Po trzecie dla zasady
Janet Evanovich

Trudne jest życie łowczyni nagród a staje się ono jeszcze trudniejsze, gdy przyjdzie ścigać Wujaszka Mo, ukochanego przez mieszkańców Grajdoła sprzedawcę słodyczy. Trup się gęsto ściele, w piwnicy Wujaszka okrutnie cuchnie, Stephanie z jednych tarapatów wpada w kolejne ale nie poddaje się mimo zdecydowanej niechęci Grajdolan. Kolejny tom nie zawiódł mnie, przeczytałam go z dużą przyjemnością.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po sukcesie poprzedniej książki tej autorki nie mogłam odmówić sobie wypożyczenia następnej części. Tym razem dorwałam tom trzeci. Wiem, że brakuje mi chronologii, ale kompletnie się tym nie przejmuje. Tym razem nasza łowczyni nagród - Stephanie Plum ma za zadanie złapać Moses'a Bedemiera. Znanego inaczej jako Wujaszek Mo. Szanowany, lubiany przez dzieci, miły staruszek. Coś tu jest jednak nie w porządku skoro poszukiwany znika, a miejscowi dealerzy giną jeden po drugim niewyjaśnionych okolicznościach. Mistrzostwo humoru, arcydzieło. Po prostu zakochałam się w tej serii, poczuciu humoru autorki i głównej bohaterce Stephanie Plum. Gdy za oknem pogoda nie sprzyja, a w szkole lub pracy nie idzie polecam sięgnąć po jakąś książkę z tej serii. Ubaw po pachy gwarantowany. Chyba nie ma na świecie osoby, która podczas jej czytania chociaż na chwilkę się nie uśmiechnie. Zagadka kryminalna to zaledwie dodatek. Muszę przyznać, że on też jest zagadkowy i trzymający w napięciu, świetnie się go czytało. Pierwsze skrzypce gra jednak Stephanie, która gdzie by się nie pojawiła to musi się to skończyć jakąś wpadką. Nawet rodzinny obiadek z jej wystrzałową babcią nie może skończyć się dobrze. Wątek romantyczny był tu troszkę mniej rozbudowany niż w tomie numer cztery, który czytałam wcześniej. Nic nie szkodzi, bo to naprawdę świetna lektura. Dłużej już tego nie przeciągam, po prostu musicie przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie sądziłam, że kolejne spotkanie ze Stephanie Plum nastąpi tak szybko. Miałam zamiar zostawić sobie te książki na gorsze dni, ale nie miałam pomysłu, co czytać, a szukałam czegoś lekkiego, więc na blogu kolejny raz gości Śliweczka. Stephanie Plum nadal pracuje jako łowczyni nagród. Tym razem jej zadaniem jest doprowadzenie na komisariat Mosesa Bedemier'a, znanego jako wujka Mo, który został oskarżony o posiadanie broni. Sprawa wydaje się banalna, bo Mo cieszy się szacunkiem wśród społeczeństwa, ale wszystko się komplikuje, gdy okazuje się, że mężczyzna zniknął bez śladu. Sprawy nie ułatwiają też jego sąsiedzi, którzy uważają go za świętego człowieka i są oburzeni zachowaniem Stephanie. Oczywiście na drodze kobiety znowu staje Joe Morelli, ale tym razem zachowuje się całkiem inaczej i wzbudza tym ciekawość Stephanie. W tej części trochę mało babci Mazurowej, którą uwielbiam, ale jak już się pojawia to dostarcza porządnej dawki śmiechu. Natomiast dużą rolę odgrywa Lula, była prostytutka, która zaczęła pracować dla kuzyna Stephanie. Luli nie da się nie lubić, jest to szalona postać, dzięki której uśmiech często gościł na mojej twarzy. Coś czuję, że będzie to moja kolejna ulubiona bohaterka. A Stephanie, jak to ona. W dalszym ciągu działa jak magnes na kłopoty. Taka już jej natura, ale za to ją uwielbiam. Recenzując poprzednią część, przyczepiłam się do wątku kryminalnego, bo średnio mnie zainteresował. Teraz jest dużo lepiej, sprawa wujka Mo wysuwa się na pierwszy plan, a Stephanie jest zaangażowana na całego, a ja z nią.Oczywiście nie brakuje śmiesznych scen, a perypetie głównej bohaterki dostarczają dobrej rozrywki. Jeżeli szukacie czegoś lekkiego i zabawnego to polecam spotkania ze Śliweczką. Na lato w sam raz. Oczywiście najlepiej sięgnąć po pierwszy tom, ale nic się też nie stanie, gdy zaczniecie od środka. Stephanie trochę nawiązuje do wątków z poprzednich części, ale nie zdradza przy tym za dużo. Ja zamierzam czytać po kolei, być może do samego końca, ale 21 części to prawdziwe wyzwanie. kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W takich chwilach żałuję, że książkę odkryłam dopiero teraz i że nie mam możliwości zakupienia wszystkich tomów naraz. Po części trzeciej czuję lekki niedosyt. Nie wiem czy spowodowane to było mniejszą ilością J.Morellego czy może tym, że nie wiem gdzie mieszka Batman... a może tym, że nie wiem kogo już wolę bardziej Śliwkę czy Lulę. Świetna zabawa, mnóstwo trupów czyli jak zawsze fantastycznie spędzone popołudnie ze Stefcią. Dzięki "Po trzecie dla zasady" mam nowe motto życiowe: "Ja tam mam świetną formę. Tylko ta wysokość mnie wykańcza." Mam nadzieję, że każdy z Was znajdzie w tej książce coś co będziecie mogli powtarzać jak mantrę aby poczuć się lepiej! Gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeszcze chwilka, jeszcze momencik i dalsze przygody uroczej Stephanie Plum znajdą się w księgarniach. Musze przyznać, że z niecierpliwością wyczekiwałam kolejnego tomu bestsellerowej autorki Janet Evanovich. Tym razem Śliweczka ma za zadanie doprowadzić przed oblicze sprawiedliwości Mosesa Bedemiera, potocznie zwanego wujaszkiem Mo. Wydawać by się mogło, że zadanie nie będzie takie trudne do wykonania. Niestety jak to zwykle bywa problemy piętrzą się w zawrotnym tempie. Wujaszek Mo jest legendą w Grajdole. Kiedy do sąsiadów dociera informacja, że Stephanie poszukuje Wujaszka Mo nie są wcale z tego faktu zadowoleni. Jak to jest możliwe, że osoba którą wszyscy uwielbiają może złamać prawo. To się w głowie nie mieści. Niestety Stephanie ma zadanie do wykonania, potrzebna jej gotówka więc zaciska zęby i wyrusza na poszukiwania wujaszka Mo, który znikł z horyzontu. A co jest oczywiste znów pakuje się w kłopoty z których standardowo ratuje ją Komandos i Morelli. Trup ściele się gęsto w postaci dilerów narkotykowych i to za każdym razem gdy w pobliżu jest Śliweczka. W dodatku ktoś nieopatrznie grozi jej ukochanemu chomikowi, fryzjer funduje jej pomarańczowe włosy, ktoś do niej strzela, auto ciągle się psuje. Przy takich ekstremalnych wrażeniach nikt nie pozostałby przy zdrowych zmysłach i każdy w końcu wyjąłby broń ze słoika z ciasteczkami. Kiedy w końcu zasiadłam w ukochanym fotelu z książką w ręku wiedziałam, że czeka mnie mega przygoda. Nie sądziłam jednak, że będzie to ostra jazda prawie bez trzymanki. Przyznaję, że bardzo polubiłam Śliweczkę, Babcię Mazurową, Komandosa, Lulę oraz Morellego. Z wielką niecierpliwością oczekiwałam kolejnego tomu. W tej części Stephanie znów pakuje się w nie lada kłopoty. W sumie sądziłam, że po tylu przygodach i już nie małym doświadczeniu jako łowca nagród nauczy się czegoś. Niestety Śliweczka na drugie ma chyba Kłopoty. Tym razem jednak nie wpada w nie sama, dość często towarzyszy jej Lula, która postanawia także zostać łowcą nagród. Na nieszczęście Steph, Lula zwiewa za każdym razem gdy robi się gorąco. Niestety w tej części mało jest Babci Mazurowej. A szkoda, bo brakowało mi tej barwnej postaci. Jednak nie zniknęła ona całkowicie ze stron powieści. Pojawia się od czasu do czasu i trzeba jej przyznać, że robi to w wielkim stylu. W jakim? O tym trzeba koniecznie przeczytać. Seria książek o Stephanie Plum, zdrobniale nazywanej Śliweczką jest jedną z lepszych serii jakie miałam przyjemność czytać. Przy tych książkach nie da się nudzić. Każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie: będzie trochę sensacji (no halo, przecież łowca nagród to nie byle jakie zajęcie), będzie trochę trupów (trzeba wyczyścić miasto z dilerów narkotykowych), będzie masa dowcipu i zabawnych sytuacji (wiele razy można spaść z krzesła) no i jak zawsze będzie Śliweczka która nie pozwala się zasnąć. Z niecierpliwością oczekuję kolejnego tomu, by znów spotkać się ze Stephanie i pozostałymi bohaterami serii. Myślę, że książka jest idealna na poprawę humoru. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam tę autorkę. Zawsze gdy czytam o przygodach Stephanie, wyśmienicie się bawię. Przeczytałam sporo książek w oryginale i nie mogę się doczekać, gdy będę mogła sprawdzić, jak wyglądają przygody w nowym tłumaczeniu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)