Antek
Bolesław Prus

Choć nowelka ta była lekturą szkolną, nigdy wcześniej się z nią nie zapoznałam. W ramach mojego prywatnego postanowienia zapoznania się z klasyką literatury, sięgnęłam także po tę pozytywistyczną nowelę. Antek urodził się w dość biednej, chłopskiej rodzinie. Kiedy jest jeszcze małym chłopcem umiera jego ojciec. Matka zostaje sama z trójką małych dzieci. Do domu zagląda bieda. Antek, choć najstarszy z dzieci, nie nadaje się do jakichkolwiek prac w gospodarstwie. A wszystko dlatego, że ciągle myśli o budowaniu wiatraków, a każdą wolną chwilę poświęca na rzeźbienie i układanie wiatraków z patyków. W niedługim czasie rodzinę Antka spotyka kolejna tragedia - umiera jego młodsza siostra. A matka nadal nie ma pociechy z Antka. Do gospodarzenia się nie nadaje. Matka zapisuje go do szkoły, ale to także rozczarowuje Antka, bo nie uczy się tam budowy wiatraków. A inna wiedza jakoś do głowy mu nie wchodzi. Pytany o to, czym chciałby zająć się w życiu, niezmiennie odpowiada, że budowaniem wiatraków. Z pomocą zaprzyjaźnionego człowieka Antek zostaje wysłany na naukę kowalstwa. Rzemiosło to okazało się dla Antka całkiem proste, ale gospodarz wyrzuca go pod pretekstem tego, że jest w tym za dobry i szybko otworzy swój warsztat. Antek jest obdarzony wspaniałym talentem rzeźbiarskim, jednak nikt we wsi nie potrafi poznać się na chłopcu. W końcu Antek zmuszony zostaje do wyjścia w świat i szukania swojego miejsca i szczęścia. W rodzinnej miejscowości brakuje mu perspektyw. Panuje zacofanie, zabobonność i wyzysk warstw najbiedniejszych, przez ludzi bogatszych "Antek" to utwór krótki, ale jakże dobitnie pokazujący jak bardzo potrzeba było edukacji, czy podstawowej opieki medycznej na wsi w epoce polskiego pozytywizmu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)