Nowa książka Eleny Ferrante przedstawia historię Olgi, kobiety, która porzuca marzenia o zostaniu pisarką, by oddać się rodzinnemu życiu.
Po 15 latach małżeństwa jej mąż postanawia jednak odejść. I to z prozaicznych powodów - nowa partnerka mężczyzny jest... po prostu młodsza.
Olga musi poradzić sobie nie tylko z utrzymaniem domu, ale także - z wychowaniem dzieci. Jednak po utracie mężczyzny, który był całym jej światem, życie przestaje mieć dla niej sens.
Niebawem Olga zacznie jednak czerpać energię z nieznanych dla niej dotychczas uczuć - nienawiści i złości. Do człowieka, który tak bezdusznie ją porzucił.
Informacje dodatkowe o Czas porzucenia:
Wydawnictwo: Sonia Draga
Data wydania: 2020-02-26
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 292
Tytuł oryginału: I giorni dell’ abbandono
Język oryginału: włoski
Tłumaczenie: Lucyna Rodziewicz-Doktór
Kup książkę Czas porzucenia
Zobacz także
Czas porzucenia - opinie o książce
Obsesyjna miłość - pierwsza książka Eleny Ferrante - to jedna z najważniejszych i najbardziej oryginalnych współczesnych włoskich powieści, która ujawniła...
,,Spośród wielu sposobów, do których uciekają się pisarze, by opowiedzieć świat, preferuję posługiwanie się narracją precyzyjną, jasną i uczciwą, która...
Przeczytane:2023-04-15, Ocena: 6, Przeczytałam, 2023,
Za takie książki kocham Ferrante. Za niezwykłą umiejętność oddania słowami emocji, które czuje się całą sobą, chociaż czasami z zawstydzenia chciałoby się im zaprzeczyć. Ale kto nie przeżył "czasu porzucenia" może jeszcze się oszukiwać, że zachowałby się inaczej, godnie, racjonalnie. Nic z tych rzeczy. Mamy tu wszystkie już dawno opisane przez psychologię fazy żałoby po rozpadzie związku: zaprzeczenie realności sytuacji (mechanizm obronny), gniew i wściekłość (to ten etap wulgaryzmów - mistrzowsko przedstawiony), spróbujmy jeszcze raz, depresja (dezintegracja) i wreszcie pogodzenie się, akceptacja. I to jak opisane! Chociaż bolą, chociaż czasami irytują i budzą w nas sprzeciw, wiemy i czujemy że to najprawdziwsza prawda. To książka nieodkładana, chociaż wcale nie jest przyjemna, wręcz przeciwnie - jest jak lustro.