Najwyższy czas znów zapalić gwiazdy
Virginie Grimaldi

,,Najwyższy czas znów zapalić gwiazdy", to książka pełna ciepła i zabawnych sytuacji, ale przy tym jest to historia, która porusza ważne tematy jak problemy z byłym mężem, długi, zbyt duża wrażliwość, prześladowanie i wiele innych.
Książkę czyta się bardzo przyjemnie i gdybym nie inne obowiązki, to przeczytałabym ją na raz.
Całą podróż poznaje się oczami trzech bohaterek: Anny i jej dwóch córek, siedemnastoletniej Chloe i dwunastoletniej Lily. Każda z nich zmaga się z innymi demonami, jednak podczas wycieczki zaczynają bardziej poznawać siebie. Czas spędzony w kamperze, nie zawsze był przyjemny, często dochodziło do kłótni, ale jak się na końcu okazało, decyzja Anny o wyjeździe była bardzo dobra.
Wszyscy bohaterowie występujący w książce, jak i różne sytuacje, które miały miejsce są bardzo autentyczne. Jestem w stanie uwierzyć, że komuś mogło się coś takiego zdarzyć. Dialogi nie są wymuszone.
W książce jest sporo różnych opisów przyrody i miejsc, w których były bohaterki, ale w tej historii zupełnie to nie przeszkadza.
Podsumowując ,,Najwyższy czas znów zapalić gwiazdy" jest książką wartą polecenia. Pozwala ona uzmysłowić sobie, co tak naprawdę jest w życiu ważne.

RECENZJA PREMIEROWA - książka ukazała się 16 marca nakładem Wydawnictwo Sonia Draga

,,Najwyższy czas znów zapalić gwiazdy" Virginie Grimaldi to książka którą połyka się jednym tchem, a potem żałuje, że to już koniec, bo chciałoby się nadal towarzyszyć bohaterom (zwłaszcza bohaterkom).
Mamy tu dawkę optymizmu i rozbrajającego humoru, ale jest też dużo miejsca na smutek, refleksje i ponadczasowe problemy. Miłośnicy prozy obyczajowej i współczesnej powieści drogi na pewno będą usatysfakcjonowani.

Anna samotnie wychowuje dwie nastoletnie córki. Po rozstaniu z mężem z trudem wiąże koniec z końcem. Mało tego - okazuje się, że ma długi, które trudno byłoby spłacić, zwłaszcza po tym, jak nagle traci się pracę.
Jakby tego było mało, dwunastoletnia Lily i siedemnastoletnia Chloe, córki Anny, mają w szkole poważne problemy, mimo iż obie są wrażliwymi, inteligentnymi i dobrze uczącymi się dziewczynami.

Pod wpływem impulsu przepracowana matka podejmuje szaloną decyzję - wybiera się z córkami pożyczonym od ojca kamperem w podróż życia, z Francji do Skandynawii, w dodatku podczas roku szkolnego.

W drodze bohaterki spotykają innych turystów i przeżywają planowane oraz niespodziewane przygody. Mają też okazję zbliżyć się do siebie, chociaż przebywanie razem na małej przestrzeni i dwadzieścia cztery godziny na dobę nie zawsze okazuje się zbawienne.

Podczas podróży na jaw wychodzą skrywane przez Annę rodzinne tajemnice. Na ich rozwiązanie trzeba jednak poczekać - to duża i satysfakcjonująca czytelniczo niespodzianka.

Niewątpliwym plusem powieści jest narracja prowadzona z trzech perspektyw - Anny, Chloe i Lily - w różnym stylu, co nie dziwi, biorąc pod uwagę wiek bohaterek i ich życiowe doświadczenia.
Nie ukrywam, że moje serce podbiły zapiski Chloe, która zwierza się swojemu pamiętnikowi, jest rozbrajająco szczera, nad wiek dojrzała, woli zwierzęta niż ludzi, a także ma niesamowite poczucie humoru.

Całość napisana jest lekko, chociaż nie jest to przesłodzona proza pozbawiona literackich wartości. Uwagę zwracają opisy przyrody, odwiedzanych miejsc i poznawanych ludzi, a także powroty do przeszłości.
Dialogi równie wypadają przekonująco i naturalnie.

,,Najwyższy czas znów zapalić gwiazdy" warto przeczytać. Świetnie odpoczywa się przy tej historii, ale nabiera się równie dystansu do życia, co dziś jest chyba szczególnie potrzebne. 

BEATA IGIELSKA 

Trzy bohaterki. Każda z nich musi zmierzyć się z problemami adekwatnymi do swojego wieku. I podróż w nieznane.

To powieść pełna ciepła, komfortowa i otulająca, jednak nie ma w niej nic, co mogło by wskazywać na lekturę płytką czy infantylną. To historia, która pokazuje, że gdy potrzebujemy znaleźć siebie, rozwiązać problemy czy spojrzeć na wszystko z innej perspektywy, czasem warto nabrać dystansu. I tak Anna, Chloe i Lilly, wyruszają w podróż kamperem. Z każdym kilometrem, który przybliża ich do celu, one także zbliżają się do siebie. Trzy różne światy, dorosły, nastoletni i dziecięcy, na małej powierzchni, muszą się ze sobą ścierać, jednak nic nie łączy bardziej niż wzajemna miłość. I mogłoby się wydawać, że jest to książka poważna, jednak obok tych ważniejszych tematów jest tu dużo humoru i zabawnych sytuacji.
Podobało mi się jak autorka podeszła do tematu, jak wykreowała postacie, gdzie każda była charakterna i wyróżniająca. Dobrze mi się czytało, a jedyny zgrzyt mam z zakończeniem, bo totalnie nie spodziewalam się takiego obrotu sprawy.

Podsumowując - to historia przygody, naprawy swoich relacji, pełna bolesnych wydarzeń, ale i napawająca nadzieją.