Moja asteroida
Elżbieta Ceglarek

Uwielbiam wznowienia książek, bo dzięki nim odnajduję perełki, które często są zapomniane, leżą gdzieś na pukach lub w bibliotekach. Tak właśnie jest z tą książką i pewnie część z Was już ją na pewno czytała mając stare jej wydanie. Ucieszyła mnie wiadomość, że pojawia się w nowej odsłonie z nową okładką.

"Moja asteroida" to powieść, która porusza uniwersalne tematy miłości, zaufania i poszukiwania własnej drogi. Autorka, Elżbieta Ceglarek, wciąga czytelnika w emocjonalną karuzelę życia Zosi, stewardessy, której pozornie idealny świat legł w gruzach po odkryciu zdrady.

Jej narzeczony dopuszcza się zdrady, która wychodzi na jaw. Zosia, mimo że cierpi, jest silna, ale jednocześnie wrażliwa. Autorka bohaterkę pokazana tak bardzo realnie, tak jak to w życiu bywa, raz ma wzloty, raz upadki. Walczy ze sobą, musi zmierzyć się z bolesnymi konsekwencjami zdradzonego zaufania. Jej wewnętrzna walka i próby odnalezienia siebie po stracie miłości są autentycznie przedstawione. Nie wie co wybrać, czy jest w stanie wybaczyć, czy zacząć nowe życie.

Jej narzeczony walczy o nią i nie ustępuje, wierząc, że uda im się odbudować to, co było. Wierzy, że jego ukochana zapomni. Czy im się to uda? Będzie ciężko, to mogę wam zdradzić.

Obok niej pojawiają się inni bohaterowie, każdy ze swoją historią i motywacjami, co dodaje powieści głębi i złożoności. W życiu Zosi pojawia się mężczyzna, który na początku staje się jej znajomym, potem przyjacielem. Wiernie ją wspiera w każdym działaniu i każdej decyzji. Nie wymusza, nie ingeruje, tylko wiernie jej towarzyszy. Czy przyjaźń ta ma jakiś swój finał?

Akcja powieści toczy się dynamicznie, przeplatając momenty spokoju z nagłymi zwrotami akcji. Autorka umiejętnie buduje napięcie, a czytelnik z niecierpliwością śledzi, jak potoczą się losy Zosi. Relacje między bohaterami są bardzo skomplikowane, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury.
Czytając "Moją asteroidę" można poczuć szeroki wachlarz emocji. Od miłości i nadziei, przez rozczarowanie i ból, aż po siłę i determinację. Książka porusza ważne pytania o naturę miłości, o to, jak radzić sobie ze zdradą i jak odnaleźć szczęście po przeżytych doświadczeniach.

"Moja asteroida" to powieść, która pozostawia czytelnika z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony, to historia o miłości i nadziei, która daje siłę do walki o własne szczęście. Z drugiej strony, to opowieść o zdradzie i bólu, które zmuszają do głębokiej refleksji nad relacjami międzyludzkimi. Książka jest jak emocjonalna huśtawka, która wzrusza, bawi i skłania do myślenia. Jeśli szukasz powieści, która poruszy Cię do głębi i sprawi, że zastanowisz się nad własnym życiem, "Moja asteroida" jest idealną propozycją.

Po lekturze debiutanckiej powieści Elżbiety Ceglarek "Drugie życie Leny" przyszła pora na "Moją asteroidę". Na ile okładkowe chmury wnikną w tę opowieść?

Leon Kurczyński jest pilotem zakochanym w stewardessie Zofii Pisarskiej. Jednak w relację tych dwojga wkradła się zdrada - Leon nie wytrzymał życia w wierności, o czym dowiedziała się jego ukochana. Zosia nie potrafi przebaczyć występku, nie wierzy w zapewnienia "nigdy więcej", bo jeśli zrobił raz, nie cofnie się przed kolejnymi zdradami.

Natłok spraw służbowych i problemów osobistych sprawiły, że Pisarska źle się czuje, cierpi na bóle głowy a finalnie mdleje. Szczęściem w nieszczęściu jest fakt, że w karetce znalazł się kardiolog, który objął kobietę szczególną opieką. Rzekłabym nawet, że przesadną. I jak można było przypuszczać między Zbyszkiem Woltarskim a Zosią rodzi się porozumienie. Choć przez dłuższy czas obserwujemy tak naprawdę 'trójkąt', bowiem Zosia nie potrafi odmówić Leonowi i tłumacząc swoją niekonsekwencję świętym spokojem pozwala sobą manipulować.

Bohaterka nie ma łatwo - najpierw zmaga się z trzema zainteresowanymi nią mężczyznami, jej samopoczucie jest coraz gorsze a szpitala się boi i nie chce pozwolić na porządne badania. Kiedy już udaje się jej doraźnie pomóc okazuje się, że... zostanie mamą. To nie będzie dla Zosi łatwa rzeczywistość. Wciąż musi wybierać: między miłością do mężczyzny, do dzieci oraz do latania. Bohaterka nie wyobraża sobie sytuacji, że musiałaby zrezygnować z pracy, bo to ona daje jej siłę i chęci do życia na ziemi. Czy uda jej się pogodzić prozę życia z marzeniami?

Los pokierował życiem Zofii w bardzo pokrętny sposób. Nie pozwolił jej cieszyć się z niczego zbyt długo - każda zbyt szczęśliwa chwila zostaje zastąpiona problemami, dylematami i nieoczekiwanymi zwrotami. Bohaterka zdobywa mocno zaskakującą przyjaciółkę, uczy się asertywności oraz próbuje odnaleźć się w swoich uczuciach.

"...człowiek nie jest sklepem, w którym możesz kupić własne lub czyjeś uczucia, pobawić się nimi, zużyć je, wyrzucić na śmietnik i przyjść po następne." *

Elżbieta Ceglarek ma bardzo charakterystyczny schemat pisania - skupia się na kilku głównych bohaterach, najbardziej na dwóch, i to wokół nich tworzy fabułę. U niej nie mnogość postaci, ale dokładne pokazanie uczuć, przeżyć, emocji i charakterów są najważniejsze. Już po raz drugi podarowała mi książkę, w której bohaterka ma kłopoty zdrowotne, ale boi się szpitala i jak na złość (dla samej bohaterki, w debiucie Leny a teraz Zosi) na jej drodze staje nachalny lekarz. 

Autorka pokazała nam ciekawych bohaterów: przystojnego, ale niepoważnego pilota, który tylko odpowiadając za ludzkie istnienia w przestworzach jest odpowiedzialny; spokojnego i ułożonego lekarza, który małymi kroczkami dąży do celu a między nimi kobietę - Zofię - która jest ogromnie niekonsekwentna, ulega wpływom silniejszych osób i nie ma odwagi mówić, co czuje.

Bardzo drażniły mnie rozmowy między poszczególnymi postaciami, były wciąż o tym samym, takie niepotrzebne przeciąganie liny. Na plus zasługują za to fragmenty dotyczące samego latania - dowiedziałam się jak wyglądają szkolenia stewardess oraz procedury przed lotem, w trakcie oraz po wylądowaniu.

"Kocham pisarzy, którzy potrafią wysypać garść miłości na ręce swojego czytelnika. Opowiedzieć świat. To takie piękne, gdy z kartek książki (...) można poczuć prawdziwe uczucie, nieudawane piękno, nieskończone pragnienie, nieugaszoną wrażliwość duszy. Gdy można tej nieskazitelnej miłości dotknąć, musnąć ustami i odebrać niezwykłe ciepło od kogoś zupełnie ci obcego." **

Podsumowując - "Moja asteroida" jest opowieścią o utracie zaufania, zdradzie i braku odwagi cywilnej, by się przyznać. To historia o wymówkach, ludzkich odruchach, ucieczce od rzeczywistości i nierozwiązanych problemów, pragnieniach, kolorach miłości a przede wszystkim o odnajdywaniu swojego szczęścia. Powieść dla tych, którzy wierzą w miłość ponad wszystko. Zachęcam do lektury.





* E. Ceglarek, "Moja asteroida", rozpisani.pl, Warszawa 2017, s. 115
** Tamże, s. 77

Główną bohaterką powieści pt. ''Moja asteroida'' autorstwa Pani Elżbiety Ceglarek jest trzydziestokilkuletnia Zosia, która z zawodu jest stewardessą.

Życie z pozoru prywatne jest udane, ale nie do końca. Toczy się w nim obecnie walka o prawdziwe szczęście, o którym marzy, by uwierzyć w to, że istnieje szansa, że jest, ktoś, kto ją kocha i zrozumie.

Twórczość Pani Elżbiety nie jest mi obca, gdyż miałam, wcześniej zapoznać się czytając jej debiutancką książkę pt. ''Drugie życie Leny'' wydaną w 2016 roku.

Powieść pt. ''Moja asteroida'' składa się z 29 rozdziałów, w których to mamy okazję przyjrzeć się jak wygląda życie codzienne Zosi oraz pozostałych występujących w powieści bohaterów, a Zosia chce podzielić się swoim życiem z Czytelnikami, marzy, aby wspólnie z nią podróżowali, pokonując przy tym z nią trudne przeszkody, z którymi musi sobie poradzić.

Doskonała znajomość psychologii osobowej autorki Pani Elżbiety Ceglarek przyczyniła się do tego, że rozbudowała w interesujący sposób charakter swoich bohaterów, że Czytelnik nie będzie mógł oderwać wzroku od otaczającej rzeczywistości, w której znajduje się Zosia- główna bohaterka.

W trakcie czytania poznawałam Zosię, jej zachowania i zadawałam sobie pytanie:

Czy potrafiłabym, zaufać na nowo poznanemu mężczyźnie mając drugiego już u boku?

To historia, która uczy, jak być silnym i nie poddawać się, nawet kiedy sytuacja nie wygląda jak najlepiej, jeśli wokół nie jesteśmy sami.

Pozwolę sobie w tym miejscu umieścić słowa, które zwróciły, moją szczególną uwagę umieszczone są one na samym początku książki, a autorem jest ich sama autorka Pani Elżbieta Ceglarek:

'' I nawet jeśli ktoś w życiu nam przeszkodził, to nie wie, że być może zrobił nam przysługę''.

Pani Elżbiecie Ceglarek składam serdeczne podziękowania za podarowanie mi egzemplarza książki do recenzowania pt. ''Moja asteroida''.

Polecam przeczytać tę książkę.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Elżbiety Ceglarek miało miejsce nieco ponad rok temu za sprawą książki „Facet z pocztówki”. Teraz przyszedł czas na lekturę kolejnej powieści pisarki, a wybór padł tym razem na tytuł „Moja asteroida”.

Poznajemy w niej trzydziestokilkuletnią stewardessę Zosię Pisarską, której życie właśnie wywraca się do góry nogami, gdyż dowiaduje się, że jej narzeczony Leon, który de facto pracuje jako pilot w tej samej, co nasza bohaterka flocie powietrznej, zdradził ją. Kobietę informuje o tym zdarzeniu jej szef Janek, który od dłuższego czasu ma na nią oko, mianując się jednocześnie przyjacielem Leona.

Śledzimy więc burzliwe losy Zosi i przystojnego pilota, który za wszelką cenę próbuje do niej wrócić. Nasza bohaterka jest totalnie zagubiona w tym, co się wokół niej dzieje zwłaszcza, jeśli chodzi o toksyczne relacje z byłym narzeczonym. Muszę uczciwie przyznać, że podczas lektury postawa Zosi wielokrotnie mnie bardzo mocno irytowała, ponieważ jej działania i wybory najczęściej przywoływały na myśl zasadę – myślę jedno, a robię dokładnie odwrotnie…

Gdy pewnego razu nasza bohaterka podupada na zdrowiu i finalnie ląduje w karetce pogotowia w jej życie wkracza sympatyczny lekarz Zbigniew, który zakochuje się w niej niemalże od pierwszej chwili. Jednak zagmatwana sytuacja z Leonem ciągle trwa i owocuje w dosłownie brzemienne skutki. Zosia miota się więc między dwoma mężczyznami i wieścią o bliźniaczej, w dodatku zagrożonej ciąży.

Napisana przez Elżbietę Ceglarek historia obyczajowa nie jest jednak jedynie ckliwym romansem. Pełno w niej niełatwych międzyludzkich relacji, różnorodnych emocji i zmagań z często pogmatwaną codziennością.

Mowa w niej o niepewności jutra, ale także walce o swoje marzenia. Znajdujemy jej kartach także bardzo różne oblicza miłości oraz przyjaźń, która można by rzec nie miała prawa się wydarzyć. Jest to historia o życiowych burzach i o tym, jak zmienia się człowiek i jego podejście do świata pod wpływem nabywanych doświadczeń.

Poznajcie perypetie Zofii Pisarskiej i przekonacie się sami czy uderzenie egzystencjalnej asteroidy ostatecznie ma szansę wyjść jej jednak na dobre?

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2020/12/i-nawet-jesli-ktos-w-zyciu-nam.html

Historia fajna i ciekawa,piękne opisy przyrody,ale dialogi niestety moim zdaniem odbierają cały urok książce