Miałeś już nigdy nie wrócić
Ewelina Dobosz ;

„Miałeś już nigdy nie wrócić”, Ewelina Dobosz zabiera nas do świata Jakuba i Amelii, których połączyła bardzo silną, piękną, pierwszą, prawdziwą miłością. Jednak Kub odjechał, zniknął bez słowa pożegnania. Minęło piętnaście lat, Amelia w tym czasie ułożyła na nowo życie, a tu pewnego dnia, tak jak odszedł, tak nagle się pojawia i burzy jej misternie zbudowany spokojny świat. Oboje przeszli bardzo wiele, oboje skrywają ogrom tajemnic.
Czy będą umieć otworzyć się przed sobą raz jeszcze zaufać sile miłości?

Powieść, która zabrała mnie w intrygującą podróż przez bezdroża ludzkiej egzystencji. Z zapartym tchem śledziłam zmagania bohaterów, ich przeszłość i teraźniejszość. To nie jest zwykła literatura obyczajowa, czy typowy romans, jest to refleksja nad prawdziwą, głęboką miłością, przemijaniem i sensem życia. Histeria, która pokazuje nam, że podjęte przez nas decyzje mają wpływ nie tylko na nasze losy, ale też osób wokół nas. Bo życie to jedna wielka składnia: podjętych decyzji, różnych przypadków losowych i skutków obu tych czynników.

Ewelina Dobosz zgrabnie wciąga czytelnika w intrygującą fabułę, pokazując nam meandry ludzkiego losu i przeznaczenia. Przypomina nam jak nieprzewidywalna i krucha jest nasza egzystencja. Opowiada o ludzkiej psychice i kryjących się w niej sekretach, o zmaganiach z trudnościami, jakie zgotował los, o próbie odzyskania siebie i swoich wspomnień.

„Miałeś już nigdy nie wrócić” niesłychanie porywająca historia, inspirująca i poruszająca, pełna ciepła. Opowieść o więzach rodzinnych, szukaniu prawdy, ale przede wszystkim o ponadprzeciętnej miłości.

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

'Miałeś już nigdy nie wrócić" jest książką, która zawiera wiele życiowych prawd o otaczającym nas świecie, a przede wszystkim o związkach. I właśnie to na relacji małżeńskiej autorka skupiła się najbardziej. Małżeństwo Amelii i Michała jest doskonałym przykładem tego, jak niedomówienia, podejrzenie o zdradę prowadzą do wielu nieporozumień, co w konsekwencji może doprowadzić do rozstania. Pojawienie się ponownie w życiu Amelii Kuby, zburzy jej dotychczas poukładany świat. Czy kobieta ulegnie mężczyźnie? Jednak po tym co napisałam, nie osądzajcie jej ani Kuby pochopnie, dopóki ich nie poznacie oraz tego, co miało niegdyś miejsce w ich życiu. 

 

"Przecież to jasne, że jego zaproszenie było pułapką. Testował mnie, oceniał, igrał ze mną tak samo jak kiedyś."

 

Zagłębiając się w tę historię, towarzyszy nam mnóstwo emocji i uczuć, wszystko to, co dzieje się na kartach książki, przeżywamy całym sobą. Są zarówno dobre, jak i złe wydarzenia. Ewelina Dobosz zadbała o liczne zwroty akcji, byśmy do samego końca nie byli pewni, jaki będzie finał. Wielkie rozczarowanie, żal, ból, cierpienie - jakże ją rozumiałam. Z kolei Kuba zdobył moje serce cierpliwością... Ale co z tego wyniknęło? 

 

"Patrzyłem w te niebieskie oczy, którymi rozkochałam mnie w sobie wiele lat temu, i wiedziałem, że nie jestem w stanie już niczego zmienić. Była kobietą mojego życia, którą straciłem. Być może nawet bezpowrotnie."

 

W piękny sposób została ukazana miłość matki do syna (która jest najważniejszą osobą w życiu dziecka). Ta miłość jest bezwarunkowa, daje siłę do walki, zmian i wyjaśnienia niedomówień. 

 

Podczas lektury nasuwa się sporo pytań i przemyśleń. Czym jest prawdziwa miłość? Jakie konsekwencje niosą podjęte w młodości wybory? Czy warto dawać sobie drugą szansę?

 

"Miałeś już nigdy nie wrócić" to powieść z paletą emocji i uczuć o miłości, potrzebie bliskości, zaufaniu, błędach młodości, wybaczaniu oraz powracającej przeszłości, która zamienia życie w huragan. Piękna, bolesna, zmuszająca do refleksji historia, którą długo będę pamiętać. Dlaczego Kuba przed laty odszedł bez słowa? Sprawdźcie koniecznie!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Są relacje, które rzutują na całe życie. Bez względu na to w jakim wieku jesteśmy, gdy mamy z nimi do czynienia, nigdy nie odchodzą w pełni w zapomnienie. I nawet jeśli kiedyś pokruszyły serce na milion drobnych kawałków... to pomimo upływu czasu mają moc, by pokruszyć je jeszcze drobniej. Lub posklejać.   Amelia pracuje w biurze architektonicznym i choć nie do końca jest doceniana to uwielbia swoją pracę i cieszy ją każde wyzwanie, z którym w niej się mierzy. Prywatnie jest szczęśliwą mamą nastolatka i kochającą żoną, oddaną córką i przyjaciółką. Wydawać by się mogło, że niczego więcej nie potrzeba jej, by odczuwać radość życia. A jednak ta silna, dojrzała kobieta nosi w sobie wiele blizn. I wątpliwości, czy aby na pewno pokierowała swoje losy w odpowiednią stronę.    Jakub całe dorosłe życie spędził w Stanach Zjednoczonych. Jego wyjazd z Polski był nagły i burzliwy, i złamał wiele serc, a mężczyzna pozostawił po sobie zgliszcza, do których nie sądził, że ma po co wracać. Pomimo że jego amerykański sen był daleki od ideałów, dzięki ambicji, ciężkiej pracy i charyzmie udało mu się osiągnąć sukces. Powrót po latach do ojczyzny nie wydaje się być najlepszym jego pomysłem. A jednak jego serce nieustannie bije w tym kierunku... choć nie powinno.    ,,Miałeś nigdy nie wrócić" już samym, swym melancholijnym tytułem zwróciło moją uwagę. I dobrze się stało, bo to historia taka, jak lubię, czyli przede wszystkim życiowa i pełna emocji. Spotkanie po latach rozłąki nie powinno teoretycznie wzniecać dawno zagrzebanych uczuć, a jednak miłość potrafi czekać, skrzętnie ukrywać się pod natłokiem codziennych spraw i ujawnić się niepostrzeżenie, gdy najmniej się tego spodziewamy. W tej opowieści duchy przeszłości szybko zaczną nawiedzać oboje głównych bohaterów i będą to bolesne chwile, a jednak również otwierające oczy. Człowiek wiele spraw potrafi ukryć w odmętach pamięci, oszukiwać sam siebie w kwestii szczęścia, a nawet silniejszych uczuć - i to idealnie pokazują losy postaci. Jednak wątek miłosny nie jest jedynym, który zwraca uwagę. Autorka zdecydowała się na poruszenie jakże ważnej tematyki dotyczącej rodzicielstwa, które także potrafi łamać serca i zazwyczaj jest okraszone błędami. Kreując historię Amelii i Jakuba pokazuje, że rodzina to nie tylko więzy krwi, że ludzie potrafią ukrywać swoje prawdziwe ja latami, że nie da się poznać kogoś na wskroś, a najbliżsi ranią najdotkliwiej. To książka pełna smutku, ale też dająca nadzieję, ukazująca miłość silną i piękną, ale też destrukcyjną i niebezpieczną, z realistycznymi bohaterami i fabułą, niepozbawiona zaskoczeń - jak to w życiu często bywa. Czy dla miłości warto wywrócić swoje życie do góry nogami? Czy są uczucia, których upływ czasu nie zmienia? Czy drugie szanse mają sens? Odpowiedzi szukajcie podczas pełnej emocji lektury, świetnie i z rozmysłem napisanej opowieści od Pani Eweliny!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)