Dar Julii
Tahereh Mafi

Nie chcę za dużo mówić, żeby nie spojlerować, ponieważ jest to tom 3, ale jest to świetna książka.
Mamy więcej Aarona i jest więcej akcji.
Były momenty, w których musiałam zasłaniać sobie tekst, by nic nie podejrzeć.
Jeden mały minus, który nic w ocenie nie zmienia, to bardzo szybka akcja na koniec. Było to moim zdaniem za krótkie i za proste.
Na ten moment kocham tę serię i będę siegała po kolejne tomy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przyszedł czas na uwolnienie. Uwolnienie uczuć, siły, potęgi, SIEBIE. Koniec z byciem słabym, przestraszonym człowiekiem – nadszedł czas by wziąć sprawy we własne ręce. Pora pozbyć się ciągle użalającej się nad sobą Julii na rzecz zdecydowanej i bezlitosnej. Nadeszła pora na nowe rządy, ponieważ Komitet Odnowy musi zostać natychmiast zniszczony. 
Tylko jak tego dokonać, gdy wszyscy zdolni sprostać temu zadaniu zostali brutalnie zabici przez ojca Warnera? Czy tego chce czy nie Julia zostanie „zmuszona” przez los do współpracy z człowiekiem, którego jeszcze do niedawna uważała za wroga. 

Czas leci nieubłagalnie, dlatego przyszła pora na pożegnanie się z trylogią Dotyk Julii, nad czym wielce ubolewam. Jako osoba mająca już za sobą nastoletnie czasy nie podejrzewałam nawet, że przywiążę się tak bardzo do serii z gatunku New Adult, bo tak właśnie się stało z historią Julii i jej niesamowitych przyjaciół. Jest to jedno z najtrudniejszych pożegnań z literaturą w mojej historii, ponieważ kiedy myślałam, że Sekret Julii jest lepszy niż jej poprzedniczka i spełnił wszystkie moje oczekiwania, tak Dar Julii zaskoczył mnie jeszcze bardziej. 
Nie będę wyjątkiem mówiąc, że przez pierwsze dwie części trylogii Julia była postacią ździebka irytującą. Ciągle użalała się nad sobą i swoim życiem nie widząc jak bardzo otaczający ją świat jest okrutny. Zachowywała się tak jakby tylko ona miała prawdo do użalania się nad losem. Momentami „słuchanie” tego było po prostu koszmarem. Trzecia część natomiast jest już wybawieniem czytelnika od tego jęczącego i niekończącego się monologu . Julia na reszcie uwierzyła w siebie i moc drzemiącą w niej. Stała się kobietą gotową zawalczyć o świat.
Przemiana jaka zachodzi w Julii nie jest jedyną jaką mamy okazję tutaj zaobserwować. Adam, wielka miłość naszej bohaterki, również pokazał nam swoje oblicze. Niestety niebędące zmianą na lepsze. Tutaj mamy (nie) przyjemność zobaczyć, że wewnątrz jest on ciągle dzieckiem, które w momencie, gdy coś nie idzie po jego myśli trzaska drzwiami, tupie nogą i krzyczy na wszystkich nie zważając na niczyje uczucia, gdyż ważny jest tylko on. 

„Może oboje zakochaliśmy się w swoich złudzeniach.”

Przyznam szczerze, że już od końca Dotyku Julii przestałam być fanką Kenta. Stał się on dla mnie postacią zbyt zaślepioną.
Trzecia przemiana jakiej jesteśmy świadkami wydaje się być najbardziej ekscytująca, ponieważ kiedy w przypadku Julii i Adama przemiana wydawała się czymś co z różnych powodów musiało się wydarzyć, tak w przypadku Warnera odkrycie drugiego, trzeciego, czwartego dna było czymś zaskakującym, a zarazem fascynującym. 

„Warner odsuwa się odrobinę.
- Powiedz mi, co mam zrobić - mówi z rozpaczą w głosie. - Powiedz mi, co mam robić - mówi - a zrobię to.
- To jest, jak na razie, najbardziej odjechany numer, jaki w życiu widziałem - mówi Kenji. - Nigdy bym w to nie uwierzył. Za diabła.”

Jakby samo to odkrycie tego tych innych stron tej złożonej postaci nie było plusem to bez wątpienia plusem są wszystkie konsekwencje i szokujące odkrycia jakie spowodowała. Chyba nie muszę wam mówić, że Aaron jest moją ulubioną postacią? A zaraz za nią Kenji, który tknął życie w bohaterów i całą tą fabułę. Moimi ulubionym fragmentami książki zdecydowanie są te z udziałem obu tych postaci.

Co do samej fabuły trzeba przyznać, że Tahereh Mafii wykonała kawał świetnej roboty rozwiewając wszystkie dotychczasowe tajemnice, a zarazem prowadząc szybką, pełną napięcia i zaskakującą (uf znowu użyłam słowa zaskakującą, ale trudno używać innego w przypadku, gdy cały czas nas ZASKAKIWANO!) akcję. Jedyne czego mogłabym się przyczepić to zakończenie. 

„Wiesz, że przyjdzie tu po nas cały świat?”

Czytelnik odnosi przez nie wrażenie, że autorka w stosunku do tej serii nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa zostawiając sobie furtkę na przyszłość, na którą fani będą czekać z utęsknieniem.

Aleksandra.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Julia żyje i postanawia obalić Komitet Odnowy. Warner chce jej w tym pomóc, bo równie mocno nienawidzi swojego ojca. Bohaterka odkrywa, że jej przyjaciele z Punktu Omega żyją. Po wielu zawirowaniach, awanturach z Adamem, niedowierzaniu pozostałych pomału i oni zaczynają ufać Warnerowi, który zapewnia im bezpieczne schronienie. Wszyscy razem przygotowują się do wojny. Nawet Adam w końcu się przełamuje i do nich dołącza. Związek Julii i Warnera umacnia się każdego dnia. Dziewczyna opanowuje swoją moc i może już dotykać ludzi bez przerażenia, że ich zabije. Warnen pomimo śmierci matki zdobywa dwóch braci oraz przyjaciół. Dochodzi do wojny. Komitet zostaje obalony, a Julia zostaje nowym przywódcą. Dla mnie najlepsza część z całej trylogii. Dużo się dzieje. Julia nie jest już zagubiona dziewczynką, która wszystkiego się boi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dla mnie "Dar Juli" był świetnym zwieńczeniem sagi. Wyobrażając sobie ostatnią scenę, widziałam bohaterów jednocześnie pewnych siebie i pełnych obaw o nadchodzącą przyszłość. Okazuje się, że każdy z bohaterów, krył w sobie uczucia, których nie ujawniał, aż do wydarzeń trzeciego tomu. Przemiana i ewolucja Julii, w porównaniu z pierwszym tomem -

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka naprawdę super. przeczytaj a nie będziesz żałował. ~ Lily Black

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie przepadam za tą kategorią literatury, ale tak już mam że jak zacznę coś czytać to muszę skończyć ... w ten sposób przeczytałam wszystkie 3 tomy powieści Tahereh Mafi. Ogólnie dobrze się bawiłam, ale to nie jest to "co tygryski lubią najbardziej" :(

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie ma słów, które zniszczą Cię we mnie. Przenoszę się do miejsc, w których mam Cię Na zawsze, jesteś dla mnie. Twój obraz w mojej głowie nie zgaśnie, Nie zgaśnie, nie wyblaknie. Zachowam Cię już w sercu na zawsze, Na zawsze, jesteś dla mnie I zostań już.* Poprzednia część przygód Julii kończy się jej spotkaniem z Andersonem i śmiertelnym postrzałem. Podczas próby przejęcia władzy przez Punkt Omega nic nie idzie tak jak powinno. Nikt nie jest bezpieczny i w zasadzie nikt nie wychodzi z tej bitwy bez szwanku. Baza buntowników wraz z wszystkimi jej mieszkańcami, którzy nie byli w stanie stanąć do walki, została zmieciona z powierzchni ziemi. Wątpliwym jest, by ktokolwiek przeżył. Komitet Odnowy osiągnął bezapelacyjny sukces i nikt kto jest w jego szeregach nawet nie zakłada, że ktoś jeszcze kiedyś się mu przeciwstawi. Jeśli nawet ktoś przeżył, to liczebnie nie będzie w stanie odbudować ruchu oporu. A może jednak? Porwane przez Andersona uzdrowicielki robią co mogą, by Julia ozdrowiała i w końcu im się to udaje. Wówczas Warnen może przystąpić do kolejnego punktu planu i potajemnie wprowadza Julię do Sektora 45. W jego prywatnych kwaterach, gdy dziewczyna dochodzi do siebie, informuje ją o skali zniszczeń, jaką wywołał bunt jej sojuszników. Dociera w końcu do niej, że prawdopodobnie straciła wszystkich, na których jej zależało. Jamesa, Castla, Kenjiego i... Adama. Adam nie żyje. Julia nie może pogodzić się z tym wszystkim i znajduje idealnego kozła ofiarnego. Warnen jest cały i zdrowy, a przecież przede wszystkim to przeciw niemu i jego dyktaturze się buntowali. On jest wcieleniem zła, szaleńcem, psychopatą, członkiem Komitetu Odnowy i, a w zasadzie przede wszystkim, nieodrodnym synem swojego ojca. Nic jednak nie jest dokładnie takie, za jakie było uważane. Życie nie jest czarno-białe. Jest pełne odcieni szarości, które z czasem stają się bardzo żywymi, intensywnymi kolorami. Te barwy zaczynają znaczyć coraz więcej i w pewnym momencie już nie ma powrotu. Już się nie da wrócić do życia opatrzonego tylko dwoma skrajami palety kolorów. Bo niby jak? Gdy Julia odkrywa prawdę, wie jedno - więcej nie będzie tchórzem. Gdyby mogła cofnąć czas zabiłaby ojca Warnena. To jednak nie jest możliwe. Może jednak uknuć nowy plan, w którym niszczy tego człowieka doszczętnie. Wcześniej jeszcze decyduje się udać na terytorium nieuregulowane i odszukać przyjaciół. Może cudem któreś z nich przeżyło? Poza murami sektora Julii przyjdzie na własnej skórze odczuć skutki podejmowanych przez nią decyzji. Czy da radę pogodzić się z ich konserwacjami? By się tego dowiedzieć, koniecznie trzeba sięgnąć po Dar Julii i zapoznać się z jego zawartością. Nie da się ukryć, że po przeczytaniu pierwszych dwóch części opowieści Tahereh Mafi, z prawdziwym rozrzewnieniem oczekiwałam Daru Julii. Gdy w końcu książka trafiła w moje ręce, ddetchnęłam z ulgą i czym prędzej rozpoczęłam lekturę. Z każdym kolejnym zdaniem, zamiast bać się mniej, bałam się coraz bardziej. Nie będę owijać w bawełnę, cały czas wierzyłam, że Adam żyje, że oni wszyscy żyją... miałam również nadzieję, że mimo tego, jak rozwijał się związek Julii z Kentem w Sekrecie..., wszystko wróci do normy i będzie prawdziwy happy end. Tyle, że mój happy end był czymś zupełnie innym niż to, co wymyśliła dla bohaterów autorka. Na całe szczęście dość szybko zmieniłam zdanie i z całego serca zaczęłam kibicować rozwiązaniom wprowadzanym przez Mafi. Są chwilę, podczas których cieszę się, że mam już tę powieść za sobą. Z drugiej mam wrażenie, i oby było ono słuszne, że to jeszcze nie koniec tej poruszającej serce, duszę i wyobraźnię historii. Przyznam, że o pewnych bohaterach Tahereh Mafi mogłabym czytać bez ustanku. Mam nadzieję, że będzie mi dane poznać ich dalsze losy. Dar Julii został napisany w niesamowity sposób. Autorka ma jakąś taką niesłychaną zdolność do kreowania bardzo realnego świata, w bardzo mało prawdopodobnych okolicznościach. Dzięki temu całość czyta, a w zasadzie pochłania się, w zastraszającym wręcz tempie. Każde kolejne zdanie, akapit, strona, ba, nawet rozdział, to za mało. Wciąż chce się więcej i więcej, nawet po zakończeniu lektury. Cały czas żyję w świecie wykreowanym przez autorkę i z całego serca was do niego zapraszam. Sil One day when the sky is falling, I'll be standing right next to you, Right next to you. Nothing will ever come between us, 'Cause I'll be standing right next to you, Right next to you.** Może oboje zakochaliśmy się w swoich złudzeniach*** - Kocham cię - powtarza, a jego słowa brzmią zarazem szorstko i miękko. - Kocham cię i to nie wystarcza. Sądziłem, że to wystarczy, ale myliłem się. Myślałem, że możemy razem stanąć do walki, i pomyliłem się. Bo nie mogę. Nie mogę nawet spojrzeć ci w oczy...**** - Jesteś jeszcze mały. - Mam prawie dwanaście lat - mówi James. - Powiedziano mi, że masz dziesięć. - Mówię przecież, że p r a w i e dwanaście***** Jesteśmy jak otwarcie i zamknięcie cudzysłowu, jak cudze słowa dożywotnio na sienie skazane. Więźniowie życia, którego żadne z nas nie wybrało. Może już pora wydostać się na wolność.****** Czy słyszysz moje serce?, chcę go zapytać. Chcę znaleźć się na liście twoich ulubionych rzeczy.******* piekło jest puste wszystkie diabły są tu******** Wszystkie chwile świata padają trupem, bo właśnie się ocknęły i zrozumiały, że nigdy nie będą takie ważne jak ta.********* Mijają nas minuty, milczące, spokojne. Przystają tylko po to, żeby posłuchać naszych oddechów.********** Nie wiem, dokąd zmierzamy, on i ja, ale wiem, że chcę się tam znaleźć. Zamieniamy się w godziny i minuty, sięgamy po te same sekundy, trzymamy się za ręce i wirując, mkniemy ku nadchodzącym dniom i obietnicom czegoś lepszego. *********** * Dawid Kwiatkowski - Na zawsze ** Chris Brown ft. Justin Bieber - Next to you *** str. 184 **** str. 192 ***** str. 251 ****** str. 284 ******* str. 315 ******** str. 317 ********* str. 337 ********** str. 341 *********** str. 345

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mam wrażenie, że każda kolejna część serii jest lepsza od poprzedniej. Fabuła jest tu już bardzo rozwinięta, akcja toczy się nieprzerwanie. Cały czas coś się dzieje. Oczywiście byłam zła na Julie,że tak poprostu pozwala żeby jej miłość do Adama wyparowała. Jednak im dalej czytałam tym bardziej ją rozumiałam. Już nie jest tą wystarszoną dziewczyną która boi się kogokolwiek dotknąć żeby nie zabić. Teraz wie jak używać mocy i w jakim kierunku ją wykorzystać. jest odważna, walczena i dobra. Chce żeby każdy z jej przyjaciół żył tak jak na to zasługuje. Jest w stanie zrobić dla nich wszystko. Nawet iść na wojnę. Seria godna polecenia. Napewno jest to coś innego. Nie często czytam taki gatunek literacki ale jestem zadowolona 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zdecydowanie ta część zadowoliła mnie najbardziej ze względu na cudowne zakończenie. Jak poprzednio - podczas czytania towarzyszyło mnóstwo emocji, pozytywnych i negatywnych, trochę wzruszeń. Tak samo nie można się od niej oderwać, oby więcej takich książek:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo otwarte zakończenie. Teraz wiem, że za miesiąc wychodzi kolejna część, ale gdybym czytała to myśląc, że to ostatnia część, to pewnie byłabym lekko zawiedziona. Autorka o wiele więcej uwagi poświęca swoim postacią, aniżeli akcji i wojnie.
Jeśli mówimy o bohaterach: Adam jest takim dupkiem. Tak wielu rzeczy w nim nie lubię.
Kenji jest cudownym bohaterem. Jest taką pozytywną witaminą tej serii.
Kocham Warnera. Jest tak idealny, że aż doprowadza do szału. Uwielbiam jego tupet, szczerość i głębie. To jak mówi "skarbie" albo "kochanie".
Julia jest ok, chociaż szczerze mówiąc, jakoś nie mam wobec niej wielkich odczuć.
Cała ta książka jest wypełniona emocjami i uczuciami. Głównie związanymi z Warnerem. Jest ich tak dużo, że aż boli. Zdecydowanie seria godna polecenia!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)