacji, z jaką przyszło mu się zmierzyć na sam koniec. Serce mi pękło, panie Kościelny. 🥺 Mam nadzieję, że na kontynuację nie będę musiała długo czekać, bo nie wiem, jak to przeżyje.

Jeżeli jesteście fanami historii mocnych, pełnych brutalności budzących wiele emocji i przede wszystkim trzymających w napięciu po ostatnią stronę, to jak najszybciej sięgnijcie po „Pokot”. Gwarantuję, że nie będziecie zawiedzeni!

To moje kolejne spotkanie z bohaterami Piotra Kościelnego. Komisarz Sikora będzie zmuszony łapać kolejnego seryjnego zabójcę, który tym razem za cel obrał sobie kilkuletnich chłopców. Czy razem ze swoim partnerem uda się im złapać mordercę? Jaki jest motyw tych zabójstw? Jak cała ta sytuacja połączy się z dość uregulowanym życiem prywatnym komisarza? Warto przeczytać. Muszę tylko zauważyć, że nie podoba mi się chamstwo komisarza Sikory. Świetny z niego śledczy ale czy musi być bucem i gburem? Tu jednak autor wpisuje się w stereotypy. Dobry śledczy musi mieć jakieś problemy.

Tom trzeci z komisarzem Sikorą i jego zespołem. Brutalny, mroczny thriller. Na okładce książki zaznaczone, że dla 18+. Trzeba dodać, że dla osób o mocnych nerwach i potrafiących się zdystansować. ,,Wnętrzności leżały na zakrwawionym śniegu. Część trzewi znajdowała się kawałek dalej - prawdopodobnie psy rozciągnęły je po polu." Akcja dzieje się we Wrocławiu, gdzie dochodzi do makabrycznych zbrodni, giną małe dzieci. Tym razem autor odsłania mroczną stronę kleryków i duchownych. Opisuje związki homoseksualne, które tak są negowane przez kościół, fanatyzm religijny i dwulicowość. . ,,W mieszkaniu non stop grało radio ustawione na katolicką rozgłośnię. Kiedyś matka przedstawiła i mocno tego pożałowała. Ojciec doskoczył do niej i chwycił ją za włosy. Mocne szarpnięcie sprawiło, że więcej już takiego błędu nie popełniła." Wciągająca fabuła, wielu podejrzanych i zwrotów akcji.  Akcja opisana została z 2 perspektyw, śledczych i mordercy. Lubię, kiedy mogę śledzić tok myślenia zabójcy, poznawać jego motywy. Tu morderca daje odpowiedź. ,,Prawdopodobnie kierowała nim zazdrość. Zazdrościł tym dzieciom dzieciństwa, tego , że nie są  ofiarami ojca tyrana. Tego, że nie muszą znosić upokorzeń, i tego, że nie muszą ciągle obawiać się o swoje życie."

Wkurzał mnie Sikora, jego czepianie się wszystkich, a zwłaszcza swojego partnera, ciągłe nawiązanie do jego orientacji seksualnej. Jakoś nie przeszkadzało mu to, aby poprosić go na chrzestnego swojego dziecka.