Na pozór banalna historia. Ona i on. Spotkanie na letnisku. Pierwsza miłość. Listy pełne najintymniejszych zwierzeń. Potem wybucha wojna - on musi jechać do Chin, tam walczyć, cierpieć, może nawet zginąć. Korespondencja jednak trwa nieprzerwanie, stając się odbiciem życia z jego radościami i - częściej - dramatami. Konflikt między rodzicami a dziećmi, związek bez miłości, zdrada, niespełniona potrzeba macierzyństwa, śmiertelna choroba - wszystko to zostaje przelane na papier. Listy bowiem są swoistą kapsułą czasu i zawsze znajdują adresata. Nawet jeśli czas biegnie innym torem dla niej i innym dla niego, a przeszłość miesza się z teraźniejszością. Do spotkania kochanków dochodzi bowiem w listach. Tam, gdzie są miłość i śmierć, jest też odrodzenie.
Michaił Szyszkin (ur. 1961) uchodzi za jednego z najwybitniejszych współczesnych pisarzy rosyjskich, co potwierdzają liczne nagrody oraz przekłady na kilkanaście języków. Studiował romanistykę i germanistykę w Moskiewskim Instytucie Pedagogicznym. Po ukończeniu nauki imał się różnych zawodów (był m.in. dziennikarzem i nauczycielem), zanim w 1993 roku opublikował w piśmie ,,Znamia" swoje pierwsze opowiadanie. W tym samym roku ukazała się jego debiutancka powieść - Wsiech ożydajet odna nocz. Następna powieść, Wziatije Izmaiła (2000), została uhonorowana Rosyjską Nagrodą Bookera, a kolejna, Włos Wenery (2005, wyd. pol. Noir sur Blanc, 2008) - nagrodą Nacjonalnyj Bestseller. Jego największym dotychczasowym sukcesem okazała się powieść z 2010 roku Nie dochodzą tylko listy nienapisane, która odniosła podwójne zwycięstwo w konkursie Bolszaja Kniga, wygrywając w głosowaniu zarówno jury, jak i czytelników. Od 1995 roku Szyszkin mieszka w Zurychu. Pisze także w języku niemieckim. W semestrze jesiennym 2009 roku wykładał na Washington and Lee University w stanie Wirginia. Trzykrotnie żonaty, ma po jednym synu z każdego małżeństwa.
W 2013 roku odmówił reprezentowania Rosji na Międzynarodowych Targach Książki w USA
Informacje dodatkowe o Nie dochodzą tylko listy nienapisane:
Wydawnictwo: Noir sur Blanc
Data wydania: 2013-11-14
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 250
POLECANA RECENZJA
NIE DOCHODZĄ TYLKO LISTY NIENAPISANE
Granice życia, granice śmierci
W dobie rozwoju technologii listy są zastępowane przez wiadomości przesyłane pocztą elektroniczną, te zaś wypierane przez krótkie wiadomości tekstowe, popularne sms-y. Choć ułatwiło i przyspieszyło to komunikację, to jednak wraz z odejściem od papierowej formy zniknął też dreszcz emocji, który przeszywał nas na widok listonosza. Czy dziś obdarowaną listem osobą będę ja? Czy ktoś do mnie napisał? Czy ktoś pamięta? Pełni nadziei wypatrywaliśmy w oknie pojawienia się pana z wielką, wypełnioną obietnicami torbą…
Listy nie służyły w...
więcej
Kup książkę Nie dochodzą tylko listy nienapisane
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Nie dochodzą tylko listy nienapisane - opinie o książce
Nigdy bym nie pomyślała, że jakakolwiek powieść epistolarna może aż tak przypaść mi do gustu. A "Nie dochodzą tylko listy nienapisane" to powieść epistolarna właśnie, dialog dwojga osób. On - Wołodia, jest żołnierzem wspólnego korpusu ośmiu mocartw. Wysłany do Chin w celu stłumienia powstania bokserów. Ona - Sasza. Czeka na ukochanego, choć obawia się, że mogą się już nigdy nie spotkać. Piszą więc do siebie listy, w których opisują wszystko co im się przytrafia, wspominają swoje dzieciństwo, a także wyznają uczucia oraz, nierzadko, intymne sekrety. Piszą, ale listy nie dochodzą.
Szyszkin posługuje się prostym językiem, jednak w powieści natkniemy się też na wyszukane metafory, którymi bohaterowie posługują się, aby wyrazić swoją miłość, czy tesknotę.
Pomysł wydaje się dość banalny, dwoje kochanków, których rozłączyła wojna - a jednak autorowi udało się uniknąć popadnięcia w banał. Odkrywa w swojej powieści psychikę kobiety i mężczyzny, ukazuje okrutną rzeczywistość, w której żyją. Ona jest w związku i jest w ciąży, on wierzy, że ona kocha... i to właśnie trzyma go przy życiu. Ona opisuje pracę w szpitalu, chorobę matki, ojca alkoholika, a on smierć kolejnego żołnierza. Życie żołnierzy z punktu widzenia Wołodii pozbawione jest patosu, nie ma tutaj bohaterstwa ani wspominania o ojczyźnie. Podobało mi się to, bo zdaje sie takie... życiowe.
Powieść Szyszkina nie jest pozbawiona wulgarności, czy brutalności, ale jednocześnie jest tu jakaś taka delikatność, a uczucie rzeczywiście jest silniejsze niż śmierć.
Inne książki autora
Pokój czy wojna? Rosja i Zachód - zbliżenie
0
Michaił Szyszkin obnaża swoją ojczyznę przed zachodnim czytelnikiem w sposób brutalnie bezpośredni i szczery. Demitologizuje ,,rosyjską duszę", wywleka...
Włos Wenery
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Główny bohater, podobnie jak autor, wiedzie życie rosyjskiego tłumacza współpracującego ze szwajcarskimi służbami imigracyjnymi...
