Dziewczyna bez serca
Jagoda Wochlik ;

Matylda, od dawnych koleżanek ze studiów dostaje dziwne zlecenie, jej zadanie to odkryć tajemnicę zawodowego kłamcy. Zabawny, uroczy czaruś, wyraźnie gra kogoś innego. Tylko, kim naprawdę jest ten, kogo on udaje? Matylda nie da się nikomu oszukać, ona jest, jak wykrywacz kłamstw od razu wie, gdy dany delikwent nie mówi prawdy. Problem pojawia się wtedy, kiedy sama zaczyna oszukiwać… własne serce. Bo czy można być obojętnym, gdy na naszej drodze staje autor bestsellerowych powieści, na dokładkę przystojny, inteligentny i dowcipny.


Gdy bierzemy książkę do ręki to, widzimy piękną młodą dziewczynę i wtedy zadajemy sobie pytanie, czy tak piękna istota może być bez serca? Jednak, gdy zaczynamy zgłębiać fabułę, to już na pierwszych kilku kartkach otrzymujemy informacje, które dają do myślenia. Matylda nie jest typową młodą kobietą, nie ma przyjaciół wśród rówieśników, nie lubi być dotykana, utrzymuje dystans w komunikacji i relacjach społecznych, ale posiada niesamowity dar. Matylda nikogo nie udaje, mówi, co myśli, szczerość jest najważniejsza, ale nie zawsze jest to cecha mile widziana przez otoczenie.
Uważam, że cała historia tworzy świetny wachlarz emocji, zapakowany w uroczą okładkę. To historia o miłości, która na pozór jest niemożliwa, ale w życiu wszystko jest możliwe, bo miłość nie wybiera, pojawia się niespodziewanie. Pod przykrywką szczerej, bezpośredniej dziewczyny Jagoda Wochlik stara się nam przekazać bardzo ważną kwestię, jaką jest akceptacja osób z zaburzeniami. Autorka przypomina nam, że nasze życie jest pełne niespodzianek, na które nie mamy wpływu. Koleje losu, które ciągle nas zaskakują, różnymi zdarzeniami.


,,Dziewczyna bez serca'', opowieść o inności, trudnościach w akceptacji ludzi z różnymi zaburzeniami, o braku zrozumienia, ale też o poczuciu osamotnienia i niespodziewanej miłości. Jedyny minus to otwarte zakończenie-, za czym nie przepadam.

"Każdy z nas ma ko­goś, kto po­ja­wia się w jego ży­ciu jak spa­da­jąca gwiaz­da. Bły­ska mocno, ale ga­śnie.A po­tem na­sze ży­cie już ni­gdy nie jest ta­kie samo.

 Po­zo­staje tylko wspo­mnie­nie".

"Dziewczyna bez serca" to opowieść pełna intrygi, emocji i sprzecznych uczuć. 

Czy warto kłamać w dobrej wierze? Odpowiedzi na to pytanie jest wiele. Jedni powiedzą że tak ,drudzy że nie . Często znajdujemy się w sytuacjach, w których ciężko znaleźć dobre rozwiązanie. No właśnie. Powiedzenie prawdy wymaga odwagi, ale ona często popłaca. Przede wszystkim, szczerość jest bardziej doceniania.

Tytułowa bohaterka Matylda Dragon – to kobieta, która nie potrafi kłamać i od razu wyczuwa fałsz u innych – to właśnie ona, tworzy wyjątkową dynamikę w relacjach międzyludzkich. Ta zdolność, która mogłaby wydawać się darem, okazuje się jednak przekleństwem, zwłaszcza gdy Matylda staje przed zadaniem odkrycia prawdy o kimś, kto zawodowo manipuluje rzeczywistością.

Książka wciąga od pierwszych stron, zwłaszcza dzięki postaciom. August, nauczyciel, który pojawia się w jej życiu,w dość nieoczekiwany sposób  dodaje historii nie tylko tajemniczości, ale też ciepła. Relacja między nimi to nie tylko gra pozorów i poszukiwanie prawdy, ale także wewnętrzna walka Matyldy – czy potrafi zaufać, otworzyć serce, mimo że całe życie polegała na instynkcie wykrywania kłamstw? Czyżby ta znajomość miała trwać do pierwszego kłamstwa ? 

To, co czyni tę książkę jeszcze ciekawszą, to to ,że Matylda nie jest jedynie skupiona na swoim darze i zleceniu wykrycia oszusta, ale też to ,że  angażuje się w wolontariat w domu starości, troszczy się o planetę i zwierzęta. To nadaje jej charakterowi głębi i sprawia, że nie jest jedynie detektywką w świecie kłamców, ale także osobą, która chce zmieniać rzeczywistość na lepsze.

Czy Matylda odnajdzie swoje serce? Czy kłamstwa zniszczą wszystko, czy może prawda ma większą moc, niż się wydaje? 

Książka prowokuje do refleksji nad tym, na ile jesteśmy gotowi zaakceptować wady innych i czy prawda zawsze jest tym, czego naprawdę chcemy i czego szukamy. To świetna propozycja dla tych, którzy lubią powieści z tajemnicą, emocjami i bohaterką, która musi zmierzyć się nie tylko z innymi, ale i z samą sobą. Ja bawiłam się przy lekturze wyśmienicie czekając na jej finał. Fakt Autorka pozostawiła czytelnika z nutką niepewności,ale właśnie to pobudza naszą wyobraźnię. Jeśli lubicie takie historie gorąco polecam. Wspomnę jeszcze że moje serce skradł pewien Starszy Pan i swoim listem doprowadził mnie do łez ... Staruszkowie wymiatają w tej książce 🤗🤗🤗.

„Bo każde przy­pad­kowe spo­tka­nie może być wła­śnie tym, na które cze­kasz i które pchnie twoje ży­cie na nowe tory”.

Powieść tak ciepła i odświeżająca jak wiosenny wiaterek. Wprowadza orzeźwiającą, energetyczną atmosferę, bardzo relaksuje, ale i subtelnie zasmuca... Historia prowadzona jest lekko i dowcipnie, dzięki czemu szybko się czyta, nie została jednak pozbawiona głębi, bo zwraca uwagę na to, że relacje międzyludzkie są skomplikowane i wieloaspektowe.

Marcel Raniuszek to pisarz, który odnosi wielki sukces, jego powieści są wyjątkowe, sprzedają się w ,,milionie" egzemplarzy. Nie dziwi więc, że został laureatem Nagrody Literatów Polskich. Jego wydawczynie podejrzewają jednak, że to nie on jest autorem bestsellerów, że po prostu ma ghostwritera.

Postanawiają zatrudnić dawną koleżankę ze studiów, która posiada niezwykłą cechę - jest żywym wykrywaczem kłamstw... Czy rzeczywiście dziewczyna o tak niesamowitej intuicji odkryje  prawdziwą tożsamość pisarza? Co wyniknie ze spotkania snobistycznego, odrobinę bezczelnego mężczyzny ze zdystansowaną, pełną mrocznego uroku Matyldą?  I czy skromny nauczyciel August będzie miał szansę odnaleźć głęboko ukryte kobiece serce w Smoczycy, twierdzącej, że go nie posiada?

Nie można nie polubić Matyldy - niepokojącej, trochę nieobliczalnej, ale zawsze szczerej i bezkompromisowej. Jej podejście do miłości, związków jest dowodem na to, że zwyczajnie trzeba trafić na odpowiednią osobę. A wtedy wszystko jest możliwe...

Ostatnimi czasy zostajemy zalani bohaterami z nową cechą charakteru - brak okazywania emocji. Bardzo uciążliwa przypadłość utrudniająca egzystowanie w społeczeństwie. Często ratujemy się drobnymi kłamstewkami, dla wygody, z lenistwa; zwał jak, zwał, efekt jest jeden, z naszych ust wychodzi łgarstwo (teraz większość robi miny dezaprobaty i wydaje jęk zaprzeczenia). Często, też zarzucamy innym brak empatii, niewrażliwość, zupełny zanik społecznych odruchów. Nie zastanawiamy, ileż prościej byłoby żyć... albo i nie. 

#dziewczynabezserca jest historią o takiej osobie, która dodatkowo jest jeszcze wariografem. Spotkanie z nią dla mijających się z prawdą bywa kłopotliwe.  

Co się może stać, gdy zabije serce osoby bez serca? 

Co się może stać, gdy padnie pierwsze kłamstwo? 

Co się może stać, gdy trzeba skłamać, by ochronić nie swoją tajemnicę? 

Co się może stać, gdy się zakochasz? 

Co się może stać, gdy ktoś cię dotknie? 

,,Trzy osoby mogą dotrzymać tajemnicy tylko wtedy, gdy dwie z nich nie żyją" B. Franklin 

Cały szereg okoliczności następujących po sobie zalewających Matyldę, która lubi klarowne sytuacje. Kocha staruszków i zwierzęta. Ubiera się nieszablonowo, troszczy o planetę, żyje zgodnie z rytmem swoich potrzeb, nie utrudniając innym istnienia. Jednak budzi w wielu niepokój, skrępowanie, jest jak wyrzut ... narusza standardy.  

@jagodawochlik przedstawia nam prostą historię o zakochaniu, ale też o odpowiedzialności i braniu na klatę rzeczy niewygodnych. Inteligentna, przejrzysta, jednocześnie dynamiczna fabuła (jest kilka drobiazgów wymagających dopracowania) mimo wszystko skłania do zastanowienia się nad pewnymi sferami życia. Autorka zaznacza linię pomiędzy wartościami, wskazuje różne drogi do osiągnięcia celu, jak i ich konsekwencje - podejmujesz decyzję i musisz z tym żyć. 

empikgo #reklama

"Dziewczyna bez serca"... Czyż nie wymowny tytuł? Zwykle to mężczyźni postrzegani są jako ci, którzy są pozbawieni uczuć, inaczej myślą, prawda? A gdyby tak odwrócić role?

Z łatwością przyszło mi utożsamić się z główną bohaterką. To dziewczyna, która mówi to, co myśli, nikogo nie udaje. Ja również stawiam na szczerość, co niekiedy przysparza mi kłopotliwych sytuacji. Jestem przez niektórych niezrozumiana, przez co dużo trudniej buduje się mi relacje z innymi. W podobnej sytuacji znalazła się Matylda. Ta cecha nie pozwala jej również stworzyć związku z mężczyzną. Obawia się, że jeśli za bardzo się do kogoś zbliży, ten ją okłamie i zrani. Wyobrażacie sobie, jakie to musi być męczące? Nie pozwalać sobie na zaufanie? W tym miejscu ważam, że autorka mogła pokusić się o fachowe, medyczne nazewnictwo lęku przed zranieniem, czyli filofobię.

"Uznała, że najprostsze rozwiązanie nie zawsze jest tym najlepszym, a już na pewno nie jest tym właściwym. Bo co można zrobić, wchodząc w posiadanie czyjejś tajemnicy?

Można powiedzieć tej drugiej osobie, że się wie. Albo można milczeć i czekać aż ta osoba zdecyduje się nam powiedzieć. Zdecyduje, że obdarzy nas zaufaniem."

Spodobał mi się motyw kłamstwa, a raczej jego wykrywania. Bo trzeba to jasno powiedzieć: Matylda jest jak wykrywacz kłamstw. Kiedy otrzymuje zlecenie, aby odkryć tajemnicę zawodowego kłamcy, ja także od razu wraz z dziewczyną przystąpiłam do dzieła! Ależ to była przygoda! 

Jagoda Wochlik świetnie wykreowała mężczyznę, którego ma rozszyfrować Matylda. Posiada cechy, które mogą podobać się kobietom. Jest przystojny, uroczy, inteligentny i zabawny, a do tego jest bestsellerowym autorem powieści. Ale to także doskonały manipulator. Tylko czy to wszystko jest prawdą? Ma nieśmiałego przyjaciela, który też okazał się pewną zagadką... Tworzy się więc intrygujące trio. 

"Każdy z nas ma ko­goś, kto po­ja­wia się w jego ży­ciu jak spa­da­jąca gwiaz­da. Bły­ska mocno, ale ga­śnie. A po­tem na­sze ży­cie już ni­gdy nie jest ta­kie samo. Po­zo­staje tylko wspo­mnie­nie."

W odkrywaniu tajemnicy pojawią się liczne niespodzianki i zaskakujące zwroty akcji, nic tu nie jest oczywiste. W Matyldzie zajdą zmiany, na które nie była gotowa. Czy je zaakceptuje? A może sama zacznie się oszukiwać? A przecież tak bardzo nie lubi kłamstwa... 

"Dziewczyna bez serca" to poruszający i emocjonujący obraz lawirowania pomiędzy prawdą a kłamstwem. To powieść o otwieraniu się na drugiego człowieka, pokonywaniu słabości, zmianach, nauce cierpliwości i akceptacji oraz obalaniu stereotypów. To również historia o tym, że najtrudniej zrozumieć własne serce. Czy Matyldzie uda się odkryć prawdę o zawodowym kłamcy? Sprawdźcie koniecznie! I nie kłamcie, bo Matylda wszystko widzi...

A te­raz dam Ci Twój pre­zent. Na po­czą­tek kilka ba­na­łów. Ży­cie bywa cho­ler­nie cięż­kie. W Twoim będą chwi­le bar­dzo złe. Ale za­ci­śniesz zęby i je prze­trwasz. Będą też chwi­le szczę­ścia. Skąd to wiem? Bo wbrew po­zo­rom ży­cie tro­chę się rów­no­waży. Będą w nim rów­nież ważne chwi­le, które za­po­mnisz. Tak się dzie­je, nie­stety. I chwi­le bar­dzo błahe, które z ja­kie­goś po­wody za­pa­mię­tasz. Tak też się nie­stety zda­rza. Ale pie­lę­gnuj je. Pie­lę­gnuj je wszyst­kie. Bo są twoje.

Świat daje Ci nie­skoń­czone moż­li­wo­ści prze­ży­cia swo­jego ży­cia. I wierz mi, z per­spek­tywy mo­ich osiem­dzie­się­ciu sied­miu lat wiem, że nie wy­star­cza ich na jedno ży­cie. Mo­żesz po­dró­żo­wać, pró­bo­wać no­wych sma­ków, po­zna­wać lu­dzi, na­uczyć się nur­ko­wać, cho­dzić po gó­rach, słu­chać pięk­nej mu­zyki, oglą­dać ob­razy, do­ty­kać kory drze­wa o świ­cie w parku. Mo­żesz wą­chać świe­żo sko­szoną trawę, oglą­dać za­chody słoń­ca. Mo­żesz pić kawę z mle­kiem, za­gry­za­jąc ro­ga­li­kiem z ma­słem.

 Mo­żesz tak wiele...

Główna bohaterka powieści Jagody Wochlik Matylda Dragon nie potrafi okazywać emocji, lecz nie to stanowi jej największy życiowy problem. 

Młoda kobieta jest niczym wariograf zamknięty w ludzkim ciele.

Jedynymi ludźmi z którymi Tilly utrzymuje kontakt są pensjonariusze domu spokojnej starości Zachód słońca oraz jej rodzice. 

Marcel Raniuszek (mój słownik po wpisaniu tego imienia automatycznie podsuwał nazwisko Moss , a to o czymś świadczy) jest dla wydawnictwa prowadzonego przez Martę i Anię kurą znoszącą złote jaja. 

Autor zdaje się odnajdywać w każdym niemal gatunku literackim , a każda kolejna książka niemal natychmiast zajmuje wysokie miejsce na liście bestsellerów.  

Problem polega na tym ,że poczytny pisarz nie jest tym za kogo się podaje, a właśnie teraz ma on zostać nagrodzony z okazji sprzedaży miliona egzemplarzy swoich literackich dzieci. 

Tymczasem wydawczyni pragnie odkryć jego prawdziwą tożsamość i właśnie w tym celu zatrudnia dawną koleżankę ze studiów.

Tymczasem poza rozmowami z Julianem w życiu niezwykłej młodej osoby pojawia się nauczyciel języka polskiego, August Piątkowski. 

Czy to spotkanie jest przypadkowe, a może starannie wyreżyserowane?

A wtedy sytuacja zaczyna się komplikować i do głosu dochodzą uczucia, których Smoczyca nie potrafi pojąć..

Drobne gesty, rodzące się więzi, refleksja nad tym co powinno być w naszym życiu najważniejsze I otwarte zakończenie- za czym mówiąc szczerze nie przepadam, ale to jedyny delikatny minus bar­dzo ciekawej fabuły, której nie sposób wyrzucić z głowy. ?

Gorąco polecam ?

Książka, którą warto przeczytać to ,,Dziewczyna bez serca" Jagody Wochlik.
  Autor, którego książki zdobywają prestiżowe nagrody, nie jest tym, za kogo się podaje. Wydawczyni namawia dawną koleżankę ze studiów, Matyldę, do odkrycia prawdy, ponieważ jej darem, a może przekleństwem, jest to, że wie, kiedy ktoś mówi nieprawdę. Ponieważ sama zawsze mówi prawdę, zadanie to okaże się bardzo trudne, bowiem sama zacznie tkać misterną sieć iluzji szczerości.
  W moim odczuciu mądra, romantyczna opowieść z półsłodką aurą i cierpkim klimatem. Niespieszna fabuła nie zdradza swoich kart, tylko stopniowo prowadzi wątki i idzie po finałowy wniosek, że nie należy się zamykać na życie, a czerpać z niego pełnymi garściami.
Charakterystyka bohaterów nie jest skomplikowana. Ona ,,bez serca" rzuca kąśliwe uwagi, on nauczyciel skrywa wielki sekret, jednak razem tworzą duet, od którego nie można się uwolnić. Otula barwnym obrazem wolontariatu i obnaża kaskadę uczuć, choćby za sprawą przenikliwych dialogów, pełnych autentyzmu, czarnego humoru skrzącego się od słownych potyczek, które przeplatają się refleksyjnymi zdaniami. Poruszony temat mówienia prawdy jest kreatywnym zabiegiem, ale nie przynosi katharsis, za to umiejętnie prowadzi do eksplorowania akceptacji tego wszystkiego, co odczuwamy. Silnie zarysowany motyw miłości oraz nienachalnie wpleciony element autyzmu sprawia, że historia ta to nie tylko cukierkowa narracja, ale także lekcja, że kłamstwo to kłamstwo. Na kartkach książki jest przemycony zarys innej opowieści, która pod płaszczykiem bajeczki dla dzieci skrywa piękne przesłanie.
  Polecam powieść o poszukiwaniu serca i decyzjach, które zmieniają myśli w czyny, a aktywne słuchanie staje się kluczem, który otwiera drogę do prawdy.