Love, Pamela
Pamela Anderson

,, Samodzielne myślenie i nieposłuszeństwo są ważne. Dacie radę. Szkoda, że mnie nikt tego nie powiedział. A jeśli ktoś mówił, to szkoda, że mu nie wierzyłam."

,,Stałam się wojowniczką, niszczycielką starych przekonań, pokonującą smoki. Przyjęłam pouczającą myśl: Jestem ,,wystarczająco dobra". Jestem silna."

Przyznam się wam, że w całej historii zabrakło mi tylko jednej jedynej rzeczy, która byłaby wisienką na torcie. Chodzi mi o zdjęcia Pameli, nie było ich tutaj. To, co tu napisała dodało powagi do osoby jaką była. Oczywiście patrząc na nią, łatwo jest osądzić, gdyż nie jest taka jak my. Niewyobrażalnie piękna i mająca własne zdanie, które odbieramy za fochy. Nasz świat tak jest właśnie skonstruowany, że każdy chce być jak większość, bo wydaje nam, że to jest strefa bezpieczeństwa w której nikt nas nie skrzywdzi. Dlatego, jeśli ktoś nie wchodzi w nasze schematy, uważamy, że jest dziwny. Nie dopuszczamy do siebie myśli, że właśnie taki człowiek jest wolny. Robi co chce, myśli jak sam uważa i to daje mu pełnię szczęścia. Właśnie takie zdania tutaj znajdziecie. Nie tylko opisuje swoje życie, ale skupia się na przesłaniach, na tym, by pokazać nam, że też możemy być szczęśliwi. Czytałam już kilka podobnych biografii, oraz poradników o wyjściu ze swojej strefy komfortu i chcę wam powiedzieć, że do sławy dochodzą tylko ci, którzy właśnie odeszli od starych przekonań i obrali własną drogę, gdzie nasze wewnętrzne ja nas dopinguje, a nie ogranicza. Oczywiście ona nie opisuje nam swojego życia jako jedno wielkie szczęście, gdyż skupiła się na aspekcie w jaki sposób do niego doszła. Od znajomości jej młodych rodziców, przyjście na świat, pośmiewiska w szkole z jej wyglądu, dorosłości, miłości i narodzin dzieci. Co prawda bardziej podkreśla te miłe wydarzenia, jej słowa ubrane są w poezję o dowolnym stylu, które wplecione w treść mają wyodrębnić największe wartości, które chce nam przekazać. W ogóle nie takiej autobiografii się spodziewałam. Wiem jednak, że ludzie tworzą o sobie rzeczy czasami w celach terapeutycznych dla siebie, ale tutaj uważam, że zrobiła to pod kontem czytelnika, by wiedział, że jest wartościowy, ma prawo mieć własne zdanie i robić to, co sam uważa za stosowne. Bo nasze szczęście jest odczuwalne tylko dla nas. Reszta otoczenia, to tylko dodatek do przestrzeni w której istniejemy:-) Wspaniała książka, ale szkoda, że nie ma zdjęć;-)

Pamela Anderson to niekwestionowana gwiazda lat 90-tych. Jej uroda rozpalała wyobraźnię, ale też sama historia jej sukcesu jest niesamowita. Dziewczyna, która nie biegała na castingi, nie wysyłała zdjęć. Dziewczyna, która po prostu została wypatrzona. Jak napisała w swoje autobiografii „Love, Pamela”: „Moje marzenia często się spełniają – przekleństwo i błogosławieństwo”[1].

Aktorka przyznaje, ze pisanie książki miało służyć za terapię. Czytając jej autobiografię wyczuwamy, jak dokładnie przemyślała swoje życie. Dlatego musimy pamiętać, że wszelkie wrażenie, emocje zostały nazwane po czasie, po dogłębnej analizie. Czy nastolatka opuszczająca rodzinny dom, zmęczona awanturami myśli sobie: „(…) dotarło do mnie, że nie mogę zmienić ludzi, nie mogę ich zbawić, mogę ich tylko kochać”[2]? Wątpię. Raczej ma dość panującej tam atmosfery, chce się usamodzielnić, a zarobione pieniądze wydawać na siebie, a nie dokładać się do rodzinnego budżetu. Przywołany cytat doskonale pokazuje w jakim stylu została napisana książka „Love, Pamela”. Ładnie, doniośle, poetycko, a miejscami nawet patetycznie. Świadczy to o wielkiej wrażliwości aktorki, a ja podskórnie czuję, że to nie jest poza, że ona chce pokazać prawdziwą siebie.

Ten element terapeutyczny widoczny jest również w konstrukcji biografii. Na pierwszy rzut oka widzimy chronologię, jednak szybko orientujemy się, że Pamela Anderson traktuje swoje życie problemowo. Dzieciństwo, dzieci, miłość do Tommy'ego Lee (oraz inne związki), ekologia, kariera w „Playboy'u” – porusza te i inne kwestie, jakie są dla niej ważne. Kiedy zaangażuje się w jedną, to poza nią „świata nie widzi”. Czytając „Love, Pamela” niejednokrotnie zastanawiałam się z czego ta kobieta żyła. Ona nie wymieniła kolejnych projektów zarobkowych, bo nie uznała za istotne o nich opowiedzieć.

Najciekawszą w tej autobiografii okazała się kwestia wizerunku aktorki. Jaki on jest (czy był) każdy wie. „Żartowałam, że moje piersi zrobiły własną karierę, a ja tylko się do nich przyczepiłam”[3] pisze Pamela Anderson. Dlatego dziwnie czyta się, iż „zdecydowanie nie należałam do dziewczęcych dziewczynek”[4]. Jak to, ona seksbomba z okładek „Playboya” ponętnie biegająca po plaży w czerwonym kostiumie kąpielowym? Sama Pamela Anderson określiła swój wizerunek jako karykaturalny i w „Love, Pamela” doskonale to widać. Wulgarna i wrażliwa. Emanująca kobiecością, kochająca przesadę, trochę naiwna i tandetnie ekscentryczna, a przy tym delikatna, kochająca sztukę i z wielkim sercem. Aktywistka w lateksowej sukience czytająca Nerudę w oryginale.

Pamela Anderson chyba znalazła swoje miejsce w świecie. Coraz mniej szokuje. Zamiast tego oddaje się sprawom, w które wierzy. Jej kariera prowadziła ją w innym kierunku, jednak ona miała siłę powiedzieć „stop” i złapać pomyślny wiar, który poniósł ją tam gdzie chciała być.

[1] Pamela Anderson, „Love, Pamela. Autobiografia”, przeł. Emilia Skowrońska, wyd. Luna, Warszawa 2023, s. 9.
[2] Tamże, s. 69.
[3] Tamże, s. 127.
[4] Tamże, s. 57.

Książka, którą chciałam przeczytać dla potwierdzenia lub obalenia mitu. Z absolutnej ciekawości, jak i z sentymentu dla przypomnienia osoby, która olśniewała świat w bikini i w lateksie. Lata temu, specjalnie dla niej, poszłam do kina na film „Żyleta”; i chociaż uznałam, że nie jest to obraz do zapamiętania, a raczej kadry w stylu „zabili go i uciekł” uroda Pameli olśniewała, nawet jeśli była spreparowana dla potrzeb show.

Cały czas szukałam magnetyzmu seksownej kobiety, niestety otrzymywałam zwykłą, troszkę nudnawą opowieść i tu proszę o rozgraniczenie dotyczące treści i sposobu przekazania. Historię snuje osoba, która nie została w żaden sposób przygotowana do roli autorki książki, Pam tka opowieść jak monolog, który opowiada, siedząc nad basenem z drinkiem, koleżankom.

Z jednej strony pusta blondynka (tak ukazywana i na to się godzi), z drugiej świadoma, empatyczna osoba. Niestety, ta pierwsza z reguły wygrywa i nikt z nas raczej nie powie o niej nic w kontekście osiągnięć na rzecz polepszenia bytu zwierząt, o które bardzo się troszczy.

Jej życie to kalejdoskop imprez, mężów, kochanków i używek. W tym wszystkim dzieci, uwielbiani synowie, dba o nich, jest czułą matką, dobrą córką i siostrą - tak opisuje swoje relacje z bliskimi.

Miła czytanka, bez wzlotów i refleksji. Cieszę się, że się na nią zdecydowałam, nie zaskoczyła mnie i niczego nie wniosła. Potwierdziła wcześniejsze zdanie o sex bombie lat 90 – tych.

empikgo #reklama

Czy jest ktoś, kto nie kojarzy Pameli Anderson? Ja przede wszystkim pamiętam ją z serialu „Słoneczny patrol”. Przede wszystkim kojarzona jako blond seksbomba, która była ulubioną dziewczyną z okładki „Playboya”, kojarzona z hollywoodzkim przepychem i seksapilem.

Jakie życie bywa przewrotne. Dziewczyna z małego miasteczka, która musiała przezwyciężyć swoją nieśmiałość. Nie brakowało jej natomiast temperamentu, poczucia humoru. Uwielbiała książki, miłośniczka zwierząt i zakochana w poezji, co możemy zauważyć na kartkach autobiografii:

„Jak wszystkie dzieci
pojmowałam świat naiwnie…
Wierzyłam, że to co słyszę, jest prawdą.
Że to, co czytam, jest prawdą.
Że to, co mi mówią, jest prawdą.
Nie rozumiałam
kłamstwa…
jeszcze.”

Tylko my znamy ją z ekranów telewizji, z okładek gazet. Słynąca ze skandali, a może jedynie wrabiano ją w nie? Jaka naprawdę jest Pamela? O tym, opowiada w swojej autobiografii. Jej życie nie zawsze było usłane różami. Miała do siebie żal, o to, że każdy napotkany chłopak na jej drodze staje się gburem. Obwiniała się, mówiąc, że to jej wina.

I choć brała udział w licznych akcjach charytatywnych i bardzo pomagała innym, to niestety każdy kojarzył ją z tego, że pozowała do Playboya. Nikt nie zauważał tego jaką dobrą i empatyczną kobietą była. Została przypięta jej odznaka, która ciągnie się za nią do dnia dzisiejszego.

Jak dobrze, że powstają autobiografie, które pokazują nam w jakim błędzie jesteśmy. To co zostało w jakiś sposób przedstawione nie do końca może być prawdą. A osoba medialna może być zupełnie innym człowiekiem. Pamela ma swoje wartości, najważniejszą z nich jest jej rodzina, lecz nigdy nie chce zgubić siebie. I choć w swoim życiu miała różne epizody, to uważam, że dla części z nas powinna stać się autorytetem. Przede wszystkim pokazuje, że pieniądze nie zawsze uderzają do głowy, a jesteśmy zwykłymi ludźmi, którzy chcą nieść pomoc innym, którzy tego potrzebują bo są zbyt słabi aby przezwyciężyć walkę.

Polecam się zapoznać z historią Pameli, ponieważ pokazuje całkiem inny obraz aniżeli ten, który mamy wyrobiony na jej temat.

Czy jest tutaj ktoś, kto nie słyszał o Pameli Anderson?🤔
.
Najczęściej kojarzona jest jako ikona seksapilu i kultowego serialu "Słoneczny patrol" emitowanego w latach 80/90-tych. Odbierana była jako piękna, pusta blondynka z wielkim biustem, niemająca nic do przekazania oprócz swojego seksapilu. Po tej książce zmienicie zdanie totalnie o tej osobie. Nie raz Was zaskoczy swoimi zwierzeniami i szczerością.
Bo czy chociażby wiedzieliście ,że Pamela lubiła chodzić po muzeach, galeriach sztuki? Albo, że pomagała i ratowała zwierzęta jako wolontariuszka, wspierała działalność organizacyjną pomagającą uchodźcom? Właśnie tak, tym się zajmowała na co dzień. Niestety o tym w telewizji lub w gazetach nie mówiono, jedynie nagłaśniane były sprawy jej związków lub afer w których brała udział, bo takie newsy lepiej się sprzedają.
.
Książka rozpoczyna się od beztroskiego, chociaż trudnego dzieciństwa aktorki, po pierwszy kontakt seksualny, jej małżeństwa, przyjście na świat jej dwóch synów, oraz życie teraźniejsze, czym obecnie się zajmuje. Pamela jak sama pisze, jest spełnioną kobietą i dumną matką. To bardzo oczytana osoba, z artystyczną i poetycką duszą, co ukazuje napisana przez nią autobiografia, przeplata wierszami samej autorki.
.
Mam niedosyt, bo chciałabym jeszcze bardziej poznać Pamelę, przeczytać o jej historiach w bardziej szczegółowy sposób. Autorka swoją autobiografię przedstawiła bardziej w formie pamiętnika, w którym zapisywała krótkie anegdotki z życia gwiazdy. Ja liczyłam na bardziej szczegółowe i obszerniejsze opisy historii z jej życia, bo nie chodzi mi o jakieś doszukiwanie się sensacji, ale opowiedzenia o danym zdarzeniu więcej niż w kilku zdaniach. Pamela nie miała skrupułów nawiązania do najtrudniejszych momentów swoje życia, a pokazała ona swoje całe życie bez żadnej cenzury.
.
Niestety w trakcie czytania miałam wrażenie, że była też ona trochę chaotycznie napisana, jakby chciała ona przenieść milion myśli na papier, aby niczego nie przeoczyć. No i brakowało mi tutaj najbardziej zdjęć, wielka szkoda, że nie została zamieszczona ani jedna fotografia, chociażby z dzieciństwa autorki.

Lubicie biografie?

"Love, Pamela. Autobiografia" to idealna książka dla fanów literatury biograficznej. Ja uwielbiam czytać historie o znanych osobach. Pamela Anderson w latach 90 była ikoną seksbomby. Każdy facet marzył o niej. Dziewczyna z małego miasteczka opowiada nam jak to stało się, że znalazła się w Hollywood. Poznajemy jej sekretne myśli, intymne wspomnienia i doświadczenia. Pamela szczerze opowiada nam o swoim życiu. Jej droga była pełna bólu, ale pomimo przeciwności losu osiągnęła sukces i stworzyła rodzinę dla swoich ukochanych synów.
Poznacie cienie i blaski życia dziewczyny z okładki "Playboya" i seksbomby ze "Słonecznego patrolu".
Po przekonaniu tej książki spojrzycie całkiem inaczej na Pamelę. Jej historia wzrusza i szokuje. Czułam się jakbym czytała jej pamiętnik i nie mogłam oderwać się od tej książki. Z kartek tej książki wylewają się niesamowite emocje. Gwarantuję Wam, że nie będziecie nudzić się.
Lekki styl i przyjemny język autorki sprawił, że przeczytałam tę książkę w szybkim tempie.
Jestem usatysfakcjonowana tą lekturą.
Warto przeczytać.

Polecam gorąco!

BRUNETTE BOOKS 

"Niezależnie od tego, jak bardzo się starałam, wizerunek był większy ode mnie i zawsze wygrywał. Moje życie wystartowało beze mnie. Miałam wrażenie, że jest sztuczne i materialistyczne."
Czytacie autobiografie?
Rzadko po nie sięgam, skupiam się raczej na fikcyjnych opowieściach. Jednak zdarza się, że zainteresuje mnie jakaś osoba, zwłaszcza gdy wokół niej wiele kontrowersji. Jestem ciekawa jej punktu widzenia i pobudek. W przypadku autobiografii ciężko mówić, moim zdaniem, o obiektywizmie, dlatego czytam je z przymrużeniem oka, choć nie twierdzę, że nie pozna się autentycznych faktów.
"Love, Pamela" zostało napisane przez Pamelę Anderson z myślą o pewnego rodzaju pamiętniku. Ikona lat 90, seksbomba, skandalistka, najbardziej znana z serialu "Słoneczny patrol" i sesji w "Playboyu". Znacie, prawda? Nie śledząc życia Anderson można zaskoczyć się skrajnościami kobiety.
Większość z nas może uważać ją za pustą, rozbrykaną, ale za to piękną kobietę, która zdobyła sławę w niekonwencjonalny sposób. Tak wykreowały ją media i niektóre zachowania, których się dopuściła. Ale! Poznając motywacje, urywki z życia, jej obraz całkowicie się zmienia. Sama jestem zaskoczona jak wiele ma pasji, o których się nie mówi. Kocha sztukę, literaturę, przyrodę, walczy o prawa zwierząt, udziela się charytatywnie. Rodzina, miłość, to dla niej najwyższe wartości, ale nie chce zagubić w tym wszystkim siebie. Potrafi się też dobrze bawić, eksperymentować. Ma na koncie epizod z używkami, toksycznymi związkami.
Fakty z życia Anderson są przeplatane wierszami jej autorstwa. Odkrywa przed czytelnikiem swoją duszę, daje możliwość zmiany zdania na swój temat. Niepodważalnie jest to osoba, której obraz nakreślony przez media jest czysto krzywdzący. Mimo potknięć, jak dla mnie, jest w pewnych aspektach wzorem do naśladowania dla wielu kobiet. Daje poczucie, by walczyć o wolność, o siebie. By mieć na uwadze swoje dobro, nie musząc przy tym rezygnować z przyjemności. Nie miała łatwego życia. Przed karierą nie raz została skrzywdzona, co tym bardziej wywołuje zdumienie, jak silną jest kobietą.
W autobiografii Anderson fakty przedstawione są chronologicznie, co bardzo mnie cieszy, ponieważ czyta się płynnie, przyjemnie i nie ma poczucia chaosu w trakcie lektury. Jej historia zdumiewa i nie jest łatwo o niej zapomnieć. Cieszę się, że miałam okazję poznać jej historię. Jeśli lubicie czytać o znanych osobach, to jest to autobiografia, którą musicie koniecznie przeczytać.

"Love, Pamela" zapamiętam jako książkę pełną jednocześnie delikatności i siły. Pamela Anderson udowadnia, że nie jest tylko swoim wyglądem - blond seksbombą o dużym biuście i pełnych ustach - ale również kobietą wrażliwą, wyznającą pewne wartości, piszącą wiersze.

Narratorka i bohaterka w tej samej osobie zaczyna historię swojego życia od początku, od dzieciństwa. Daje do zrozumienia, że były w nim momenty bardzo trudne, które jednak ukształtowały ją na osobę, jaką jest dzisiaj. Współczujemy jej, sympatyzujemy z nią, jesteśmy ciekawi, co wydarzy się dalej, jak to będzie wyglądać z dotąd nieznanej nam perspektywy.

W treść wplecione są wiersze, a przynajmniej myśli Pameli zapisywane w takiej formie. W takich momentach miałam wrażenie, że autorka jeszcze wyraźniej zaprasza mnie do swojej głowy. Po lekturze na pewno nabrałam większego szacunku do aktorki i modelki.

Polecam wam "Love, Pamela" jeśli tylko macie ochotę usiąść w zaciszu i posłuchać opowieści o spełnianiu marzeń, co może być i dobre, i złe. Anderson ma za sobą mnóstwo różnych doświadczeń, opowiada o swoim życiu w spokojny, ale i fascynujący sposób.

Pamela Anderson, ikona popkultury i ikona seksapilu, otwiera się przed czytelnikami w swojej autobiografii "Love, Pamela". Książka ta to szczera i nieocenzurowana opowieść o życiu jednej z najbardziej kontrowersyjnych postaci Hollywood. Napisana w formie pamiętnika o kobiecie, którą znałam głównie z serialu: "Słoneczny patrol"

Pamela Anderson odkrywa przed nami swoje najgłębsze myśli, przemyślenia i doświadczenia, zaczynając od swojego skromnego pochodzenia w kanadyjskim mieście Ladysmith, aż po osiągnięcia, które przyniosły jej światową sławę. Opowieść jest pisana z wnikliwością i szczerością, pozwalając czytelnikom poznać prawdziwą osobowość autorki, a nie tylko jej publiczny wizerunek. Wplecione własne wiersze przedstawiły ją jako wrażliwą i sympatyczną kobietę. Styl pisania odsłania zarówno jej wrażliwość, jak i determinację, podkreślając, że jest znacznie więcej niż tylko obiektem pożądania mediów.

Autobiografia ukazuje również cienką granicę między prywatnym a publicznym życiem Anderson. Opisuje nie tylko jej sukcesy jako modelki i aktorki, ale także boryka się z konsekwencjami takiej popularności, w tym inwazją prywatności, toksycznymi związkami i trudnościami, które wynikają z bycia ikoną seksualności. Czytelnik odkrywa, że za jasnym blaskiem reflektorów kryje się kompleksowa i skomplikowana jednostka.

Warto również zauważyć, że "Love, Pamela" to nie tylko historia pełna rozrywki i sensacji. Autorka porusza również ważne kwestie społeczne i polityczne, takie jak ochrona zwierząt, prawa człowieka i ochrona środowiska. Jej pasje i zaangażowanie wykraczają poza hollywoodzki świat, a to dodaje głębi i złożoności jej osobowości.

"To tylko opowieść pewnej dziewczyny, moje wspomnienia, moje doświadczenia. Oto jak to zrobiłam. To moja własna bajka."

Zdecydowanie polecam, warto przeczytać.

Pamela Anderson w książce "LOVE, Pamela" zaskoczyła mnie swoją poezją. Nie wiedziałam, że ją tworzy. Plus dla niej. Dzięki jej autobiografii poznałam mnóstwo faktów z jej życia. Obaliła kilka plotek, które krążyły w internecie na jej temat. Otworzyła się przed nami. Zabrakło mi tutaj fotografii. Autobiografia bez zdjęć niestety jest tylko suchym tekstem.

Pamelę Anderson chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Jest ikoną lat 90.  Dzięki tej książce, dowiedziałam się, jak to się stało, że stała się seksbombą. Była dziewczyną z "Playboya". Poznałam jej dzieciństwo. Niestety nie było kolorowe. Czy jesteście ciekawi, jak wyglądało jej dorosłe życie? Czy spełniła się w roli matki? Czy jej przeszłość znacząco wpłynęła na jej przyszłość?

Nie miałam pojęcia, że Pamela Anderson angażuje się charytatywnie. Ratuje dzikie zwierzęta. Czym jeszcze się zajmuje? Tego dowiecie się, czytając książkę "Love, Pamela".

Autobiografię Pameli Anderson przeczytałam w ciągu jednego dnia. Bardzo mnie wciągnęła. Nie mogłam przestać czytać. Od czasu do czasu uwielbiam poznawać biografie znanych osób.

Jeżeli jesteście miłośnikami literatury biograficznej, to ta historia powinna przypaść wam do gustu.

Pamelę Anderson znam z serialu "Słoneczny patrol" oraz ze skandali, w których uczestniczyła.

Czy chcecie poznać wiersze Pameli? Warto je przeczytać. Pokazują inną odsłonę kobiety po przejściach.

W tej książce znajdziecie prawdziwe oblicze Pameli. Pokazała się z normalnej, ludzkiej strony. Widzimy ją jako córkę, oddaną matkę, żonę i  przede wszystkim kobietę.

Oczami wyobraźni widziałam krainy, które ona opisywała. W swoim życiu wiele razy podróżowała. Przeżyła mnóstwo fantastycznych i żenujących przygód. Poznała mnóstwo ciekawych i nieciekawych osób. Przyciągała do siebie złych chłopców, a nawet damskich bokserów. Czy potrafiła powiedzieć: STOP?

Kocha zwierzęta i nie potrafi bez nich żyć.

Każdego dnia walczyła o lepsze życie dla siebie i swoich dwóch synów.

Czy jesteście gotowi poznać dziewczynę z małego miasteczka, której udało się dostać do "lepszego" świata?

"Dziewczyna z małego miasteczka,
która znalazła się w Hollywood..."

Olśniewający sukces, bajkowe, luksusowe życie, o którym większość z ludzi może tylko pomarzyć. Pierwsze strony gazet, rekordowa ilość okładek Playboya i niekwestionowana gwiazda Słonecznego patrolu.
Jaka tak naprawdę jest Pamela Anderson - kobieta o jednej z najbardziej pasjonujących biografii w Hollywood?

Czy istnieje idealny przepis na sukces?
W swojej autobiografii Pamela Anderson opowiada nam swoją drogę do sławy. I wcale nie jest to ścieżka usłana różami, jak z pozoru może się wydawać. Przeciwnie jest pełna ostrych zakrętów, rozczarowań, burzliwych romansów i błędnych decyzji. Wrażliwa, niepoprawna romantyczka, marząca o wielkiej miłości. Wspaniała matka, aktywnie działająca na rzecz ochrony praw zwierząt.

"Szukanie harmonii w nieharmonijnych miejscach było moją klątwą - i moim sposobem bycia"

Z niebywałą szczerością odsłania przed nami wszystkie warstwy show biznesu, bez zbędnego ubarwiania, zdradza swoje emocje, odczucia i myśli. Dzieli się swoją poezją, której pisanie pomogło zrozumieć targające nią uczucia.

"Nic nie mogło zranić mnie bardziej niż ci, którzy już mnie zawiedli..."

To szczera, autentyczna i emocjonalna historia. Napisana bardzo przyjemnym językiem, który sprawia, że czyta się błyskawicznie.

,,Love Pamela" jest biografią sławnej aktorki Pameli Anderson. Zawsze ten gatunek kojarzyłam z mnóstwem faktów z życia danej osoby, które czasami były nużące. W tej książce jest inaczej. Owszem jest tutaj bogaty opis okresu dzieciństwa i dorastania autorki, ale jest on napisany w taki sposób, że czytelnik czuje jakby czytał dobrą książkę z gatunku powieści obyczajowej, a nie biografię.

Autorką książki jest sama Pamela. Na początku pisze ona o czasach dzieciństwa, rodzicach i dziadkach. Mama zawsze była dla niej osobą, która dbała o ciepło w domu, a tata? Niestety, ale od niego uciekali nie jeden raz. Okres dorastania również był dla niej dość burzliwym okresem. Później wspomina o swoich początkach LA. Miała zaledwie 22 lata, kiedy rozpoczęła zdjęcia do Playboya. Później przechodzi do czasów, kiedy wcieliła się w rolę Casey w serialu ,,Słoneczny patrol".

Pomimo, ze miała w swoim życiu wielu parterów serce oddała Tommeiemu. Bardzo wnikliwie opisuje swoje małżeństwo, ciąże i rozwód.

Po przeczytaniu tej książki odniosłam wrażenie, że Pamela ani jako dziecko, ani jako dorosła osoba nie zaznała na dłużej szczęścia. Miała urodę i sławę, ale również podążali za nią paparazzi, którzy potrafili zniszczyć jej życie. Jej dzieci były zawsze dla niej najważniejsze i zawsze chciała je chronić. Książka kończy się opisem jej powrotu na wyspę swojego dzieciństwa. Pamela całe życie szukała swojej drogi i szczęścia. Czy je znalazła?

Książka jest napisana w wspaniały sposób i jestem pod wielkim wrażeniem, że aktorka potrafiła się otworzyć i opowiedzieć o sobie. Zazwyczaj nie czytam biografii, ale dla ,,Love Pamela" zrobiłam wyjątek, ponieważ chciałam bliżej poznać sławną aktorkę z lat 90 ubiegłego wieku. I muszę przyznać, że jej historia mnie bardzo poruszyła i wywoła wiele emocji.

Jeśli lubicie czytać o sławnych ludziach to bardzo polecam ,,Love Pamela". Myślę, że warto poznać gwiazdę słonecznego patrolu.

[współpraca reklamowa] Wydawnictwo Luna

,,To tylko opowieść pewnej dziewczyny, moje wspomnienia, moje doświadczenia. Oto jak to zrobiłam. To moja bajka..."

Kto z nas nie znam kobiety ze zdjęcia?

Pamela Anderson w latach 90 robiła karierę na okładkach "Playboya''. Wychowywana na wyspie w Vancouver, miała ciężkie dzieciństwo. Podczas jednego z meczu futbolowych została "Odkryta" i bardzo szybko Pięła się po szczeblach kariery jako supergwiazda. 

Do dziś Pamela uchodziła za symbol seksapilu i bogactwa.

" Niezależnie od tego, jak bardzo się starałam, wizerunek był większy ode mnie i zawsze wygrywał. Moje życie wystartowało beze mnie. Miałam wrażenie że jest sztuczne i materialistyczne."

Nie będę Wam tu za dużo zdradzać. Jeżeli lubicie autobiografię powinniście sami przeczytać i poznać historię dziewczyny która przezwyciężyła swoją nieśmiałość i pozwoliła by jej niespokojna wyobraźnia popchnęła ją do rozpoczęcia nowego życia w Hollywood w Rezydencji Playboya ?

Zacznę od tego że nie sięgam raczej po tego typu lektury? jednak dzięki wydawnictwu Luna miałam okazję poznać historię dziewczyny, która przyznam szczerze bardzo mnie zaskoczyła. Ja pamiętam Pamelę z lat dzieciństwa, i całkiem inaczej się prezentowała, ale jej wizerunek był wykreowany przez media. 

Moim zdaniem dość nierealnie i krzywdząco.

Pochłonęłam tę historię, pamiętnik bo tak też można nazwać w mig. Pamela mogłaby być przykładem dla niejednej kobiety. Po mimo paru źle wybranych dróg, po tej książce trochę ja podziwiam. Książkę czyta się płynnie, szybko i z wielką ciekawością. Na zachętę dodam wam że wszystko co jest opisane przeplatane jest wierszami, właśnie autorstwa Pameli. 

Polecam kochani poznajcie jak naprawdę wyglądało życie kontrowersyjnej seksbomby i skandalistki dziewięćdziesiątych lat ?