Diupa
Ewa Nowak

Wiktor poznaje nieśmiałą ale spontaniczną Damroke.Jego siostra Wiktoria sądzi ,że imię Damroka jest bardzo dziwne.Do tego wszystkiego przylatuje papuga która cały czas mówi diupa przez co została tak nazwana przez rodzinę Wiktora która z wahaniem postanowiła zaopiekować się tą papugą.Mama Wiktora oraz jego siostry ma siostrę bliźniaczkę,która jest w ciąży i ma siedmioletniego synka Krzysia ,który jest bardzo śmieszny.Książka bardzo mi się podobała.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niezwykle sympatyczna i pozytywna książka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Diupa" to jest coś! Poprzednia część nie przypadła mi do gustu, za to ta naprawdę mi się spodobała. Akcja toczyła się odpowiednio szybko. Niekiedy zdarzały się sytuacje, których zupełnie się nie spodziewałam. Im dłużej czytałam, tym bardziej byłam zaskakiwana, co mi niezwykle odpowiadało. Bohaterowie mieli poczucie humoru, nie zachowywali się sztucznie. Tym razem z łatwością można było domyślić się, co autorka chciała czytelnikom przekazać. Książka miała więc sens. Była napisana łatwym językiem, idealnym dla młodzieży. "Diupę" czytało się łatwo, szybko i przyjemnie. Posunę się nawet do napisania, że wciągała ona czytelnika. Podsumowując, ta książka Ewy Nowak bardzo mi się podobała. Zachęcam do lektury!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawa książka dla nieco młodszej młodzieży. Jedna papuga a tyle losów ludzkich może zmienić.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Diupa" to moje pierwsze spotkanie z Ewą Nowak, które napewno zaowocuje dalszą znajomością. Po książkę sięgnęłam dzięki orginalnemu dosyć tytułowi (nietrudno się domyślić, jak go za pierwszym razem przeczytałam). Zazwyczaj nie czytam jednak tego typu książek, co przyznaję otwarcie, ponieważ dotychczas zawsze mnie nudziły. Diupa stanowi jednak wyjątek. Historia papugi i "idealnej rodziny" nie jest może najambitniejszą historią, jaką ostatnio przeczytałam, jednak niewątpliwie ma w sobie pewien urok. Książka jest po prostu miła, zdecydowanie dobra dla odprężenia swojej zmęczonej duszy. Jedna tylko rzecz rzucała mi się tu bardzo w oczy. Wszystkie rozmowy miedzy "idealną rodzinką" były dziwnie nienaturalne. Autorka na siłę chciała stworzyć luźną atmosferę w książce, wyszło jednak całkiem odwrotnie, bo szczerze mówiąc, nigdy nie słyszałam, żeby ludzie mówili do siebie w taki dziwny sposób. Jednak polskich pisarzy trzeba wspierać, więc napewno przy okazji sięgnę jeszcze po jakąś książkę pani Ewy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam tę książkę. Jest bardzo ciepła, a bohaterowie sympatyczni. Świetna!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)