Drugie życie Leny
Elżbieta Ceglarek

"Drugie życie Leny" to w ogromnej większości "teatr dwóch aktorów", bowiem z rzadka pojawiają się inne postacie, prym wiodą Lena z Marcinem, ich rozmowy, spotkania, wyjścia, wyjazdy. Autorka nie opisuje każdego dnia z ich życia a jedynie te, które mają kluczowe znaczenie w tej historii. Skupia się nie tyle na medycznym ujęciu tematu, ale na uczuciach i odczuciach Leny. Na jej bólu, strachu, negowaniu decyzji lekarzy, kłamstwach dotyczących samopoczucia, które możemy poznać wnikliwie i szczegółowo z uwagi na pierwszoosobową narrację.

Zawrocka jest osobą ogromnie niezdecydowaną, niepewną, marudzącą pesymistką, która żyje z dnia na dzień i nie cieszy się życiem a kiedy dochodzą problemy zdrowotne, uważa że badanie ginekologiczne to tortury, czuje wstyd, skrępowanie, strach i ciągłą niepewność. A przecież wiele kobiet musi się przełamać w tej kwestii. Bohaterka ma wiele talentów i pasji: muzyka, filozofia, czytanie książek.
Lena należy do tej grupy ludzi, którzy lubią sami sobie komplikować życie, zbyt dokładnie wszystko analizuje, po "atrakcjach" z przeszłości nie ufa mężczyznom, co w jej sytuacji nie jest dobre. Często nie zachowuje się jak na dyrektorkę przystało... Po godzinach może być małą dziewczynką?!

Marcin z kolei, nie w każdej sytuacji jest facetem z krwi i kości; chwilami to takie "ciepłe kluchy", wciąż pobłaża i słodzi swojej kobiecie. Ale jednocześnie dba o nią, przekonuje do najbardziej stresujących i przysparzających bólu czynności medycznych, by jako lekarz zadbać o nią, jej zdrowie i życie. W tym samym czasie jego męskie wybory próbuje zmienić inna kobieta, uważając, iż to facet tylko dla niej.

Lena i Marcin.
Ogień i woda.
Umysł ścisły i artystka.
Dwie jakże różne osoby, które połączyła iskra uczucia.

Muszę przyznać debiutantce jedno - wręcz zegarmistrzowską precyzję w opisie bohaterów, ja przedstawiłam tylko kilka spostrzeżeń. Czytając powieść, czytelnik czuje jakby osobiście znał bohaterów, czuje że wie, co odpowiedzą na zadane pytania czy przedstawione propozycje.
Bardzo sugestywny tytuł książki, już od pierwszych chwil intryguje a oryginalnie poprowadzona fabuła sprawia, że czyta się szybko i tak naprawdę bez możliwości odgadnięcia, jaki będzie finał. W tej powieści "czarny charakter" nie jest namacalny, jest nim choroba, która podstępnie atakuje i długo walczy, nie chcąc ustąpić...

Jedynie momentami skróciłabym zbyt długie wątki czy rozmowy, które dotyczyły tego samego tematu i często się powtarzały. Moim zdaniem były niepotrzebnie rozciągnięte. Elżbieta Ceglarek uwielbia posługiwać się zwrotem w stylu dowiedziałam / przekonałam się o tym znacznie później, co sieje w umyśle czytelnika ziarno niepewności co do dalszych wydarzeń w życiu bohaterki. Zapowiada niekoniecznie pozytywne wydarzenia mające dopiero nadejść.



Podsumowując - "Drugie życie Leny" to książka o miłości, przywracaniu nadziei, bezpieczeństwie, szansach kobiet w średnim wieku na szczęście opisująca również sukcesy, porażki, niespodzianki od życia oraz koszmary z przeszłości. Barwna historia o trudnych decyzjach; z dopracowanymi dialogami, świetną charakterystyką postaci, nie do końca oczywista, ale skupiająca się na uczuciach czy przeżyciach pacjenta a nie medycznym ujęciu jego stanu. Tą powieścią autorka przekazuje nam, kobietom, badajmy się!




* E. Ceglarek, "Drugie życie Leny", rozpisani.pl, Warszawa 2016, s. 20

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka w zasadzie "wymęczona". Opowieść o miłości, o powrocie zaufania do drugiego człowieka. jednakże jak dla mnie obraz głównej bohaterki przepełniony jest jej ciągłymi obawami, wahaniami i wątpliwościami. Rozumiem, że w życiu swoje przeszła i położyło się to cieniem na jej postępowaniu lecz irytowało mnie to jej ciągłe"jojczenie" . Ogólnie całość jest nieco przegadana, rozmowy bardzo często toczą się wokół tych samych tematów ciągle i wciąż wałkowanych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pani Elżbieta Ceglarek autorka książki pt.,,Drugie życie Leny" przedstawia losy kobiety o imieniu Lena, będącej w średnim wieku. W trakcie czytania zadałam sobie kilka pytań dotyczących zachowań bohaterki: Co skłoniło Lenę do podjęcia ważnych decyzji i czym się kierowała podejmując je, dlaczego się bała zaufać wszystkim mężczyznom? Odpowiedzi na zadane przeze mnie pytania odnalazłam w każdej cząstce czytanego rozdziału książki. Lubię, gdy poszczególne napisane wątki są tak zobrazowane, że stanowią zagadkę dla czytelnika. Z Leną można się zaprzyjaźnić pomimo tego, że jest to bohaterka o twardym, zasadowych charakterze. Ciekawostkę stanowi tutaj występuje podobieństwo dotyczące mojej osoby względem zainteresowań z Leną bohaterką książki, muzyki oraz pasji pedagogicznej. Z tym, że ja potrafię szybciej podjąć decyzję, a Lena dokonuje głębszych analiz i nie lubi zachowań niespodziewanych, irytują ją. Troskliwość, miłość, pasja, wzajemna życzliwość występująca po zapoznaniu się w momencie czekania na ten trudny gest, który jest trudno wykonać jeśli o kwestię zaufania w związku. Czy Lena dokonać właściwego życiowego wyboru kierujących się własnymi zasadami, broniąc się przy tym na wszelkie sposoby. ,, Drugie życie Leny" to książka napisana z pasją, charyzmą, doskonale opracowane i opracowane są teksty dialogowe, które nadają barwności i pasują do całości. Okładka twarda w kolorze jasnoniebieskim, przedstawia w tle kobietę o dwóch twarzach, zawiera 402 strony, wydana przez Wydawnictwo rozpisani.pl. Polecam przeczytanie tej książki ze względu na to, że każdy z nas odnajdzie siebie w zagubionym świecie miłości, lekkiego szaleństwa, podejmowania trudnych decyzji, które mogą zmienić całe nasze życie. Warto jest czekać na właściwego mężczyznę, który pokona wszystko, aby wygrać z przeciwnościami partnerskiego związku w drodze do doskonalenia szczęścia, które jest potrzebne w życiu. Pani Elżbieto czekam na kolejną książkę, która przyciągnie i będzie stanowiła receptę, zagadkę, poradę na etapy życiowe, które odgrywają w życiu każdego ważną rolę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Większość życia raczkujemy zaledwie, a tylko czasami udaje się nam wstać i na wyprostowanych nogach iść do przodu". Jestem kobietą i wiem, że to właśnie kobiety lubią czytać najczęściej takie książki - o tym, że nasz los nie jest z góry przesądzony, o tym, że gdzieś tam czeka na nas szczęście oraz o tym, że mamy wpływ na nasze życie poprzez podejmowane decyzje. I o tym wszystkim właśnie jest autobiograficzna jak mniemam, książka Elżbiety Ceglarek. Książka, która w mojej opinii została po macoszemu potraktowana przez redaktora. Elżbieta Ceglarek, rocznik 1965, urodziła się w Zgorzelcu, jest z wykształcenia nauczycielką. Mieszka obecnie w Bełchatowie, gdzie pełni funkcję dyrektorki jednego z funkcjonujących w tym mieście, przedszkoli. Matka dorosłej córki. "Drugie życie Leny" to książka, która powstała w latach 2011 - 2015. Lena to kobieta w średnim wieku, która zawodowo czuje się spełniona - jest dyrektorką przedszkola. Pewnego dnia, na schodach miejskiego urzędu poznaje Marcina - lekarza ginekologa, któremu udaje się zaprosić bohaterkę na kawę. Tak rozpoczyna się romans, pełen wzlotów i upadków oraz przede wszystkim niezdecydowania Leny w kwestii własnej przyszłości. "Drugie życie Leny" to powieść obyczajowa, skierowana w głównej mierze do kobiet, która w mojej opinii dotyka ważnych społecznie tematów, jednak jej treść została dość mocno przegadana nad czym ubolewam. Książką winien zająć się dobry redaktor, który z pewnością potrafiłby okroić to, co niepotrzebne i wydobyć na powierzchnię to, co w niej najlepsze. Elżbieta Ceglarek bowiem w swojej powieści zbyt często wydłuża pewne wątki (nawet na kilka stron), które powinny być jedynie zaakcentowane. W utworze znajduje się także zbyt dużo rozmów bohaterów nie wnoszących niczego do fabuły oraz opisów nie mających kompletnie żadnego znaczenia. Przez te mankamenty niestety, tak mocno rozbudowana powieść, licząca sobie ponad 400 stron, w niektórych momentach może czytelnika nieco znużyć. Historia Leny i jej dylematów posiada jednak także widoczne walory. Otóż autorka w swojej książce z wielkim wyczuciem ukazała skomplikowaną ludzką psychikę w obliczu odkrycia groźnej choroby. To bowiem endometrioza dotknęła główną bohaterkę, a jej zachowanie w obliczu tego faktu - wywołuje wiele ambiwalentnych uczuć. Trafnym w tej płaszczyźnie okazało się zastosowanie przez autorkę pierwszoosobowej narracji Leny, dzięki czemu czytelnik ma sposobność zajrzenia do głowy chorej osoby oraz współodczuwania wszystkich emocji, jakie w tej sytuacji człowiekiem targają. Mam wrażenie, że Elżbieta Ceglarek w historii Leny zawarła dużo samej siebie - to bowiem jest bardzo wyczuwalne na kartach tej książki. Uważam, że powieść ta byłaby zdecydowanie lepsza i bardziej wciągająca pod względem fabularnym, gdyby "odchudzono" ją ze zbędnych fragmentów, powodujących rozkojarzenie. Mimo wszystko uważam, że "Drugie życie Leny" dla wielu kobiet okaże się z pewnością lekturą motywującą do zmian.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna książka, wciągająca, polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dobry pomysł na fabułę. Jednak książka mnie zawiodła. Poważne błędy interpunkcyjne, niedopracowane dialogi. Krótkie, niedopracowane zdania. Wykształceni bohaterowie, na stanowiskach, a nie potrafią konstruktywnie rozmawiać. Sprzeczają się ciągle na jeden temat. Miałam wrażenie, że ciągle czytam to samo. Rozumiem traumę bohaterki, ale w niektórych sytuacjach nawet dziecko inaczej by reagowało. Ciągle powtarzający się zwrot "O tym miałam przekonać się później" był trochę irytujący. Przeważnie buduje napięcie, kiedy pojawia się raz lub dwa i zwraca uwagę na dany wątek. W tym przypadku odniosło odwrotny skutek. Moim zdaniem zawiodła redakcja. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)