Moment życia
Joanna Zawadzka

Jest tyle możliwości spędzania wolnego czasu! Im dłużej czytałam "Moment życia", tym więcej pomysłów przychodziło mi do głowy. Mogłabym coś ugotować, pójść na zakupy albo dla przykładu... poszukać lepszej książki.

Joanna jest studentką mieszkającą w Płocku, ma znajomych, własne mieszkanie i dobrą pracę. Jej w miarę spokojne życie zmienia się wraz ze spotkaniem Krzysztofa, tj. przystojnego, tajemniczego i bardzo irytującego gangstera. Próżno się dziewczyna zapiera, że nic do niego poczuje. W końcu facet jest PRZYSTOJNY i jeszcze patrząc jej prosto w oczy powiedział, że będzie ją miał, także nie masz co walczyć z przeznaczeniem, Asiulo! Lepiej szybko się rozbieraj i rób, co ci Krzysiu mówi!

Czy czuję, że zmarnowałam czas? Tak, i to bardzo. Już przy pierwszych stronach w mojej głowie rozległ się alarm. Starałam się jak mogłam nie zwracać uwagi na błędy, ale niektóre zdania były tak koślawo złożone, że musiałam je czytać po kilka razy, żeby odnaleźć sens. Powtórzenia, często dziwna składnia, taka że musiałam się zastanawiać, o kogo chodzi albo gdzie nagle przeniosła się akcja, mowa potoczna i używanie wulgaryzmów bez potrzeby - nie tego oczekuję od literatury. W taki sposób to znajoma na szybko może mi opowiedzieć, co się u niej ostatnio działo.

Już tylko fabuła miała szansę podwyższyć odrobinę ocenę, ale dla mnie jest kompletnie niewiarygodna. Nie wierzę w prawdziwość ani jednej postaci. Nie rozumiem reakcji głównej bohaterki i jej błyskawicznych zmian nastroju. Najpierw powtarza, jaki z Krzysztofa jest palant, a potem robi wszystko, o co ten poprosi, zamiast wyrzucić go z domu. I odwrotnie, kłóci się z nim, kiedy nie ma ku temu powodu! Inna sytuacja - szef Joanny w jej dzień wolny bez uprzedzenia wchodzi do jej mieszkania i jeszcze się z niej śmieje, bo ta jest ubrana w piżamę. Ratunku, gdzie tu logika?

Niestety nie znalazłam w tej powieści żadnych plusów. Prawdę powiedziawszy nawet okładka jest kiczowata i odpychająca. Tyle w tym doświadczeniu dobrego, że chociaż szybko o nim zapomnę.

MOMENT ŻYCIA Joanna Zawadzka @joanna.zawadzka.779 #1Moment Życia @wydawnictwo_novaeres

„Wtedy zrozumiałam, że powinnam zrobić wszystko, co tylko będzie możliwe, żeby on wyszedł z tego cało. Musiałam, bez względu na konsekwencje, jakie mogą z tego wyniknąć. Kochałam go i to nie była zdrowa, czysta miłość.”

Moja ocena to 8/10.

Joanna to piękna i pewna siebie studentka, pracująca z jednej z firm w mieście. Pewnego dnia po nieprzyjemnej sytuacji z mężczyzną, który wywarł na niej nieprzyjemne wrażenie, postanawia zrobić wszystko, aby nie spotkać go więcej na swojej drodze. Przypadków, które nie pozwalają im się od siebie odsunąć, jest coraz więcej, a Joanna z dnia na dzień czuje się coraz bardziej osaczona przez tego dziwnego i mrocznego przystojniaka. Relacja nabiera tempa i myśląc, że wszystko idzie gładko, kobieta zapomina o najważniejszym szczególe. Krzysztof Minier jest gangsterem.

RECENZJA

Do polskich autorów zawsze podchodziłam z lekką rezerwą, tak właściwie to nigdy nie wiedziałam, czym było to spowodowane. Ostatnio jednak na rynku pojawia się coraz więcej niesamowitych romansów napisanych przez wspaniałych polskich artystów, a jedną z nich jest zdecydowanie „Moment Życia” napisany przez Joanne Zawadzką. Nie mogę przestać zachwycać się realnością polskiego świata, jaki przedstawiła nam autorka. Często w książkach gdzie akcja dzieje się właśnie w Polsce, spotykam się z amerykańską wersją naszego kraju, czego naprawdę nie lubię. Tutaj tego nie zauważyłam, z czego niesamowicie się cieszę. Polski klimat, tradycje czy nawet stereotypowe postacie są zdecydowanie na plus.

Główna bohaterka, Joanna Wicher, jest mieszanką zadziorności i kłótliwości razem z naiwnością i wrażliwością. Bardzo lubię pewne siebie bohaterki, które potrafią postawić na swoim, jednak tutaj miałam wrażenie, że tych kłótni właściwie o nic znaczącego jest aż za dużo. Zakończenie książki z jej udziałem totalnie mnie zaskoczyło i uwierzcie, czytając tę książkę, nie ma opcji, że się go domyślicie. Asia bez żadnych wątpliwości poprawiła sobie u mnie opinie swoją odwagą, a jednocześnie oddaniem dla miłości.

Krzysztof to jeden z tych bohaterów, o których nie potrafię się jasno wyrazić. Od samego początku wiedziałam, że nie jest on do końca normalną postacią. Jego zaborczość, obojętność i chęć kontrolowania wszystkiego i wszystkich jest toksyczną mieszanką. Chociaż widać, że zależy mu na Joannie, z tyłu głowy miałam przeczucie, że to wszystko nie skończy się dobrze. A czy zakończyło? To musicie sprawdzić sami.

Jeśli chodzi o moją ulubioną scenę,
jest to zdecydowanie każdy pocałunek w czoło Joanny od Krzysztofa. Ten gest mówił mi, że mimo wszystkich dziwnych zdarzeń, Krzysiek naprawdę się stara.

Joanna Wicher jest dwudziestokilkuletnią studentką, która z małej miejscowości przeprowadziła się do Płocka. To właśnie tutaj staje się obiektem zainteresowania pewnego przystojniaka, który z dnia na dzień ją osacza. Relacja nabiera ekspresowego tempa. I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie mały szczegół - Krzysztof Minier jest gangsterem...
Czy Asia zaakceptuje ciemniejszą stronę życia swego partnera? Czy jest bezpieczna?
O tej książce dowiedziałam się przypadkiem. Dostałam propozycję recenzji kontynuacji, której premiera już niedługo. Postanowiłam się skusić. I prawie od samego początku autorka pokazuje głównego bohatera w samych "superlatywach". No jak mnie mógł drażnić i irytować. Chorobliwie zazdrosny, jeszcze bardziej zawzięty i uparty. Idealna postać do gangsterki, tylko do życia z kobietą niekoniecznie. Ale mi napsuł krwi. Tak się rządził, jakby był królem. Wydawał rozkazy i Asia musiała się go słuchać. Bezczelny i arogancki. Cały Krzysztof. Co on wywijał to głowa mała. W miarę czytania zaakceptowałam jego trudny charakter ale to ciężki przypadek. I musiała na niego wpaść właśnie ona. Joanna to ciepłą i przyjacielska osóbka. Wesołą, radosna, mająca własne zdanie, którego nie boi się wyrazić. Jej zawziętość zaskakuje. Bardzo dobrze sobie autorka wszystko przemyślała. Dobierając do siebie dwie tak charakterne i uparte postacie leciały iskry. Relacja głównych bohaterów jest gwałtowna i pikantna. to istna huśtawka ich kłótni, rozstań i powrotów. Co za uparciuchy! Zamiast dać sobie szczerość to tak tańczą wokół siebie przepełnieni pożądaniem i złością. Sceny uniesień są takie jak bohaterowie. Gwałtowne i spalające. Widać czystą chemię i pożądanie tak gęste, że można je siekać tasakiem. Autorka nie pozwalała im na nudę. Dokładała im co rusz kolejnych kłopotów i zmartwień. Mąciła spokój i nie pozwalała na zbyt długi odpoczynek. Na dłuższe lenistwo. Finalne wydarzenia i zalążek przeszłości głównego bohatera zostawiły mnie w niedosycie. I w tym momencie bardzo się cieszę, ze mam pod ręką kontynuację. Dzięki temu tuż po zakończeniu tej historii przeszłam bezpośrednio do kontynuacji. Ale o niej w osobnym poście.
Mafijny romans w wykonaniu autorki wyszedł mroczny i pikantny. Została zachowana równowaga a emocje szalały niczym spuszczone z łańcucha bestie. Co prawda na początku miałam problemy z wczuciem się w historię. Winien był główny bohater, który dość mocno mnie irytował. Może dlatego, że spodziewałam się odrobinę jakiegoś humoru, takiej normalności, takiej równowagi a nie tylko ciągłej jego złości i notorycznego podminowania. Nerwowości i zaborczości. Ale za to jak złapałam bakcyla, to potem było już z górki. Jedno jeszcze na co muszę zwrócić uwagę - przy tak sztywnych kartkach tak wąską powieść czytało mi się dość ciężko. Książka się składała i musiałam cały czas skupiać się na tym, by ją kontrolować i używać siły do utrzymania jej otwartej. To także trochę mnie drażniło, bo nie pozwalało mi się w stu procentach skupić na czytanej powieści. Jak widać, format książki także ma znaczenie, bo on wpływa na jakość czytania. Ale powracając do treści. Jeśli szukacie powieści o miłości, o intrygach, kłamstwach i tajemnicach z mafijnym tłem, to jest to powieść dla Was.

,,Moja dusza została gdzieś w jego domu. Każdego dnia mam nadzieję, że obudzę się bez tego bólu, jednak tak się nie dzieje. Każdego dnia budzę się przepełniona nim i wiem, że to nauczka za tamten moment życia." str. 305

Joanna to dwudziestotrzyletnia kobieta, która przeprowadza się do Płocka, gdzie kończy studia i pracuje jako asystentka wiceprezesa w biurze, które zajmuje się różnymi inwestycjami. Wiedzie raczej poukładane i przede wszystkim spokojne życie, do pewnego deszczowego dnia, kiedy przypadkowo poznaje Krzysztofa, który wkrada się w życie dziewczyny niczym tornado i niszczy na swojej drodze to, co stawia opór. Krzysztof ma wszystko pod kontrolą, wie, gdzie dziewczyna wychodzi i z kim, kiedy wraca i w jakim stanie. Jak się później okazuje, mężczyzna jest gangsterem, a dokładniej zajmuje się handlem narkotyków. Jest to niebezpieczny osobnik i tacy sami go otaczają. Jak do całej sytuacji odniesie się Joanna?

,,Ten człowiek był złem wcielonym. Omamiał mnie. Przy nim nie byłam sobą. Najgorsze było to, że przyciągał jak magnes. Irytował, momentami przerażał, ale nadal przyciągał." str. 56

Jest to książka o rozstaniach i powrotach, nawet nie jestem w stanie powiedzieć ile razy główni bohaterowie się rozchodzili, ale nie umniejsza to całości, bowiem przez to fabuła jest bardziej ciekawa. Wartka akcja zmusza odbiorcę, aby nie odkładał książki na półkę póki w całości jej nie przeczyta. Bohaterowie są wspaniale nakreśleni, a w szczególności Joanna, która jest osobą temperamentną, potrafi tupnąć nóżką i postawić się Panu Groźnemu Gangsterowi, który z kolei ma do kobiety słabość, lubi ją kontrolować, ale czy wynika to jedynie z jego chorobliwej zazdrości, a może z obawy o życie Joanny? Język oraz styl są poprawne, w książce nie znajdziecie literówek czy błędów. Co mnie boli? Otóż ogromnie żałuję, że taka świetna historia została oszpecona taką okładką, ale jest to mój jedyny zarzut, więcej nie przedstawię, bo nie mam się czego przyczepić.

Historia Joanny i Krzysztofa tak bardzo mnie pochłonęła, że skończyłam ją czytać w jeden dzień, wprost nie mogłam się od niej oderwać. Zakończenie mnie z jednej strony zachwyciło, ponieważ było dużym zaskoczeniem, ale zostało tak napisane jakby miał nastąpić ciąg dalszy całej opowieści, na co po cichutku liczę. Jeżeli natomiast zostało to napisane w sensie, aby czytelnik sam sobie dopisał zakończenie, to powiem... nie ładnie, bardzo nie w porządku ze strony autorki. Mam nadzieje, że doczekam się kontynuacji.

,,Czasem łatwiej nie zadawać pytań i udawać, że nie ma problemu, niż zmierzyć się z rzeczywistością." str. 117

Co mnie ucieszyło, to to, że autorka przedstawiła wątek romansu w bardzo sensualny sposób, przy stosunku brak wulgaryzmów czy innych wyzwisk. Emocje bohaterów przemawiają do czytelnika, są doskonale przedstawione. Joanna i Krzysztof to mieszanka piorunująca, oboje mają silne charaktery i ciężko jest im dojść do obopólnego konsensusu. Uwielbiam kiedy miedzy bohaterami dochodzi do werbalnego starcia. Dialogi nie są ani za długie, ani za krótkie są wprost idealne i nie są one sztuczne, ani wymuszone, wszystko dzieje się naturalnie.

,,Trudno jest żyć, bojąc się o jutro." str. 259

Jak już wspomniałam autorka przedstawiła historię w sposób naturalny. Nie rzucała na każdym kroku przesłodzonych, wręcz mdłych epitetów. Dzięki czemu nie powstał z tego tani romans, a powieść o pięknej lecz trudnej miłości. Pisarka tłumaczy między wierszami czym jest zaufanie oraz jak dojść w związku do kompromisu, tak aby obie strony były szczęśliwe. Przedstawia do czego jest zdolna kobieta, która kocha i chce dla swego partnera jak najlepiej, ale czy on będzie jej za to wdzięczny?

,,Nie będę robiła tego, co chcesz. Nie jestem lalką, którą będziesz ustawiał, jak będzie ci się podobało." str. 65

Gdzieś czytałam (ale nie pamiętam gdzie), że autorka posiada podobny styl do Lingas-Łoniewskiej, owszem muszę się tutaj zgodzić z tym stwierdzeniem. Pytanie czy na polskim rynku pisarskim właśnie narodziła się kolejna "Lingas-Łoniewska", która jak wiadomo ma swoje rzesze fanek?

Generalnie jestem bardzo usatysfakcjonowana z lektury. Lekturę czyta się szybko i z ogromnym zainteresowaniem. Lektura przyjemnie wypełnia czas. Książkę polecam wszystkim kobietom, które lubią w książkach charyzmatycznych bohaterów, cięte dialogi, walkę o związek oraz romans w tle. Polecam.

"Moment życia" to początek historii Joanny i Krzysztofa. Joanna to studentka, a jednocześnie asystentka w jednej z firm działających na terenie Płocka. Przypadek sprawia, że tych dwoje się poznaje.
Początek znajomości nie należy do najlepszych i bardzo przyjemnych. Joanna czuję się osaczona przez mężczyznę, którego spotkała pod blokiem swojego mieszkania, a potem widzi go dosłownie wszędzie!

W końcu jednak coś zaczyna ich łączyć ? Muszę powiedzieć, że jest to jedna z tych książek które szybko się czyta! Autorka ma łatwość w przekazywaniu historii, czyta się przyjemnie z zapartym tchem. Ja przeżywam wsztstko z tymi bohaterami.. stawiałam się często na miejscu Joanny i zastanawiałam się co ja bym zrobiła.. i naprawdę nie wiem co bym zrobiła!
Uwielbiam książki, gdzie znajduję silnych, męskich i bardzo niegrzecznych chłopców! Ja jeszcze żyje tą historią, nie mogę się doczekać, aż poznam kolejne losy bohatetów.. koniecznie muszę wiedzieć, co wydarzyło się później..
Książka jest stosunkowo krótka, także każdy znajdzie dla niej czas, a emocje będzie miał gwarantowane!
Polecam bardzo mocno. 

Jak wiele można poświęcić dla miłości swojego życia? Do czego się posunąć by ochronić jego życie i zdrowie? Na te pytania będzie musiała sobie odpowiedzieć Joanna, która przez przypadek znalazła się w samym środku przestępczego świata. To nie jest kolejna historia z mafijnymi porachunkami w tle i facetem, który w imię miłości porzuca wszystko co zna i staje się aniołem. To opowieść o zwykłej dziewczynie, która stara się stać w życiu o własnych siłach i mężczyźnie, który wraz z kolegami, zachłyśnięty łatwymi pieniędzmi i rządzą zemsty, igra ze śmiercią. Jesteśmy na polskim podwórku, chłopaki stoją pod blokiem i tam zapada najwięcej decyzji. Są późne powroty, zdawkowe rozmowy telefoniczne, nerwowa atmosfera. I dzięki temu Autorka stworzyła nam bardzo rzeczywistą opowieść, która mogłaby mówić o kimkolwiek, kogo mijamy na ulicy. A to sprawia, że historia jest jeszcze bardziej emocjonalna i mocniej uderza w czytelnika.
Aśka to dziewczyna z głową na karku, pomimo młodego wieku i tego, że czasem zwyczajnie "nie ogarnia". Spodobała mi się jej zadziorność i potrzeba bycia niezależną. Jej emocjonalność i niezdecydowanie może denerwować, jednak tak naprawdę to jedyne logiczne reakcje na sytuację w jakiej się znajduje. Odkąd poznała Krzyśka jej życie to nieustanna walka między sercem a rozumem i wszelkie huśtawki nastrojów nadają jej postaci ludzkie kształty ;-)
Krzysztof to mężczyzna skomplikowany, skryty i umówmy się-nie jest stworzony do związków. Bywa chamski, wulgarny, gburowaty i trudno mu się zmusić do przeprosin. Już go nie lubicie, co? ;-) A jednak ma w sobie coś, ten chłopięcy urok kiedy próbuje być lepszy, kiedy chce się nauczyć jak zadbać o drugiego człowieka bez wykrzykiwania rozkazów w jego kierunku. Można bez problemu dostrzec w nim tę delikatniejszą stronę, zagubioną, schowaną za maską zimnego drania, której on sam boi się najbardziej. I mimo, że denerwuje czytelnika swoją porywczością i zaborczością to trudno sobie wyobrazić aby był inaczej przedstawiony.
Ten związek jest pełen sprzeczności. Troska i namiętność mieszają się z kłótniami i mijaniem się. Zderzenie dwóch silnych charakterów zostało w tej historii doskonale zobrazowane. Będziecie cieszyć się wraz z bohaterami by zaraz zadawać sobie pytanie co znowu poszło nie tak. Jednak pomimo wszystkich wyborów naszych bohaterów- tych dobrych i złych, pomimo wylanych łez, raniących słów ja ani na moment nie zwątpiłam w ich uczucie. I myślę, że nie dałoby się lepiej opisać całej historii Aśki i Krzyśka. Podczas czytania kompletnie nie odczuwałam tego, że to jest debiut. Płynęłam przez kolejne strony i na chwilę po prostu chodziłam ulicami Płocka wraz z postaciami. Jeśli lubicie realne postaci, dobrze opisane emocje i trudne wybory- polecam Wam tę opowieść. Ze swojej strony z niecierpliwością czekam na kolejny tom, choć obawiam się, że Autorka wystawi moje nerwy na wiele prób ;-)