Czerwień jarzębin
Katarzyna Michalak

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

A mogło być tak pięknie... Jednak i tym razem bestia zagraża bohaterom? Czy ktoś jest w stanie powstrzymać ją, by uchronić braci Prado i ich kobiety? Kto okaże się czyim sprzymierzeńcem? Czy potwierdzi się poiedzenie: "Pieniądze szczęścia nie dają"? Czy wreszcie doczekamy się happy endu? Odpowiedzi na te pytania mają charakter indywdualny i możliwe są po zakończeniu lektury.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kiedy zagineaGabriela

 

 

 

 

 

Kiedy zaginela Gabriela przyjaciółki szukaja jej razem z bracmi Prado.Ich ojczym nadal zagraża Wiktorowi i panu Antoniemu a także pozostalej trójce.Kiedy ich kat Kuchcinski wiesza się wydaje się że wszystko bedzie dobrze,niestety życie ma inny plan.Zostaje postrzelony Marcin,a Majka w wyniku uderzenia traci dziecko.Oboje walczą o życie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Czerwień Jarzębin" Katarzyny Michalak to powieść, na którą czekałam od października ubiegłego roku, czyli od chwili gdy poznałam pierwszy tom tej trylogii - "Leśną Polanę". Teraz jednak przyznaję, że nie sięgnęłam po lekturę od razu kiedy pojawiła się w moich progach... Dlaczego? Otóż bałam się! Tak, bałam się kolejnych mocnych momentów jak w poprzedniej części. Bałam się, że to będzie znów szok... Czytałam wiele książek, które wyszły spod pióra autorki, jednak ta seria boli mnie chyba najmocniej... Kiedy kończyłam przygodę z "Leśną Polaną" byłam okrutnie zła, wściekła i .... brak mi nawet słów, by opisać to co czułam po TAKIM zakończeniu... Dlaczego? Bracia Prado wycierpieli wiele w swoim dzieciństwie, nie poddali się jednak i osiągnęli w życiu sukces. Choć na chwilę obecną to tylko udana kariera, liczą również na szczęście w miłości. Marzą o założeniu rodziny. Antoni Leszeński, starszy już człowiek, który doskonale wie do czego zdolna jest bestia. Na własnej skórze odczuł, jak bardzo boli nienawiść. To właśnie on najlepiej rozumie Wiktora Prado, obaj mają namacalne ślady po razach Kuchcińskiego, byłego prokuratora, kata z Rakowickiej. Antoni jest jedynym człowiekiem, poza braćmi Prado, który wie dlaczego tak naprawdę jego córka Gabrysia została dziewięć lat temu porzucona przez miłość swojego życia... Choć niejako dzięki tamtym wydarzeniom poznała swoje przyjaciółki - Julię i Majkę. I właśnie wtedy - w końcówce pierwszego tomu - okazuje się, że Gabrysia zniknęła! Najbliższe jej osoby umierają ze strachu a wręcz przerażenia, bowiem do porwania kobiety przyznaje się bestia... Czy uda się ją uratować? Czy będzie w jednym kawałku? Z takimi pytaniami i emocjami pozostawiła mnie autorka... Co było dalej? Jak ten wątek potoczył się w drugim tomie? Nie zgadniecie! Nie macie żadnych szans.... Ja też nie miałam. Tego nie można było przewidzieć... Tajne telefony braci Prado zaczynają dzwonić - szukają oni pomocy wszędzie, nawet niezbyt legalnej, byle dowiedzieć się czegoś o losie Gabi. I nagle historia zostaje pokazana z jej perspektywy. Co się działo od chwili, gdy wyszła ze szpitala od Julii? Musicie przekonać się sami... Ale to nie jedyna taka chwila, w której miałam chęć mordu w oczach... Katarzyna Michalak zadbała, by poziom adrenaliny wciąż utrzymywał się na wysokim poziomie. Dlatego podarowała czytelnikom lot Julii, areszt na Włościańskiej, trudne chwile w życiu Majki oraz Patryka. Jeśli jednak myślicie, że tym razem nie poznacie szczegółów dotyczących krzywdy, jaką Kuchta wyrządzał niewinnym to się mylicie - serce podchodziło mi do gardła w jednym z fragmentów... Był w książce moment, kiedy pomyślałam niezbyt po polsku, ale w wyniku dwóch niezwykłych wydarzeń w ciągu jednej nocy - "yyyy.... no ok, ale co w takim razie będzie w tomie trzecim, skoro teraz otrzymałam właśnie to??" No dobrze, kilkanaście stron teoretycznej sielanki w życiu bohaterów wystarczy, prawda... Dlatego już w końcówce przeżyłam kolejne tragedie. Było zbyt różowo, za dużo już pojawiało się uśmiechu, szczęścia i miłości... Jestem ogromnie ciekawa jak z przyczyn tego wątku wybrnie autorka. Tak, wiem to nieco chaotyczna recenzja, ale pisana pod wpływem silnych emocji - wszak około północy zakończyłam lekturę i obawiając się spłycenia moich wrażeń, nie pozwoliłam sobie na zwykłe przetrawienie. Zresztą nie ujawniam tutaj zbyt wiele - każdy element, każde słowo, gest czy choćby dzwoniący telefon to w tej książce bomba zegarowa! Nigdy nie wiadomo, kiedy i gdzie wybuchnie. Dlatego pozostawiam Was z niedosytem i chęcią poznania tej historii osobiście. Powieść czyta się bardzo szybko, wręcz z niecierpliwością przewracane kartki mają bowiem przybliżyć nas do rozwikłania kolejnych tajemnic. Tylko może warto nie czytać tomu do końca i pozostawić go w chwili pojawiania się kolejnych zwierząt aż do momentu, gdy dostępne będą "Błękitne Sny"? Katarzyna Michalak składa tą powieścią swoisty hołd - bezimiennym ofiarom Kuchcińskiego oraz "Wilczkowi" - czyli Antoniemu Leszeńskiemu, który jako jedyny nie ugiął się przed bestią z UB. Bardzo duży nacisk położyła również na moc przyjaźni, która jest silniejsza niż miłość, przenosi góry i nie zna granic. Miłość w tej serii ma dość ograniczony zasięg, jest towarem deficytowym i bohaterowie ogromnie się boją w niej zatracić. Ogromnym atutem opowieści są postacie dwóch mężczyzn - doktora Braniewskiego oraz doktora Masłowskiego. Lekarze, którzy bezinteresownie niosą pomoc - przyjaciołom i obcym, nie patrząc na koszty ani własne zmęczenie. Jeden z nich jest nam już znany, drugiego dopiero poznacie, ale obaj odegrali bardzo istotną rolę w życiu naszych postaci. "Czerwień Jarzębin" to również nawiązanie przez Michalak do bestii, które szczują w internecie. Nie tylko fizyczne znęcanie nad innymi prowadzi przecież do załamań, bólu i strachu. Zwróćcie uwagę, że w czasach nowinek technicznych, wciąż musimy walczyć ze spamem, hakerami i hejtami. Nie niszczmy innym życia, bo nie wiadomo, kiedy trafi na nas... Oby nigdy! Podsumowując - powieść jest lekturą obowiązkową dla tych, którzy czytali "Leśną Polanę" i mają siły na więcej. Nie zabraknie Wam wrażeń, emocji, wzruszeń, szoku ani strachu. Będzie niepokój, złość, ale i zrozumienie. To nie jest lekka ani sielankowa pozycja, ale jej lektura daje do myślenia. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trylogia rządzi się swoimi prawami. Część pierwsza powinna wprowadzić czytelnika w historię, przedstawić głównych bohaterów, nie zdradzając jednak wszystkich szczegółów dotyczących ich przeszłości po to, aby czytelnik z przyjemnością chciał sięgnąć po tom II. Środkowa część moim zdaniem jest najtrudniejszym zadaniem dla autora. Musi on zdradzić już trochę więcej informacji o postaciach, dobrze by było, gdyby dodał jakiś pikantny szczegół z ich przeszłości, rozwinąć akcję, wymyślić nowe wątki, których zakończenie w trzeciej części wciśnie odbiorców w fotel. Czy Katarzynie Michalak udała się ta trudna sztuka stworzenia wyjątkowego II tomu, po którym z niecierpliwością czekam na Błękitne sny, zakończenie Leśnej trylogii? Zapraszam Was na moją opinię o Czerwieni jarzębin. W kontynuacji Leśnej Polany poznajemy dalsze losy dobrze już nam znanych trzech przyjaciółek: Gabrysia, Majki i Julii oraz trzech braci Prado: Wiktora, Patryka i Marcina. Leśna Polana zakończyła się w bardzo dramatycznym momencie dla bliskich Gabrieli. Dlatego też nie będę zdradzać tu, jaki finał miała ta sytuacja, żeby nie odbierać przyjemności czytania tym, dla których Leśna Polana jest jeszcze tajemnicą. Ale zdradzić Wam mogę, że taki pomysł autorki bardzo mnie zaskoczył. Z jednej strony poczułam ulgę, z drugiej zaś ... lekkie rozczarowanie. Za pewne w tym momencie osoby, które czytały rozpoczęcie tej historii są tym faktem zaskoczone. Jak to rozczarowana? Wszystko się wyjaśniło, więc o co może jej chodzić? Już szybko wyjaśniam. Gdyby to było prawdziwe życie, byłabym bardzo szczęśliwa, że losy Gabrysi potoczyły się tak, a nie inaczej. Jednak po dramaturgii towarzyszącej bohaterom w pierwszej części liczyłam na coś więcej. Cieszyłam się, że mam chwilę czasu, żeby ochłonąć po lekturze Leśnej Polany. Bałam się po prostu, że moje oczy mogłyby nie wytrzymać kolejnej dawki takich emocji. Tymczasem emocji, jak dla mnie, w drugiej części było może nie za mało, ale zdecydowanie mniej. Nie zmienia to oczywiście faktu, że książka sama w sobie była dobra. Postaci są bardzo intrygujące i troszkę nadal tajemnicze. Akcja toczy się bardzo szybko, niczym w filmie gangsterskim - nie ma najmniejszej chwili na nudę. Czytało się ją więc bardzo szybko. Wątki były ciekawie rozwinięte chociaż momentami denerwowały mnie wszechobecne zbiegi okoliczności, których było po prostu za dużo. Mam tu na myśli chociażby podróż jednej z bohaterek i tragiczne wydarzenia jakie miały miejsce na trasie jej podróży. Zawsze mocno trzymam kciuki za głównych bohaterów. Życzę im, aby ich stwórca (czyt. autor) koniec końców obszedł się z nimi łagodnie i napisał dla nich piękny happy end. Ale uwierzcie mi, że jeżeli Pani Katarzyna w tomie III uratuje pewną piękną kobietę, będę totalnie rozczarowana. Jedno cudowne ocalenie można zaakceptować. Ba! Trzeba się z niego cieszyć. Dwa zrozumieć, ale trzy to już by była przesada. Pożyjemy, zobaczymy jak zakończy się ta historia. W ogólnym rozrachunku powieść zajmuje wysokie miejsce, chociaż jak dla mnie była słabsza od swojej starszej siostry. Mimo kilku detali, które nie przypadły mi do gustu, z niecierpliwością czekam na zakończenie tej historii. Pani Katarzyna zasiała w moim umyśle kilka ziaren niepewności. Jestem ciekawa i zaintrygowana, co też z nich wykiełkuje

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z twórczością Katarzyny Michalak jest trochę tak, że budzi skrajne emocje i albo się za nią przepada, albo wręcz odwrotnie. Ja od czasu, do czasu, lubię sięgnąć po jej twórczość. Trochę z ciekawości, w którą stronę kieruje się autorka, trochę na zasadzie, by ustalić co piszczy w książkowej blogosferze, jeszcze kiedy indziej z powodu poszukiwania wytchnienia w dość lekkiej opowieści. "Czerwień Jarzębin" do słodkich lektur jednak nie należy. Historia jest kontynuacją "Leśnej polany" i opowiada o losach trzech przyjaciółek i trzech braci. Cała grupa naznaczona jest piętnami przeszłości, które teraz rzucają na młodych swój długi i okrutny cień. Szóstka znajomych ma za sobą trudne i koszmarne wydarzenia, które ich połączyły i które rzutują na skomplikowane relacje między nimi.. No cóż los ich nie oszczędzał i nie zanosi się też na to podczas czytania tej powieści. Jak to bywa w książkach, najczęściej opisują burze przed szczęśliwym zakończeniem. Czy takie mamy na ostatnich stronach "Czerwieni jarzębin"? Dowiecie się oczywiście sięgając po tę książkę. :). Tak czy inaczej, koniec tej historii bezwarunkowo skłoni Was do sięgnięcia po ostatnią część trylogii. To chyba jeden z sekretów pisarki. Co najbardziej zaskakuje w tej książce? Piękna, nostalgiczna i sielska okładka a środku brutalne wydarzenia i zło w najbardziej okrutnej postaci. No cóż, ale tak właśnie jest w życiu, na zewnątrz niczym fotki na instagramie, przefiltrowane i podkoloryzowane, a w środku czasem nieopisane brzydactwa. Czytając "Czerwień jarzębin", miałam niekiedy wrażenie takiego odrealnienia, ale może to lepiej. Łatwiej było mi przetrawić trudniejsze momenty. Z twórczością Katarzyny Michalak mam tak, jak w przypadku opisywanej poprzednio przeze mnie książki. Mianowicie "co za dużo, to nie zdrowo" Czyli z ciekawością, raz na jakiś czas sięgnę po najnowszą książkę, tej jednej z najbardziej rozpisanych i lubianych polskich autorek literatury głównie kobiecej (choć nie tylko). W zbyt dużej ilości jednak powoduję u mnie lekkie przesłodzenie. Nie wiem skąd się to bierze, bo tak naprawdę te książki, wcale słodkie z reguły nie są. A przynajmniej nie te z ostatniej serii "Leśna trylogia" Książka, nie jest pozbawiona wad. Jednak mam świadomość, że Pani Kasia Michalak jest uwielbianą polską pisarką. Więc nie będę się na temat tych wad rozpisywać. Nie są istotne. Mam tez świadomość, że to co mi "zgrzytało" w niektórych momentach, dla fanów autorki, jest właśnie jej niepowtarzalnym stylem, który uwielbiają. Pozwolę Wam to więc ocenić, każdy na swój sposób. :) Tak czy inaczej polecam. www.kochamciemojezycie.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Macki zła Nareszcie jest ! Powiedzcie mi, jak mam Wam opowiedzieć cokolwiek o książce, po przeczytaniu której serce bije mi jak oszalałe, nie mogę złapać tchu, a w głowie mam gonitwę myśli, których nie sposób okiełznać? Ze względu na ten zagrażający zdrowiu i życiu stan, w jakim się znajduję po lekturze ,, Czerwieni jarzębin ,,Pani Katarzyny Michalak z góry przepraszam, jeśli moja recenzja wyda Wam się chaotyczna i niespójna. Tak wiele chciałabym Wam o niej powiedzieć, ale obawiam się, że nie znajdę odpowiednich słów, które w pełni oddadzą to, co czuję. Jestem pewna, że niezależnie od tego, co napiszę będzie to zbyt mało wyraziste. Może zacznę od tego, że ,, Czerwień jarzębin jest drugim tomem Leśnej trylogii wydanym nakładem wydawnictwa Znak Literanova, który swoją premierę miał 24 maja 2017 roku. Pragnę podziękować zarówno wydawnictwu, jak i samej autorce za egzemplarz książki do recenzji, bo muszę przyznać, że od momentu, kiedy skończyłam czytać tom pierwszy trylogii ,,Leśną polanę" z niecierpliwością, w ogromnym napięciu czekałam na to, by poznać dalsze losy bohaterów. (Jeśli jeszcze nie czytaliście mojej recenzji ,, Leśnej polany" serdecznie zapraszam). Po tym, jak w pierwszym tomie autorka rozchwiała systemy nerwowe swoich czytelniczek miałam nadzieję, że teraz pozwoli nam odetchnąć i ukoi nasze skołatane nerwy, czy tak się właśnie stało? O nie ! Co to, to nie. Już od pierwszej strony, a wręcz od pierwszego zdania Pani Kasia funduje nam prawdziwy rollercoaster emocji i wzruszeń. Bohaterowie nadal nie mogą zaznać szczęścia i spokoju. Gabrysia znika, a zło nie odpuszcza Macki, tego, który karmi się bólem i cierpieniem braci Prado i ich najbliższych sięgają wszędzie. Przyjaciółki Gabrysi są gotowe na wszystko, by ta odnalazła się cała i zdrowa, ale czy aby nie jest już za późno...? Jak powszechnie wiadomo nieszczęścia chodzą parami, ale w przypadku naszej szóstki śmiało można by rzec, że stadami. Czas nagli, stawką jest przecież życie Gabrieli, a zło atakuje ze zdwojoną siłą, by szczęście i miłość nie mogły zatryumfować. Na kartach tej niezwykle poruszającej książki mają miejsce wydarzenia, które wstrząsną Wami i zaskoczą Was równie mocno, jak samych ich bohaterów. Uwierzcie mi tego, co dzieje się w tej historii nie mogliście się spodziewać. Autorka przeszła moje najśmielsze oczekiwania i wyobrażenia. Na każdym kroku życie zmusza braci i przyjaciółki do podejmowania trudnych wyborów i decyzji w sytuacjach, w których jak to zazwyczaj i w naszym życiu bywa wybory nigdy nie są jednoznaczne. Wielokrotnie podczas lektury czułam ogromną ulgę wiedząc, że to, o czym czytam, to tylko fikcja literacka, lecz mimo to niemal czułam duchową i emocjonalną łączność z bohaterami wspólnie z nim przeżywając ich cierpienia, smutki i radości. Wszyscy przez cały czas muszą mieć się na baczności, bo TEN, o którym sama boje się myśleć, ciągle jest o krok przed nimi. Co zwycięży w walce dobra ze złem?, Miłości z okrucieństwem?. O tym już musicie przekonać się sami sięgając po ,, Czerwień jarzębin", do czego ze swej strony gorąco zachęcam. Nie myślcie jednak, że zakończenie jest oczywiste. Zapewniam Was, że wręcz przeciwnie. Ten, kto jest wielbicielem twórczości Pani Katarzyny Michalak, ten doskonale wie, że w jej książkach próżno szukać oczywistych i banalnych zakończeń. To, w jakim momencie zostawiamy bohaterów zmuszeni czekać do momentu aż zostanie wydany trzeci i ostatni tom trylogii woła o pomstę do nieba:) Pani Kasiu, dlaczego właśnie w takim momencie:( Chcę więcej jak najszybciej, a najlepiej już :) Z mojej strony nie pozostaje mi nic innego, jak napisać MUSICIE PRZECZYTAĆ TĘ KSIĄŻKĘ. Jest to tytuł, który na długo zapadnie nie tylko w Waszej pamięci, ale przede wszystkim w Waszych sercach. Daję słowo, że wzruszenia i emocje, które wręcz emanują z tej pozycji przyprawią Was o tachikardię serca, odbiorą oddech i wycisną z Was morze łez. Chciałoby się napisać: ,, Przed lekturą skontaktuj się z lekarzem bądź farmaceutą lub zaparz sobie duży kubek melisy, bo emocje mogą okazać się zbyt silne".:) Czytając ostatni rozdział płakałam jak dziecko, ale momentów, kiedy łza zakręciła mi się w oku było o wiele więcej. Kochana Pani Kasiu, proszę nie kazać czytelniczkom zbyt długo czekać na trzeci tom, bo tego nie zniosę :) Moja ocena 9 /10 Pozdrawiam, Agnieszka Kaniuk.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cudowna kolejna część leśnej trylogii

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest niesamowita, jest jak jazda bez trzymanki daję niesamowitego kopa adrenaliny. Książka która jest głębia tak wielu emocji złych i dobrych aż mi brakuje słów aby je opisać. Scena miłosna ach jest tak subtelnie opisana z takimi emocjami.. dawno nie czytałam już tak ładnie dobranych słów... Oceniam książkę na maksymalną ocenę 6 z bardzo dużym plusem

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fajna kontynuacja "Leśnej polany". Trochę tajemnic, trudnych decyzji, niespodziewanych zdarzeń i szóstka bohaterów pokiereszowanych przez los. I wszystko było dobrze dopóki nie pojawił się duch Leszeńskiego, który doprowadził do samobójstwa Kuchty. Sorry, ale to do mnie zupełnie nie przemawia. Podoba mi się opisana tu przyjaźń trzech kobiet, które nie miały lekkiego życia i  pochodzą z różnych grup społecznych. Nie przeszkadza im to we wspieraniu się nawzajem. A że między niektórymi bohaterami nawiązuje się głębsze uczucie dodaje tylko smaczku opowieści. Szukam trzeciego tomu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Myślałam, że będzie to typowa lekka, kobieca książka. Tymczasem zastałam w niej bardzo fajne zwroty akcji, które dodały dynamiki całej powieści. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W drugiej części trylogii, autorka funduje nam również dużą dawkę wrażeń i adrenaliny, życie Gabrysi jest w niebezpieczeńswie, kobieta znika, bracia Prado oraz jej przyjaciółki są gotowi zrobić wszystko aby ją odnaleźć. Ojczym chłopaków nie spocznie, aż nie dokona ostatecznej zemsty. 

Demony z przeszlości nie opuszczają bohaterów, dodatkowo sami komplikują sobie życie swoim nie do końca przemyślanym zachowaniem, które niesie za sobą nieoczekiwane konsekwencje.

Nasi pogubieni bohaterowie, muszą pamiętać, że pokanać zło mogą tylko miłością.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Czerwień jarzębin" to druga część "Leśnej Polany" akcja toczy się cały czas. Książkę czyta się w ogromnym napięciu. Trzej bracia, trzy przyjaciółki i miłość która nie może się przebić. W książce są też dramatyczne opisy mordów z drugiej wojny światowej prawdziwy horror. Gabrysia odzyskała swą dawną miłość ,ale chce być sama! Julia zakochuje się w Patryku ,ale nie dochodzi między nimi do zbliżenia ,ponieważ Patryk myśli że jest ojcem dziecka Majki. Marcin wydaje się ,że w końcu się ustatkuje nie wie jednak ,że ukochana Maja i jego bracia skrywają wspólną tajemnicę. Na koniec dochodzi do tragedii. Maja i Marcin walczą o  zycie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W końcu udało mi się zdobyć kolejny tom Leśnej trylogii. Zaczęłam czytać i przepadłam. Nie liczyło się w koło nic, poza bohaterami książki.  Julia, Gabrysia, Majka i bracia Parado dają się lepiej poznać w nowych sytuacjach. Pokazują nowe cechy, lęki. Dobrze, że kolejny tom już mam pod ręką, bo autorka znów zakończyła w najmniej odpowiednim (a może wprost przeciwnie) momencie. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)