Gdy ogień gaśnie
Will Hill

Trudna opowieść o nieziemsko trudnych sprawach. Wciska w fotel i zmusza do przemyśleń, jak wiele może wymusić na człowieku wieloletnia manipulacja. Nawet nie chce mi się myśleć, jakie piekło przeżyli bohaterowie historii, na której powieść została oparta. Nie znam się zbyt dobrze na temacie, ale wydaje mi się, że autor z wyczuciem podjął temat życia w sekcie i późniejszego powrotu do normalnego życia. Postaci nakreślone są wiarygodnie, a ich indywidualne historie poruszają do głębi. Książka jest trudna, ale zdecydowanie warto się z nią zapoznać.

Całkiem pozytywne zaskoczenie wśród obecnie panujących trendach książkowych dla młodzieży. Nie ma standardowych dramatów miłosnych, wydumanych problemów i akcji w ilościach śladowych. Jest to historia 17-letniej Moonbeam, która większość swojego życia spędziła w religijnej sekcie. Książka zaczyna sie właściwie od końca - śmierci większości członków ugrupowania. Dopiero potem, w formie wywiadów przeprowadzanych przez psychiatrę oraz agenta federalnego dowiadujemy się, jak wyglądało życie w tej sekcie, co doprowadziło do jej upadku i co się tak naprawdę wydarzyło. Napisana lekkim językiem, czyta się szybko, w miarę wciągająca. Jeśli kogoś interesują mechanizmy manipulowania ludźmi, pewnie też się czegoś ciekawego doszuka. Ogólnie pozycja całkiem w porządku.

Po pierwsze, to nie jest książka dla młodzieży. To książka dla wszystkich, a taka klasyfikacja może sprawić, że ktoś niestety po tę lekturę nie sięgnie. Ja dobiegam trzydziestki, a "Gdy ogień gaśnie" zachwyciła mnie, wciągnęła bez reszty, a przedstawiona historia wstrząsnęła mną, zmroziła mnie, wywołała gęsią skórkę na przedramionach i sprawiła, że kilkukrotnie oczy mi wilgotniały bardziej niż zwykle, zwłaszcza, kiedy na koniec dowiedziałam się, że była inspirowana prawdziwymi wydarzeniami.

Po drugie, to jedna z tych książek, przy których ocenie dochodzi się do wniosku, że skala ocen 1-6 jest zdecydowanie za wąska. Will Hill udowodnił tą książką, że jest świetnym pisarzem, ale i sama historia, niezależnie od narracji i budowy powieści jest niebanalna i zasługuje na więcej niż 6.

Po trzecie, to jedna z tych książek, po których przez kilka dni nie można sięgnąć po następną, bo trzeba ją przetrawić.

Zakończenie wydaje się dla Moonbeam nieco zbyt szczęśliwe, ale o dziwo nie razi mnie to, bo uważam, że główna bohaterka przeszła tak wiele, że byłoby bardzo nie wporządku odmawiać jej tego dobrego końca. Nie chcę spoilerować, ale doceniam bardzo wyjaśnienie tego, dlaczego postać, która zniknęła na długi czas nie mogła pojawić się wcześniej- jej losy zostały wykreowane bardzo realistycznie i prawdopodobnie.

Niesamowita historia dziewczyny, która przeżyła piekło wychowując się w sekcie. Bardzo wciągająca i trzymająca w napięciu fabuła. Autor inspirował sie prawdziwymi wydarzeniami, które miały miejsce w USA co sprawia, że w trakcie czytania aż włos się jeży kiedy dojdzie do nas, że opisywane zdarzenia to nie jest całkowita fikcja. Świetna książka, która zbiera teraz załużenie nagrody. Polecam dla miłośników sensacji i mocniejszych klimatów.