Cienie pośród mroku
Remigiusz Mróz

Moja recenzja nie będzie długa. Nie będzie długa, bo o perypetiach Seweryna Zaorskiego  i Kai Burzyńskiej napisano już naprawdę dużo. Pięć poprzednich tomów to był konkrety rollercoaster. To co się działo w życiu tych dwojga do tej pory to za dużo nawet dla  kilkunastu osób.

Wracając do fabuły Kaja i Seweryn po wydarzeniach w poprzedniej części w końcu zaczynają żyć razem bez oglądania się na innych. Wydawać się może, że wszystko jest ok. Niestety… gdzieś obok są osoby, które nie godzą się na taka sytuację, bo przecież sielanka nie może trwać wiecznie.

Zostają znalezione zwłoki, dokładnie kościec ludzki, następnie drugi… i tak dalej. Na każdym z nich zostają wyryte inskrypcje, które prowadzą śledczych prosto to naszych głównych bohaterów. Ktoś próbuje przekazać wiadomość. Tylko kto i jaką dokładnie.

Seweryn i Kaja mimo, że tego nie chcą zostają wplątani w śledztwo, które może doprowadzić wszystko do końca. Tylko czy koniec będzie oznaczał, że zaznają spokoju? A może okaże się, że wspólne życie dwojga zakochanych nie jest im dane?

Ktoś ewidentnie ma swój cel w tym, aby wokół nich nie działo się dobrze.

„Cienie pośród mroku” to finał serii z Sewerynem i Burzą. Osobiście jest to moja ulubiona seria Remigiusza Mroza. Nie napiszę, że ta część była moją najlepszą – bo nie była. Warto jednak zaznaczyć, że autor dobrze zakończył całą historię i dopiął dobrze wszystkie występujące w niej wątki.

Wprowadzenie do tej części bohatera z innej serii było też bardzo ciekawym zabiegiem. Dla nie wtajemniczonych nie zdradzę, ale zaznaczę że nie czytałem, dlatego chętnie zajrzę bo śledczy, który się tu pojawił zamieszał konkretnie.

W ogólnym rozliczeniu książka na 4+, ale cała seria na mocne 5.

Polecam serdecznie. Kaja i Seweryn zasługują na poznanie.

Jako fanka Zaorskiego i Burzy z niecierpliwością czekałam na kontynuację, ale niestety - czuję lekki zawód. Seria już dawno oderwała się od rzeczywistości, a ta część jeszcze bardziej to podkreśla. Fabuła pędzi na złamanie karku, przez co sensacja dominuje nad klimatem. Sama zagadka kryminalna nie wzbudza większych emocji. Zaskakujące zwroty akcji, w tym niespodziewane pojawienie się Wiktora Forsta, to jakiś plus w tym chaosie. Postacie są już mocno osadzone w świadomości czytelników, więc książkę czyta się dość sprawnie. Jeśli to rzeczywiście ostatnia część, to zamyka serię w sposób efektowny, choć niekoniecznie satysfakcjonujący. Trochę smutne, że Michał stał się postacią negatywną.Tak, jakby autor próbował wybielić głównych bohaterów, którzy jednak wyrządzili mu ogromną krzywdę.

Czasem ci którzy z pozoru są nam najbliżsi kryją najmroczniejsze sekrety.. 

Co zrobisz by dokonać zemsty?

Seweryn i jego ukochana Kaja wydają się wreszcie być szczęśliwi. Mieszkają razem wspólnie wychowując dzieci.  

Niestety wszystko to trwa jedynie do czasu, gdy oboje odbierają telefon informujący o tym,że w bunkrze pod Abisynią znaleziono dwa szkielety , których tożsamości nie udało się ustalić.  

Pracujący na miejscu archeolodzy twierdzą, że trupy pochodzą z czasów Drugiej Wojny Światowej, szybko jednak -dzięki oględzinom Zaorskiego -okazuje się iż naukowcy byli w błędzie.  

Kim są ofiary i dlaczego straciły życie? 

Jakby tego było mało patomorfolog odkrywa na kości udowej denata tajemnicze cyfry , zdecydowanie będące jakimś rodzajem kodu. 

Co oznaczają poszczególne symbole i do czego doprowadzą? 

Ilu jeszcze zginie i kto za to wszystko odpowiada? 

Do czego może doprowadzić zraniona duma? 

Czy naprawdę znamy ludzi, którzy w przeszłości wiele dla nas zobaczyli? 

Czy bohaterowie rozwikłają zagadkę? 

 Jaką rolę odegra Wiktor Forst? 

Jak ja czekałam na tę książkę.. nazwisko Pana Remigiusza działa na mnie jak magnes i jest gwarancją świetnej rozrywki, wartkiej akcji i nieoczywistych zagadek kryminalnych oraz komplikacji w życiu prywatnym postaci. 

Tak było i tym razem.  

Już pierwsze zdania prologu wbijają w fotel i intrygują czytelnika.

Późniejsze rozdziały skupiają się zarówno na chwili obecnej jak i retrospekcjach, które doprowadziły do szokującego finału. 

Co znajdziemy w środku?

Handel żywym towarem , zacieranie śladów, oraz ludzi gotowych na wszystko, by osiągnąć swój cel. 

Od Cieni pośród mroku nie sposób się oderwać, a kolejne strony zapierają dech w piersi. 

Fabuła obfituje w nieoczekiwane sytuacje i nie sposób przewidzieć kolejnego kroku.  

Finał serii z Sewerynem Zaorskim wydaje się kompletny i wprost idealny. ?

Serdecznie polecam ?

Ależ to było świetne zakończenie serii z Sewerynem i Burzą.

Fabuła rewelacyjna,sprawiła,że czułam się jak na największej karuzeli,która dostarczyła ogromu emocji.

W tej ostatniej części Mróz zafundował narrację,która gnała na łeb na szyję.Nie było tu czasu na odpoczynek.Szybko,sprawnie,intensywnie bez czasu na oddech..Wow....

W tej części Mróz zafundował czytelnikowu podróz po archeologi,gdzie na odkrywanych szczątkach ludzkich Seweryn znajduje kody,które doprowadzają do niesamowitego odkrycia.Jesteśmy tu świadkami porwań,handlu kobietami i emocjonalnych rozterek,które zmuszą do powrotu do przeszłości i skonfrontowania sie z nią.W tym wszytskim pomaga Sewerynowi i Burzy niezawodny Forst i Osica.Powiem ,że połączenie tych bohaterów było świetnym zabiegiem.

Finał? W pewnym momencie zbierałam szczękę z podłogi i pomyślałam sobie,dlaczego Mróz doprowadził do takiego finału! Jednak ,jak to u autora zwykle bywa ,zakończenie to prawdziwe trzęsienie ziemi,które sprawiło,że chyba będę tęsknić za Sewerynem i Burzą.Polecam

Też tak macie, że jak zaczniecie jakąś serię, to później czytacie "z rozpędu", nawet jeśli po drodze coś wam nie pasuje?
To ja tak mam z seriami Mroza - jedne części mi pasują, inne mniej.
Mam mieszane odczucia, jeśli chodzi o zamknięcie serii z Zaorskim. Polubiłam Seweryna i Burzę, zwariowane tatełożarty i Lidkę (tego jest tutaj najmniej, a szkoda) i klimat Żeromic. W tym tomie pojawia się jeszcze ktoś (o, to była niespodzianka!) i zdecydowanie jeden z ostatnich rozdziałów wbił mnie w fotel (w sumie szkoda, że nie okazał się faktycznie ostatni - jeśli ktoś czytał, to zrozumie).
Ogólnie klimat innych części zachowany, ale pozostaje niedosyt.
Dobrze wiedzieć, że jedna seria została domknięta.

" [...] Życie Se­we­ry­na do pew­ne­go mo­men­tu wy­­da­wa­ło mu się ka­lej­do­sko­pem złu­dzeń. [...]"

Jest mi bardzo przykro, że Remigiusz Mróz postanowił zakończyć swoją, moim zdaniem najlepszą serię z Sewerynem Zaorskim w roli głównej.
W "Cieniach pośród mroku" znalazłam ciekawą i mroczną fabułę. Jeszcze lepszą akcję i oczywiście cudownych bohaterów. Nie martwcie się, negatywnych postaci tutaj również nie brakuje. Nie podobało mi się zachowanie między innymi Ewy i Michała.
Uwielbiam Kaję i Seweryna. Lubię przyglądać się, jak oni na siebie oddziałują. Między nimi jest taka magia, że aż to czuć w powietrzu. Niestety nie wszystkim to się podoba. Bądźcie czujni podczas czytania i oczywiście uważajcie, komu ufacie.
Uwielbiam córkę Zaorskiego -- Lidkę, to cudowna młoda dama. Jej teksty mnie rozbrajają.
W tej części Remigiusz Mróz nie był zbytnio łaskawy dla Burzy i Zaorskiego. Przejdą dosłownie przez piekło na ziemi. Przeżyją chwile totalnej grozy, bezsilności, beznadziejności i rozpaczy. Czy przeżyją to, co im autor zafundował? Przyznam szczerze, że razem z nimi płakałam, byłam w szoku i miałam gęsią skórkę.
Tym razem ostatni tom postanowiłam wysłuchać. Audiobook "Cienie pośród mroku" czytał Paweł Małaszyński. Znakomity aktor i lektor. Warto posłuchać jego interpretacji.
Uważam, że ostatni tom z Sewerynem Zaorskim w roli głównej, jest najbardziej mroczny. Czy jesteście ciekawi, co tutaj się wydarzyło i jak zakończyła się historia Zaorskiego i Burzy?

Ps.

Mam cichą nadzieję, że autor jeszcze kiedyś powróci do tej serii.

Ps. 2

Podczas słuchania tej historii, ani przez chwilę się nie nudziłam.

Warto poznać całą serię z Sewerynem Zaorskim w głównej roli.