Na krawędzi (Tom 3). Release
Lucia Franco

„-Każdy dzień to dla mnie walka z samym sobą, żeby trzymać się na dystans. Czasami ja nie pragnę niczego, niż tylko być blisko ciebie. To takie proste”.

#wspópracareklamowa

Nie ma chyba bardziej popieprz#onej relacji, emocji, miłości i nienawiści, niż TO wszystko co dzieje się między Adrianną i Kovą.

Ostateczny cios zadany przez Kovę, doprowadza Adriannę do ostateczności i konieczności totalnego zakończenia tej, jakże nieetycznej relacji. Jednak… gdy tylko się spotykają, dotykają, słyszą, cały plan sypie się po całości.
Pasja, pożądanie, uzależnienie…miłość, czy zauroczenie.
Cokolwiek, to jest, doprowadza Adrianę do psychicznej ruiny, ale, jak się okazuje nie tylko…

Bo…to, z czym będzie musiała się tym razem zmierzyć, może być NIEODWRACALNE i przede wszystkim nie do URATOWANIA.

„Zaryzykowałabym wszystko, żeby spełnić swoje marzenie. Nawet gdyby miało mnie to zabić”.

Wiecie co, mam wrażenie, że z każdym tomem autorka, funduje nam co raz to mocniejsze i szokujące wrażenia. Już się boję, co będzie w czwartej części. Czytając, aż boimy się, co jeszcze może się między tą dwójką wydarzyć i jak bardzo, mogą się jeszcze zranić.

Cała otoczka sportowa, ćwiczeń, morderczych treningów i chęci wygrania, za „wszelką cenę” dla fascynatów akrobatyki, jest prawdziwym przeniesieniem się w ten piękny, ale i trudny świat sportu.
Natomiast dla wielbicieli erotyki, niesamowicie obrazowo opisane pikantne sceny, tą prawdziwą wisienką na torcie. Jednak, to co przede wszystkim wysuwa się na pierwszy plan, w tej historii to emocje, emocje, emocje i to nie tylko między głównymi bohaterami.

Reasumując polecam gorąco i oczywiście czekam, na kolejny tom, jak zresztą, na każdą niesamowitą książkę Lucii Franco.

„Kiedy przychodzi krytyczny moment i zostajesz z rzucony z mostu prosto w ciemny, przerażający świat bólu, odkrywasz, po jak niskie zagrywki potrafisz sięgnąć, żeby utrzymać głowę nad wodą”.

Adrianna po kolejnym ciosie, który otrzymała od Kovy, nie jest w stanie się pozbierać. Przy życiu trzyma ją tylko determinacja i walka o spełnienie marzenia wystąpienia na olimpiadzie. Ignoruje sygnały wysyłane przez ciało i z upartością osła prze do przodu za wszelką cenę.

Niestety mordercze treningi i słabe zdrowie psychiczne zaczynają zbierać swoje żniwa.

Czy Adrianna będzie w stanie uleczyć swoje złamane serce? I jakie przeszkody napotka na swojej drodze?

Po zakończeniu drugiego tomu nie mogłam się doczekać kontynuacji przygód bohaterów. Z drugiej strony bałam się, co tu zastanę. Nauczyłam się, że książki autorki są nieprzewidywalne i zaskakujące.

W tej części Kova działał na mnie jak płachta na byka. Razem z Adrianną nie mogłam mu wybaczyć, tego, co uczynił. Sprawy nie ułatwiał fakt, że nie chciał wyjawić motywów swoich działań. Czuję, że to miało związek, z czymś o wiele poważniejszym niż nam się wydaje.

„Oboje nie byliśmy dla siebie dobrzy. On był siłą, ja — obsesją. Bez względu na to, jak mocna była nasza więź, rezultat mógł być tylko jeden. Zniszczenie. Unicestwienie. Ruina”.

Przeżywałam wszystko razem z naszą bohaterką, nie mogłam sobie wyobrazić, że może ją spotkać coś jeszcze i to takiego strasznego. Wydawać by się mogło, że wszystko idzie w dobrym kierunku, a tu nagle autorka zrzuca bombę na czytelnika.

Zauważyłam, że Adrianna dojrzała w pewnych kwestiach i już nie była tą samą osobą, którą poznałam. Poprzednie wydarzenia wpłynęły na nią bardzo mocno. Bywały jednak sytuację, że zachowywała się, tak jak nie powinna. I tego nie mogłam zrozumieć.

„Nie byłam już dzika i wolna. Stałam się niewolnicą samej siebie i nie ufałam nikomu”.

Z zapartym tchem śledziłam całą fabułę i nie mogę pogodzić się z zakończeniem. Autorka zakończyła w takim momencie, że nie wiem, czy śmiać się, czy płakać. Wiem, że będę z niecierpliwością wyczekiwać kontynuacji.

"Oboje byliśmy dla siebie dobrzy. On był siłą, ja - obsesją. Bez względu na to, jak mocna była nasza więź, rezultat mógł być tylko jeden. Zniszczenie. Unicestwienie. Ruina. A jednak nie potrafiliśmy się rozstać. Jakbyśmy byli ze sobą związani, bez szans na ucieczkę."

?????????

Nasączona emocjami, które wyzierają z każdej ze stron.

Idealnie odzwierciedlająca piękny, a zarazem brutalny świat gimnastyki.

Ukazująca pasję, która jest w stanie pokonać każdą granicę, nawet bólu.

"Release" to trzeci tom serii "Na krawędzi" Lucii Franco - a więc dalsze losy Adrianny i Kovy. 

Adrianna jest gimnastyczką. Każdego dnia ciężko pracuje, by spełnić swoje marzenie o dostaniu się do wielkiej czwórki, która będzie reprezentować Stany Zjednoczone na igrzyskach olimpijskich. Tylko ona sama wie, jak wiele bólu, wysiłku, łez, krwi i potu ta walka wymaga. Chociaż fizycznie czuje się słaba, to robi wszystko, by osiągnąć swój życiowy cel. Wielogodzinne treningi ją wykańczają, lecz wie, że tylko one mogą doprowadzić ją do perfekcji, że tylko one mogą doprowadzić ją na szczyt.

Kova jest jej trenerem. To pod jego czujnym okiem i dzięki jego profesjonalizmowi, Adrianna robi postępy. Mężczyzna jest wymagający i bezwzględny, lecz oboje zdają sobie z tego sprawę, że tylko ciężką pracą można osiągnąć sukces.

Uwikłani w niebezpieczny i niezgodny z regulaminem romans, wciąż potajemnie się ze sobą spotykają. Nawet fakt, że mężczyzna od niedawna jest żonaty, nie przeszkadza im w utrzymywaniu tej relacji. Adrianna i Kova nie mogą bez siebie żyć. Chociaż często siebie ranią, to są też dla siebie powietrzem. Jedno bez drugiego nie istnieje.

Niestety pogarszajacy się stan zdrowia Adrianny i bagatelizowane objawy rozwijającej się choroby, stawiają jej karierę pod ogromnym znakiem zapytania. 

Teraz walka o marzenia nie jest już jedyną bitwą, jaką dziewczyna będzie musiała stoczyć...

"Release" to trzymająca w napięciu i wywołująca wiele emocji powieść, od której nie sposób się oderwać. 

Autorka stworzyła historię o zakazanej, ale jakże silnej miłości, której tłem jest bezwzględny świat gimnastyki. Świat, w którym nie ma kompromisów, w którym "dziś jesteś, jutro cię nie ma" jest powszechnie znane. Tu nie ma czasu na ból i łzy. Tu nie ma czasu na okazuwanie słabości. W przeciwnym razie - odpadasz.

Dajcie się ponieść i pozwólcie rozgrzać się do czerwoności historii Adrianny i Kovy. Jestem przekonana, że się nie zawiedziecie.