Autentyczność to podstawowy walor tej książki. Zawiera ona opowiadania i reportaże powstałe na podstawie rozmów autorki z bohaterami wydarzeń, które dotknęły Polaków mieszkających podczas II wojny światowej na kresach wschodnich. Właśnie tak wspominają oni, po przeszło pięćdziesięciu latach, swój koniec świata, ich osobistego świata, do którego - o czym większość z nich była przekonana - nigdy nie będzie już powrotu. Przez długie lata nie wolno było o nich mówić, a i teraz nie dla wszystkich są bohaterami "wygodnymi". Choć traumatyczna przeszłość zahartowała ich ciała i umysły, niewielu już pozostało wśród nas. Niejedno z tych opowiadań mogłoby posłużyć za kanwę scenariusza filmowego. Dostarczają sensacyjnej lektury, a czytelnik poznaje jednocześnie wstrząsające, często nieznane, fakty z XX-wiecznej historii Polski.
Informacje dodatkowe o Na skraju piekła. Opowiadania i reportaże z Kresów:
Wydawnictwo: Fronda
Data wydania: 2013-08-01
Kategoria: Historyczne
ISBN:
978-83-62268-95-5
Liczba stron: 254
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Przeczytane:2015-01-20, Przeczytałem,
źródło
Tytuł: Na skraju piekła. Opowiadania i reportaże z Kresów
Autor: Agnieszka Lewandowska-Kąkol
Wydawnictwo: Fronda
Liczba stron: 252
Data wydania: 1 sierpnia 2013
Agnieszka Lewandowska-Kąkol jest muzykologiem oraz dziennikarką. Przez piętnaście lat pracowała w redakcji muzycznej Polskiego Radia. Potem wybrała drogę "wolnego strzelca" i współpracowała m.in. z pismami: "Tygodnik Kulturalny", "Poradnik Muzyczny", "Twoja Muza", "Przegląd Powszechny". Pisze teksty o muzyce artystycznej, jej twórcach i wykonawcach oraz reportaże i opowiadania o tematyce współczesnej, a także historycznej. W swoim dorobku ma książkę "Dźwięki, szepty, zgrzyty".
Język utworu jest lekki. Możemy poznać umiejętności autorki dotyczące prowadzenia wywiadów. Tu nie ma owijania w bawełnę. Osoby, które biorą udział w wywiadach mówią o tym, co się działo. Większość Rosjan chce o tym zapomnieć, jednakże My, Polacy powinniśmy o tym pisać.
Najgorsze jest to, że człowiek potrzebuje miłości.
Genezą całego utworu jest przybliżenie czytelnikowi czasów z II wojny światowej oraz tego, co działo się po niej. Dowiadujemy się, jakie prace musieli wykonywać więźniowie, jak byli pomiatani, wyzywani, traktowani przez Rosjan. Żyli w bardzo trudnej sytuacji. Sami musieli sobie ze wszystkim radzić, m.in. z zimnem i głodem. Siłą wcielano ich do wojska. Ci, którzy nie chcieli musieli albo przeżywać tortury albo zginąć.
"Cicho zrzec się, ofiarować,
Cicho ból swój w sercu chować,
Cicho jęki w niebo wznosić,
Cicho skrycie łzą się rosić."
Na okładce dominują barwy: czerwone, pomarańczowe i żółte. Na górze możemy zauważyć zdjęcie dzieci Stefani Hackemer. Na dole jest prawdopodobnie jakiś list oraz pociąg, który bierze duży udział w książce.
Bohaterami się osoby, które przeżyły II wojnę światową i nie boją się mówić o niej otwarcie. Poznajemy różne historie, rodziny oraz sposoby na przetrwanie.
Jesteś Polką. Pamiętaj, że żaden wróg nie powinien zobaczyć twoich łez.
Utwór jest na pewno bardzo emocjonujący. Muszę się przyznać, że w paru momentach nudziłem się, jednakże według mnie każdy Polak powinien to przeczytać, aby uświadomić sobie, że coś takiego działo się tak niedawno.
Wolność należy się tym, którzy potrafią o nią walczyć.
Za książkę dziękuję wydawnictwu: