Piękne istoty
Kami Garcia, Margaret Stohl

Bynajmniej mnie nie zachwyciła... Ciekawy pomysł na postaci Obdarzonych ale nie do końca chyba dopracowany-czegoś mi brakowało. A to co mi się podobało to wątek podziemnej biblioteki Obdarzonych ;) Nie określiłabym tej pozycji jako książki dla dzieci, raczej dla młodzieży, ale mimo to ja jestem na nią już "zbyt dorosła" i ogólnie historia wydawała mi się banalna, więc nie ciągnie mnie do poznania pozostałych części Kronik Obdarzonych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tyle osób krytykuje tę powieść, nazywa ją nudną, przeciągniętą, powieloną. A ja się z nimi NIE ZGODZĘ! Jak można zjechać tak świetny, nieco mroczny, owiany nutą tajemnicy, a przede wszystkim pięknie ubrany w historię wojny secesyjnej, kawałek fantastyki? Chociaż uwielbiam fantastykę, największą przyjemność w tym przypadku, sprawiło mi poznawanie dalszych losów medalionu znalezionego przez Ethana i Lenę - wizje z przeszłości, szukanie odpowiedzi w zakurzonych księgach - dzięki takim książkom czytanie jest piękniejsze! :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Współautorka będących na pierwszym miejscu listy "New York Timesa" bestsellerowych cykli "Piękne istoty" i "Niebezpieczne istoty" oraz nominowanych do nagrody Brama Stokera "Unbreakable" i "Unmarked" z serii "The Legion". Kami dorastała poza granicami Waszyngtonu, nosiła sporo czarnego i spędzała godziny pisząc wiersze w swoim spiralnym notesiku. Jako dziewczyna z południowymi korzeniami, zawsze fascynowała się zjawiskami paranormalnymi. Współautorka bestsellerowych cykli "Piękne istoty" (jesień 2009-2012) i "Icons" (wiosna 2013), będących na pierwszych miejscach list "New York Timesa", "PW", "USA Today" i "LA Times". Pracuje również w przemyśle gier wideo. Niegdyś pracowała dla Activision i Electronic Arts; była jedną z założycielek 7 Studios. Nie ma co, ale na pierwszy rzut oka uwagę czytelnika przyciąga przepiękna okładka! To jedne z najlepszych okładek książkowych wydanych w Polsce jak dla mnie oczywiście  Wydawnictwo bardzo się postarało i miło z ich strony, że zachowali podobny wygląd do oryginalnych okładek

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Motyle w brzuchu. Metafora do bani. Prędzej wściekłe pszczoły.'' Ethan, bohater powieści, mieszka w Gatlin - małym, nudnym miasteczku w Południowej Karolinie. Jest nastolatkiem, który gra w kosza i umawia się z dziewczynami. Uwielbia czytać i marzy o podróżach po całym świecie. Zwyczajna historia? Zapewne tak, gdyby nie fakt, że Etan ma swoją tajemnicę. Od miesięcy śni mu się ten sam sen. Widzi w nim tę samą dziewczynę, której nigdy nie spotkał. Pewnego dnia do jego klasy dołącza nowa uczennica. Okazuje się ona... dziewczyną ze snu. Lena zamieszkuje u swojego wuja Macona. Nie pasuje jednak do mieszkańców Gatlin. Inaczej wygląda, mówi, porusza się. Jest bardziej mroczna. Ma też swoją tajemnicę. Nad jej rodziną od pokoleń ciąży straszliwa klątwa, przez którą Lena nie może żyć jak zwyczajna nastolatka. Ethan zakochuje się w dziewczynie, a ona odwzajemnia uczucie. Zdradza chłopakowi swoją tajemnicę. Aby uratować Lenę i ich miłość, Ethan próbuje znaleźć sposób na uniknięcie tragicznego losu. "Ja się zmieniłem, widząc to, co widziałem, czując to, co czułem, i robiąc to, co robiłem." "Nie próbuj pluć za moimi plecami i wmawiać mi, że to deszcz." "Skąd wiesz skoro nawet nie dasz mi szansy?" ,Piękne istoty" wyróżniają się na tle książek młodzieżowych. Bohaterowie nie są głupiutkimi, niedojrzałymi nastolatkami. Mają własne problemy, dotyczące przyszłości, kontaktów z rodzicami i trudnych wyborów. Książka jest bardzo ciekawa, nie można się od niej oderwać. Każdy wątek jest niesamowity, najbardziej podobało mi się to, że nie mogłam przewidzieć co będzie dalej, na każdym kroku mnie zaskakiwała. Bohaterowie są bardzo sympatyczni i zabawni. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka opowiadająca o miłości dwojga młodych ludzi, którzy uczą się pokonywać wszelkie przeszkody oraz uczą się kochać siebie nawzajem. Jeżeli szukasz książki, która zawiera miłość, fantastykę, a za razem zaskakujące zwroty akcji i trochę historii ta książka jest dla ciebie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie dotarłam aż do samego końca, bowiem nie dałam rady. Historia ta w żadnym wypadku nie wciąga, jest mdła i po prostu zbyt przerysowana. Chociaż były momenty, które pozwoliły na pełną swobodę czytania, to po chwili wracała nuda i pełna dezorientacja. Trochę chaotyczna, z lekka banalna. Jak dla mnie - spodziewałam się znacznie lepszej powieści...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy macie czasami dość swojej miejscowości? Wydaje się ona taka spokojna, nudna, nic ciekawego się nie dzieje, rutyna. Takie zdanie ma o Gatlin Ethan Wate, bohater powieści ,,Piękne Istoty" autorstwa Kamii Garcii i Margaret Stohl. Dopiero po długim czasie przekonuje się, jak bardzo się mylił. Od miesięcy śni mu się dziewczyna, której nigdy nie spotkał. Pewnego dnia widzi ją na szkolnym korytarzu i nie może przestać o niej myśleć. Nie wiadomo skąd przybywa, ale jest inna niż pozostałe dziewczyny. To siostrzenica tajemniczego Macona Ravenwooda, na dodatek skrywa klątwę ciążącą na jej rodzinie. Jeden sekret niesie ze sobą kolejne zagadki, a małe miasteczko już nigdy nie będzie takie jak kiedyś. 1,5 roku temu miałam okazję przeczytać drugą część ,,Kronik Obdarzonych" pt.: ,,Istoty Ciemności", ale nie znając poprzedniej, czytało się ją bardzo trudno. Jakiś czas temu poszłam do kina na ekranizację ,,Pięknych Istot", a teraz nareszcie mogłam je przeczytać. To paranormal romance, ale nie taki jak reszta. Różni się przede wszystkim tym, iż ma bogatą, niebanalną fabułę, różnorodne postacie i niepowtarzalny, magiczny klimat. Naprawdę ciekawa powieść, której nie chce się odkładać na półkę. Potrafi zainteresować czytelnika, oczarować go. Gdyby wszystkie paranormal takie były, uwielbiałabym je. ,,Dajcie to fanom Zmierzchu" - głosi napis na okładce. Przecież ,,Piękne Istoty" są nieskończenie więcej razy lepsze, to zupełnie inna liga! Właśnie one zasługują na miano światowego bestsellera. Książka wyjątkowa, ma w sobie ,,to coś". Akcja w ogóle się nie dłuży, wszystkie tajemnice zostają odkrywane powoli, przez cały czas, a nie tylko na końcu. Przerażające bagna, stare cmentarzyska, budzący grozę dwór Ravenwoodów potęgują mroczny, gotycki nastrój. Opisy są bardzo ciekawe, styl autorek idealny jak na powieść dla młodzieży. Nie potrafię znaleźć jakichś wyraźnych minusów, znaczących wad. Nie mogę też powiedzieć, że czegoś mi w niej brakowało, gdyż uważam, że w tej powieści wszystko jest wyważone, brak przesady w jakąkolwiek stronę. Zaletą i nowością jest również to, iż narratorem jest chłopak, Ethan. Podobało mi się nawiązanie do wojny secesyjnej i wizje z przeszłości, która ma ogromny wpływ na teraźniejszość. Książka wiele na tym zyskała, powstała jakaś niepewność, kolejna mroczna zagadka. Bardzo współczuję Lenie, dziewczyna ma naprawdę ciężkie życie. Przeprowadzki, nieakceptacja ze strony rówieśników, kpiny. Nastolatka nie jest w stanie w pełni kontrolować swoich mocy, szczególnie w chwilach złości, żalu, rozpaczy. Obawia się, że jej życiem rządzi przeznaczenie, a ona nie ma w tej kwestii żadnych wpływów. Wie, że nigdy nie będzie mogła być tak do końca szczęśliwa. Postać Macona niezmiernie intryguje - samotnik, odizolowany od świata, z pozoru obce mu uczucia. A może po prostu był zmuszony zrezygnować z nich? Warto także zwrócić uwagę na Ridley, straszną manipulantkę i okrutną Istotę Ciemności. Jednak nie można o niej powiedzieć tylko, że jest zła. To o wiele bardziej skomplikowana historia. Czytelnicy poznają też Linka, wzór dobrego przyjaciela, troskliwą, przesądną ale niepozbawioną tajemnic Ammę oraz przewrażliwioną, zbyt ostrożną i surową panią Lincoln. Na nudę narzekać nie można. Książka mówi o tym, że każdy wybór ma swoje konsekwencje, plusy i minusy. Porusza także wiele problemów, takich jak odrzucenie, samotność. Bohaterowie nie potrafią poradzić sobie sami z niektórymi problemami. Lena wychowuje się bez rodziców: ojciec nie żyje, a matka jej nie kocha i potrzebuje tylko do odwiecznej walki. Ethanowi zmarła ukochana mama, zaś tata od tego czasu zamknął się w pokoju twierdząc, że pisze. Ma on bardzo poważne kłopoty z psychiką. Czytelnicy dowiedzą się, że ukrywanie pewnych tajemnic, aby kogoś chronić, może okazać się bardzo złym pomysłem, fatalnym w skutkach. Uświadamia nam także, jak ważna jest w naszym życiu obecność drugiej osoby, przyjaźń, miłość. Bez wsparcia jesteśmy słabi, nie widzimy sensu życia. ,,Piękne Istoty" polecam każdemu, nawet tym, którzy nie lubią książek tego typu. Ekranizacja również mi się podobała, aczkolwiek różni się od pierwowzoru. Wiele scen nie zostało w niej zawartych, reżyser dużo pozmieniał, ale nie mogę powiedzieć, żeby efekt był zły.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zdecydowanie nie jest to najbardziej innowacyjna książka w moim życiu. W trakcie czytania można zauważyć pewne podobieństwa do sag "Zmierzch" oraz "Szeptem". Jedyną odmianą jest "zamiana miejsc", ponieważ wyjątkowo to nie mężczyzna ostatecznie okazuje się mitycznym stworem (wampirem, aniołem), ale właśnie dziewczyna. Cóż w końcu mamy równouprawnienie :) Jak dla mnie mimo, iż książkę czyta się łatwo i jest dość wciągająca, problemem pozostaje cała natura opisanych w utworze Obdarzonych. W przypadku innych książek tego typu, z góry rozumiałam jak funkcjonują dane istoty,natomiast Obdarzonych nijak nie mogę w pełni zrozumieć. Ich zasady są skomplikowane, w pewnych momentach miałam wręcz wrażenie, że same autorki nie do końca wiedzą co chcą nam przekazać. Problemem była też dla mnie postać Leny, która mimo, iż od zawsze żyła w przekonaniu, że nie ma wpływu na swój los, strasznie histeryzuje. Niby decyduje się na związek ze śmiertelnikiem, ale potem nie potrafi się nim cieszyć. Tkwi zawieszona między tym, kim jest a pragnieniem człowieczeństwa, co na dłuższą metę zaczyna czytelnikowi przeszkadzać, zwłaszcza, że Lena nie do końca wie czego chce. Niby najbardziej marzy o problemach zwykłej nastolatki ( jak impreza z okazji 16-tych urodzin, ostatecznie urządzona przez Ridley), ale z drugiej strony w jakiś sposób gardzi śmiertelnikami (jak dziewczynami ze szkoły np. Emily). Moją ulubioną postacią był od początku wuj Macon i oczywiście musiał ostatecznie zostać uśmiercony, a to właśnie on nadawał książce klimatu, dzięki któremu warto było ją przeczytać. Całości uroku dodają także takie postacie jak Link, który urzeka swoją normalnością i optymizmem, czy Ridley, boska syrena. Myślę, że mimo wszystko zdecyduję się sięgnąć po następne części ale właśnie bardziej dla tych drugoplanowych bohaterów niż oklepanego, miłosnego wątku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Klimatyczna...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zapowiada się ciekawie.Chętnie ją przeczytam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeszcze nie czytałam, ale opis bardzo mnie zaciekawił.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na początku chcę powiedzieć, że to najpiękniejsza książka, jaką ostatnio mogłam przeczytać. Naprawdę, ma w sobie taki swój własny, niesamowity klimat, jakiego w żadnej książce jeszcze nie spotkałam. Cała książka przesiąknięta jest tajemnicą, magią i miłością. Dominuje w niej wiele uczyć... Smutek, strach, tęsknota... no i miłość oczywiście. Czyta się bardzo, bardzo przyjemnie i bardzo szybko. Niektórych może przerazić mrówcza czcionka, ale dla mnie to zbawienie, bo wydaje się, że jest więcej tekstu do czytania. W każdym bądź razie jest to naprawdę świetna książka, z naprawdę cudownymi bohaterami, naprawdę niesamowitą fabułą i naprawdę niezwykłym, wzruszającym zakończeniem. No, tak... jak już wspomniałam, bohaterowie są naprawdę barwni. Ethan to taki całkiem niezwyczajnie zwyczajny chłopak. Podobało mi się w nim to, że nie zrażał się opinią innych osób, nie dbał o ich zdanie. Postanowił spotykać się z Leną mimo przeciwieństwa innych. To fajne, bo rzadko można spotkać chłopaka, który nie dbałby o zdanie innych i o własną "reputację". Jak przychodzi co do czego, to nagle "Oho, ja jej nie znam!". Lena też jest fajną bohaterką, bardzo zamkniętą w sobie. Polubiłam ją. Ah, no i Macon. Moja najukochańsza postać z całej książki. Tak strasznie go pokochałam, a to dlatego, że bardzo przypominał mi Syriusza z HP. Koniec oczywiście cudowny i wzruszający. Dobra, przyznaję, poryczałam się trochę. Trochę bardzo. Wielkim plusem tej książki jest to, że jest nieprzewidywalna. Naprawdę ciężko przewidzieć pewne sytuacje, a już szczególnie koniec. Mnie końcówka tej książki poraziła, zaskoczyła, zasmuciła i doprowadziła do łez. Super, tego właśnie oczekuję po dobrych książkach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zapowiada się doskonale, chętnie bym ją przeczytała.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeczytałam i jest wspaniała. Polecam naprawdę warto po nią sięgnąć

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka niesamowita. Polecam ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Hejkaa... Nie czytałam jeszcze tej książki, chociaż bardzo bym chciała. Koleżanka poprosiła mnie o odpowiedź na pytanie: Wymień trzy rzeczy, bez których Lena, bohaterka książki, nie może się obyć? Pragnę jej pomóc, ale nigdzie nic o tym nie jest napisane... błagam pomóżcie... ;D

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest wciągająca i niesamowita. Zupełnie się wyróżnia wśród książek z tej dziedziny! Polecam wszystkim

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tytuł wart zaczytania się.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Piękna i tak magiczna, że czytam już drugi raz. Szczerze polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lubię takie książki:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

O tak! Świat Gatlin mnie zaczarował. Nadal myślę o Ethanie i Lenie, o ich miłości, wbrew wszystkim i wszystkiemu. O Linku, Ridlay i Siostrach, które wiodą dysputy na temat tego, czy jabłko piszę się przez "p" czy raczej "b". I robią to śmiertelnie poważnie. Mogłabym tak wymieniać i wymieniać. Czytając książkę, przed oczami przesuwały mi się kolejne obrazy. Ta powieść jest stworzona do sfilmowania. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

naprawdę interesująca! dużo zwrotów akcji, a do tego otoczona mgłą tajemniczości... polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ooo czaję się na tą książkę. Zapowiada się ciekawie ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść, młodzieżówka, z dziwnym tytułem, okładką przypominająca te wszystkie wymyślne historie o istotach nadprzyrodzonych, o wampirach, o różnych dziwnych istotach, których za wszelką cenę teraz unikamy, mając najzwyczajniej w świecie ich dość. Jednak ta książka jest tak różna, tak odmienna od innych, aż mogę ją polecić z czystym, spokojnym sumieniem. Mówię jedno: rewelacja.Mówiąc brzydko: czytałam z otwartą gębą. Dosłownie i w przenośni, gdyż dawno nie czytałam młodzieżówki, która tak miło mnie zaskoczyła. Nastawiałam się na typową historię miłosną, z lekkimi kłopotami, z wampirami i innymi podobnymi stworami. Zaskoczenie moje miało duże pole, gdyż nie znalazłam tu nic z moich wyimaginowanych wyobrażeń czy lęków. Przyciągnęła mnie okładka, przyciągnęła mnie liczba osób chcących ją przeczytać, a wreszcie przyciągnął dziwaczny tytuł, który nie mówił nic zostawiając tak dużo wyobraźni. I jestem dozgonnie wdzięczna autorkom za nie umieszczenie wampirów, wilkołaków itp. w swojej książce, nie zdzierżyłabym tego. Zamiast koszmarów byli Obdarzeni, śmiertelnicy z mocą. Istoty światła i ciemności. Bo co jak co, ale wszystko musi zostać wyrównane. Musi być tyle samo zła co dobra, tyle samo smutku co szczęścia, tyle samo dobrych chwil, jak i katastrof. Tak tu to wyrównanie jest w pełni zachowane. Nie ma tylko dobrych duszek, które służą dobrą radą, nie ma dobrej i złej mocy ani ludzi, którzy w chwili potrzeby zawahają się jej użyć. Nie ma też prawdy, nie ma prawdy ostatecznej, wszędzie pełno jest tajemnic i tak naprawdę do końca nie wiadomo, jak to się skończy. Powieść tę czyta się lekko, przyjemnie i szybko. Postacie nie są ani denerwujące, ani dobijające. Nie ma tu ckliwości ani zbytniej, przesadnej miłości. I owszem, jest tu gorąca miłość między Obdarzoną a śmiertelnikiem, ale spada to trochę na boczny plan. Nie koniecznie sam boczny, ale jednak autorki nie podjęły tego tematu, jako głównego. Co wyszło im na zdrowie, zdecydowanie. Autorki skupiły się przede wszystkim na szesnastych urodzinach Leny, w których to wszystko ma się wyjaśnić. Powolna walka z czasem, która pod koniec zaczyna nabierać odpowiedniego tempa. Dwójka bohaterów nie wie do końca czego może się spodziewać po Naznaczeniu Leny, a sama Lena panicznie boi się zostać Istotą Ciemności. Nie wie, że ma wybór... Historia jest o tyle ciekawa i pomysłowa, że nie spotkałam się z podobną nigdzie. Znalazłam tylko jedno powiązanie a pro po Istot Ciemności, ale wszystko to, co nawiązywało do tego, jak takową zostać jest zupełnie inne. Czy jednym słowem mówiąc: oryginalność przede wszystkim. Bardzo kreatywny rozwój sytuacji i historii i oczywiście historia sama w sobie oryginalna.,,Piękne istoty" to bardzo ciekawa, wciągająca powieść, którą da się polubić, a niekiedy pokochać. Polecam każdemu, kto chce odegnać okropne historie z wampirami w tle, a chce poczytać coś naprawdę sensownego i miłego w odbiorze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo zachwyciła mnie narracja męska. To było ciekawe, teraz kiedy większość książek jest narracji jakiejś 16letniej głównej bohaterki - coraz częściej denerwującej. Może nie wyszło to trochę, ponieważ autorkami są dwie kobiety, i Ethan jest czasem zbyt kobiecy według mnie, ale nie jest źle. Nie spodziewałam się niczego lepszego ale i nie gorszego. Bardzo podoba mi się fabuła - jest oryginalna, bez wampirów itd, natomiast ze światem i postaciami wymyślonymi przez Autorkę.Wątek wojny północ południe ciągnięty przez całą książkę był taki.. rzeczywisty. Nadał charakteru. Wspaniale opisane małe miasteczko - Gatlin. Jego opis czaruje. Można również zauważyć jak Ethan tęskni za mamą, uczucie towarzyszące temu jest najlepiej odczuwane, jeśli czytający również za kimś tęskni. Końcówkę w której Lena miała podjąć niemal dramatyczną decyzję po prostu chłonęłam, zniecierpliwiona co zrobi. Natomiast samo zakończenie, gdzie autorki po prostu wymigały się od wyboru nie przypadło mi do gustu. Wolałabym zakończenie z zakończeniem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Już niedługo zabieram się za lekture "Pięknych istot". Mam nadzieję, że wciągnie mnie swą fabuła.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Myślę, że ksiązka nie tylko dla nastolatków ;-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

napiszę tylko jedno: świetna

(Kliknij aby rozwinąć opinię)