Alkohol. Piekło kobiet
Monika Sławecka

Alkohol oraz jego nadmierne spożywanie było kiedyś głównie problemem mężczyzn, przynajmniej tak wynika z moich obserwacji. Ale obecnie ten problem zaczyna dotykać coraz większej ilości kobiet. Czym to jest spowodowane? Chęcią odstresowania się, poczucia takiego luzu czy może zapicia smutków? Tego próbuje się dowiedzieć Monika Sławecka w swoim reportażu pod tytułem "Alkohol. Piekło kobiet." Są to rozmowy a raczej historie 18 kobiet w różnym wieku, z różnym wykształceniem i o różnym statusie materialnym. Każda z nich ujawnia początki swojego nałogu a były to naprawdę różne historii i różne powody sięgnięcia po alkohol. Niestety najgorsze jest wówczas gdy lampeczka staje się koniecznością a nie sporadyczną przyjemnością. Ale żeby zacząć walczyć trzeba zrobić najtrudniejszy krok czyli przyznać się przed samą osobą, że mam problem. Te historie zapadają mocno w pamięć bo mogą dotknąć każdego znać bądź z naszych bliskich. Autorka pokazuje na przykładzie swoim bohaterek, że z tego piekła można wyjść i to jest najważniejsze. Nie jest to łatwe ale trzeba walczyć o siebie. Bardzo ciekawy reportaż.

"Wzięła ją za rękę,...czując w niej coś, co ludzie nazywają bratnią duszą. Napiła się po czym podała jej butelkę, którą ta opróżniła do końca"

Czy byłyście kiedyś w sytuacji, gdy "urwał Wam
się film" i stało się coś, czego żałujecie do dziś, lub po prostu przywołuje to złe lub wstydliwe wspomnienia?

Moim zdaniem większość z nas może się do tego przyznać, nawet jeśli tylko przed samym sobą...

"Alkohol. Piekło kobiet" Moniki Sławeckiej, to drugie rozszerzone wydanie.
Dzięki formie rozmów przeprowadzonych z kobietami dotkniętymi dramatami związanymi z alkoholem jest to swojego rodzaju spowiedź każdej z nich, niełatwa, wstydliwa, bolesna i często przywołująca wspomnienia, o których raczej wolałyby zapomnieć, najchętniej wymazać jakąś magiczną gumką ze swojego życia, a najlepiej cofnąć czas, do tego pierwszego kieliszka, tak by nie wypijając go, nigdy się te ich dramaty nie wydarzyły...

Pielęgniarka, lekarka, modelka, malarka, gwiazda rocka, gospodyni domowa, aktorka itd itp...nie ma znaczenia kogo i kiedy dopada choroba alkoholowa, bo bez względu na status majtkowy i rodzinny - niszczy tak samo. Każda z tych rozmów jest szczera, wstrząsająca, a każda historia szokująca.
Tak jak rozmowa z Robertem Rutkowskim psychoterapeutą uzależnień, która jest idealnym wprowadzeniem do tego wszystkiego, co czeka nas w przeprowadzonych przez autorkę rozmowach.
I chociaż niektóre z historii tych kobiet totalnie mną wstrząsnęły, gdy nieświadome, pod wpływem alkoholu zostały wykorzystane, skrzywdzone, zgwałcone bądź molestowane ( i akurat tu jest mocny wątek przez kogo...), to
na sam koniec autorka serwuje nam "Alkohol. Piekło kobiet. Ciąg dalszy.
- Dwa promile...i to jest coś czego po prostu nie da się szybko zapomnieć...

I to wszystko przez Alkohol.

Polecam, bo jest to bardzo dobry reportaż oprócz wywiadów podparty bibliografią znanych kobiet dotkniętych tą wyniszczającą chorobą, ważnych filmów oraz książek związanych z alkoholizmem oraz cytatów dających wiele do myślenia.

Alkohol towarzyszy człowiekowi od wielu pokoleń i jest dla nas czymś naturalnym. Często kojarzy się z celebrowaniem sukcesu, dobrą zabawą, relaksem czy spotkaniem towarzyskim. Nikt nie dziwi się, że przy tych okazjach sięga się po jakieś piwo, wino czy mocniejszy alkohol. Spokojnie można już określić picie alkoholu przy takich okazjach naszą kulturową tradycją, którą obserwujemy od najmłodszych lat, by z czasem wprowadzić ją do naszego dorosłego życia. Oczywiście mamy osoby, które nigdy nie piją i nigdy nie popierają spożywania nawet małych ilości alkoholu, są też osoby, które nie mogą bez niego żyć i dzisiaj właśnie o tej drugiej grupie ludzi, lecz w ujęciu niekonwencjonalnym, ponieważ nie będzie mowy o uzależnienie ogólnie tylko o uzależnieniu kobiet od alkoholu. 

Zdecydowałam się zapoznać z tą książką w ramach mojego postanowienia, by skupiać się na tematach mało mi znanych i ważnych dla społeczeństwa. Alkoholizm wśród kobiet wydaje się być niezmiernie ważnym problemem, dlatego z olbrzymim zainteresowaniem sięgnęłam po tę pozycję. Pragnęłam usłyszeć coś więcej o istnieniu tego zjawiska i przede wszystkim usłyszeć głosy kobiet, które bezpośrednio są związane z nim. Wydawało mi się, że to już czas, by mówić o tym głośno. Przeczytanie tego reportażu utwierdziło mnie w tym przekonaniu. 

Na początku powiem kilka słów o samej koncepcji książki i jej układzie. Pierwsze strony to krótki, ale za to bardzo treściwy wstęp autorki, która tłumaczy, dlaczego zdecydowała się napisać tę pozycję literacką. I właśnie już od tego wstępu zaczynają się emocje ciężkie i konieczne do przetworzenia. W tym momencie widać również skromność samej pisarki, ponieważ zamiast wychwalać swoją książką, pokazuje, że to jedno z możliwych źródeł, by zobaczyć i zrozumieć problem. Podaje ona listę filmów i książek, które według niej są godne uwagi, żeby pogłębić ten temat. Bardzo doceniłam ten ukłon w stronę innych twórców, gdyż mam teraz przed sobą wiele kolejnych czytelniczych planów, a za sobą emocjonalny i poważny zbiór wywiadów. W "Alkohol. Piekło kobiet" znajdziecie całą gamę wywiadów z kobietami, które na własnej skórze poznały, co to znaczy być uzależnionym od alkoholu. W końcowych wywiadach możemy też przeczytać opinię specjalistów, którzy dążą do jak najszybszej i efektywniejsze pomocy w tym zakresie. 

Wśród rozmów panuje niesamowita różnorodność, ponieważ mamy przed sobą kobiety w bardzo różnym wieku, wywodzące się z różnych środowisk, o różnych pozycjach społecznych i przede wszystkich o bardzo odmiennych historiach. Ta możliwość spojrzenia na problem alkoholowy z wielu perspektyw uświadamia, jak bardzo jest to temat tabu w Polsce i jak wiele niesie ze sobą cierpienia. 

Sama koncepcja tej książki jest niesamowicie ważna, ponieważ nie ma co tuszować – w Polsce jest to temat mało medialny i często unikany. Mamy wpojone przekonania, że kobietom nie wypada się upijać i mieć styczność z alkoholem. Przy czym jest on podawany z każdej możliwej strony i tutaj odmawiać też nie wypada, bo często ta decyzja może wbrew pozorom nieść ze sobą negatywne skutki. Pora otworzyć oczy i przyznać, że nie tylko mężczyźni i pojedyncze kobiety zmagają się z alkoholizmem – problem jest o wiele większy. 

Myślę, że każdy czytelnik, sięgając po tę książkę, zdaje sobie sprawę, że przed nim emocjonalna i wycieńczająca podróż do cierpienia, przemocy i samotności. Każda z kobiet, która zgodziła się na rozmowę z autorką, ma swoją niepowtarzalną historię, gdzie najczęściej dominuje smutek i trauma. W tej chwili można tylko przypomnieć, że człowiek jest wypadkową różnych wydarzeń i zamiast potępiać, lepiej zadać pytanie dlaczego. Czytanie tych dyskusji w dziwny sposób hipnotyzuje i ciągnie, by poznawać je dalej, mimo wielkiej dawki negatywnych emocji. Po prostu taki rodzaj szacunku należy się tym kobietom. Być może zrozumienie ich sprawi, że w przyszłości zdołamy komuś pomóc lub samemu sobie. 

Z bardziej merytorycznej strony muszę oddać też hołd Monice Sławeckiej, która wykazała się dużymi umiejętnościami w komunikacji poprzez zrozumienie, cierpliwość i szacunek. Potrafiła poprowadzić rozmowę płynnie, ale pamiętając, że jej rozmówczynie to kobiety po przejściach i wielu cierpieniach, ale też zarazem niezwykle odważne i godne podziwu osoby. Znalazły w sobie na tyle siły, by szerzyć wiedzę na temat alkoholizmu wśród kobiet, mimo że niektóre z nich nadal borykają się z tym problemem. 

"Alkohol. Piekło kobiet" to pozycja niezwykle wartościowa i godna uwagi każdego czytelnika – niezależnie od płci. Po jej przeczytaniu mam wrażenie, że ładunek emocjonalny, cierpliwość i głębszy obraz na przyczyny i mechanizmy uzależnienie mogą coś zmienić i dać szansę na psychoedukację i pomoc osobom uzależnionym. 

Alkoholik. Kiedy słyszymy to słowo, automatycznie pojawia się obraz nie pierwszej świeżości pana, okupującego ławkę w parku. Czy słusznie? Przecież to choroba, uzależnienie, które dotyczy nie tylko szeroko rozumianej patologii, ale i osób, które ubrane w garnitur właśnie mijają Cię na ulicy, które w kubku kawy ze Starbucksa szukają leku na kaca, które wczoraj tak dobrze bawiły się na imprezie, a dziś w lustrze wita je szara twarz z rozmazaną szminką i pustką w głowie. Alkoholizm nie rozróżnia wieku, płci, statusu społecznego. I warto o ty pamiętać.

Monika Sławecka pokazała kobiece oblicze alkoholizmu i o kobietach autorka opowiada, a właściwie one same opowiadają. Część anonimowa, niektóre znane z pierwszych stron gazet, łączy je jedno — piły. Dlaczego? Odpowiedź zna każdy z nas, bo mały kieliszek na wieczór pozwalał zapomnieć, odstresować się, pomagał zasnąć. Na bankietach wszyscy piją, by dobrze się bawić. Kiedy więc te kilkanaście minilitrów czystego szczęścia dostępne w każdym sklepie zaczyna być koniecznością? Na to nie ma jasnej odpowiedzi. Tak jak i z rozmów z niektórymi z bohaterek nie wynika, że przyznają się do bycia w szponach nałogu — piję mało, troszeczkę, nie jest tego dużo. 

„Alkohol. Piekło kobiet” to kolejna książka autorki, która długo nie daje o sobie zapomnieć, to rozmowy, wywiady z osobami, które na co dzień pracują, wychowują dzieci, mają przyjaciół, normalny dom. Kobietami, jakimi i my jesteśmy, więc tym mocniejsze wrażenie ta książka robi. Polecam Wam zapoznanie się z nią, myślę, że na wiele spraw spojrzycie z zupełnie innej perspektywy.

" [...] Alkoholizm jest najbardziej demokratyczną chorobą -- nie patrzy na wykształcenie, stan posiadania, pozycję społeczną -- uzależnia każdego! [...]" 

Wszyscy mówią, że alkohol w nadmiarze szkodzi. A czy my wiemy, ile tak naprawdę wynosi nadmiar alkoholu we krwi? Czy codziennie jeden kieliszek wina do obiadu lub kolacji jest ok? A może to już jest nadmiar? Czy wiecie, ile czasu po jego spożyciu rozkłada się w naszym organizmie i niesie ze sobą spustoszenie? 

Po przeczytaniu najnowszego reportażu "Alkohol. Piekło kobiet" autorstwa Moniki Sławeckiej jestem wstrząśnięta i przerażona. Każdy z nas myśli, że po wypiciu alkoholu czeka nas jednodniowy kac i sprawa załatwiona. Nic bardziej mylnego. Alkohol niesie ze sobą powolną śmierć. Niesie spustoszenie co najmniej przez sześć tygodni po jego spożyciu. Szok, prawda? Pijąc alkohol, pamiętajcie o tym.

Monika Sławecka w swojej książce skupiła się na kobietach, które miały problem z tą używką. Obecnie są alkoholiczkami w trakcie spoczynku. Cieszę się, że po upadku na samo dno zrozumiały, do czego zmierzają, otrząsnęły się i codziennie walczą o swoje lepsze jutro. Niestety, nie każda kobieta wyszła z tego w całości.

Ich historie wchodzenia w ten nałóg były dla mnie wstrząsające. Czytając je, miałam mokre oczy. Czułam, jak życie je przytłaczało i jedyne ukojenie widziały w alkoholu. Boli mnie, że otoczenie patrzyło na  życiowe upadki tych kobiet i niestety nie zawsze wyciągało swoje pomocne dłonie. A jak same mówiły, pomoc kochającej osoby i rodziny jest bardzo ważna w wyjściu z tego nałogu. Nie mając przy sobie nikogo kochającego, można szybko stracić życie.

Jeżeli widzicie, że w waszym otoczeniu jest ktoś, kto pije non stop i jest w tak zwanym alkoholowym cug, pomóżcie mu. Nie odtrącajcie go. Pogubione osoby zasługują na naszą uwagę i zawrócenie ich na prawidłowe tory. 

Pamiętajcie od picia codziennie jednego kieliszka wina, wódki czy jednej butelki piwa zaczyna się popadać w alkoholizm, który jak wiecie, jest śmiertelną chorobą.

W tej książce wypowiada się mnóstwo kobiet. Ich doświadczenie powinno was otrzeźwić i zmusić do głębokiej refleksji. Pijąc alkohol, pomyślcie o nich i o tym, co może was spotkać. 

Znalazłam tutaj także kobiety, które są dziećmi alkoholików. Picie rodziców miało destrukcyjny wpływ na przyszłe ich życie. Pijąc do utraty świadomości, pamiętajcie, że na to wszystko patrzą wasze dzieci. To jest przerażające. 

Po alkoholu puszczają wszystkie hamulce i kobiety, nie kontrolują swojego zachowania, a co za tym idzie, nie stawiają oporów i często dochodzi do gwałtów i niestety niechcianych ciąż. 

Będąc w ciąży, pamiętajcie o abstynencji alkoholowej. To ważne dla zdrowia waszych przyszłych maluszków. Nawet 1 kieliszek czerwonego wina może mieć dla nich fatalne skutki.

Na końcu książki "Alkohol. Piekło kobiet" znalazłam wstrząsające, otrzeźwiające i dające do myślenia opowiadanie. Nie mogłam się po nim pozbierać. Płakałam jak bóbr. Brawa dla Moniki Sławeckiej za wywołanie u mnie tak silnych emocji. Tego było mi trzeba.

Jeżeli macie problem z alkoholem, to nie bójcie się prosić o pomoc. Zasługujecie na to, żeby odzyskać wasze dawne życie. 

Moim zdaniem, ta książka powinna trafić do młodzieży i osób dorosłych. Kto wie, może dzięki niej uda się komuś ocalić życie i uratować go od upadku na samo dno. 

ALKOHOLIZM -- to choroba śmiertelna! Warto zapamiętać i leczyć póki czas. 

Czy wiedzieliście, że wypijając taką samą ilość alkoholu, więcej  we krwi będzie miała go kobieta niż mężczyzna? Nie martwcie się. Też tego nie wiedziałam. Ta książka otworzyła mi oczy.

Boli mnie, że alkoholizm kobiecy jest tematem tabu. O tym się nie mówi. Dziękuję autorce, że zwróciła swoją uwagę na ten problem. 

Zostawię was z pytaniem: Dlaczego bardziej przerażający jest widok pijanej kobiety niż pijanego mężczyzny? 

Czy w świecie gdzie alkohol pełni ogromnie ważną rolę, jest ogólnie i łatwo dostępny, a jego reklamy atakują nas z każdej strony można się dziwić,że jako naród staczamy się coraz niżej, podnosząc ogólnoświatowe statystki osób cierpiących na alkoholizm? 

Czy w świecie gdzie mężczyzna dostaje przyzwolenie na picie...bo w końcu to facet, musi się napić, musi odreagować, jako głowa rodziny lub prezes wielkiej firmy ma do tego - dane przez społeczeństwo - prawo, jest miejsce na te skryte w domu, pijące po kryjomu, przy okazji opiekujące się dziećmi, domem...kobiety? 

Widząc pijanego mężczyznę uważamy to za normę, jednak jeśli zobaczymy nietrzeźwą kobietę jedyne co przychodzi nam do głowy to krytyka, lincz i oburzenie...

Gdzie nasza empatia? Gdzie poczucie,że - ej może, tej osobie trzeba pomóc... Nie...my "stawiamy ją pod ścianą i obrzucamy kamieniami". Nie piszę tego aby kogoś usprawiedliwić, ani po to aby powiedzieć, że to dobre. Absolutnie nie. Alkoholizm to choroba, podstępna, dająca złudne poczucie szczęścia, odgradzająca człowieka od ponurej rzeczywistości. 

Alkoholizm to choroba wstydliwa i upodlajaca taka o której istnieniu nie chce się mówić. 

Alkoholizm to choroba destrukcyjna, niszcząca nie tylko osobę, którą dotknęła ale całe jej otoczenie, dzieci, partnerów, rodziców...

Autorka w formie wywiadów przedstawia historię różnych kobiet zarówno tych, które walczą o wytrwanie w trzeźwości i tych, które nadal tkwią w alkoholiźmie. Kobiet skrzywdzonych w dzieciństwie, w dorosłym życiu, wrażliwych, poniżonych, tkwiących w destrukcyjnych zwiazkach i tych, które przerosły trudy życia. Każda historia jest warta poznania bez oceniania, warta aby spojrzeć na nią z drugiej strony. 

Na końcu znajduje sie krótkie opowiadanie, mocne i pokazujące jeden z wielu przykładów jaki wpływ ma na człowieka alkohol. 

Serdecznie polecam. 

Alkoholizm temat często przemilczany, bagatelizowany, a zupełnie niesłusznie. Sławceka bezpardonowo ukazuje, jak w Polsce alkoholizm się zadomowił i stał się naturalną rzeczywistością.


Jeśli miałabym powiedzieć, jaka jest ta książka, to chyba nad słowem ,,alarmująca" wybija się ,,intymna", ponieważ takie właśnie są wyznania bohaterek. Kobiet z różnych profesji, z różnych warstw społecznych, a jednak posiadających wspólny mianownik, a jest nim dewastujący wpływ alkoholu. Zagłębiając się w te historie, poznawałam nie tylko efekt finalny, jakim są skutki uzależnienia, ale także ich przyczyny. Właśnie takie przedstawienie problemu sprawiło, że książka była w jakiś sposób osobista, a nie tylko bezosobowym nakreśleniem problemu.


Ten reportaż przy tak ciężkim ładunku emocjonalnym mnie sprowokował bardziej niż się spodziewałam do rozważań, zadawania trudnych i niewygodnych pytań, jak chociażby - Gdzie leży granica między akceptacją a patologią? Autorka nie odpowiada na te pytania, a bardziej zachęca do refleksji nad aktualnym stanem rzeczy i kondycji społeczeństwa. Mam też takie wewnętrzne przekonanie, że ta książka ma w sobie coś z manifestu apelującego o konieczność zmian.


Nie sposób, żebym nie wspomniała o tym co jest moim zdaniem główną siłą tej lektury, a mianowicie szczerość, która oprócz tego, że nadaje reportażowi emocjonalny wydźwięk. To dostarcza także wielu cennych informacji. Autorka wielokrotnie posiłkuje się danymi statystycznymi, co dodatkowo uwiarygadnia przedstawiane historie.

,,Alkohol. Piekło kobiet" to dla mnie trochę odezwa do sumienia czytelnika, ponieważ ukazuje dramatyczne i intymne ludzkie historie, które w połączeniu z twardymi danymi muszą oddziaływać na człowieka. Niech dramatyczna rzeczywistość innych będzie przestrogą i bodźcem do refleksji, bo żeby dostrzegać problemy, trzeba je zrozumieć, a swoją pracą Sławecka zdecydowanie to ułatwia.

Interesujący temat a przede wszystkim. Przedstawiony w idealny sposób że choroba dotyka wszystkich bez względu na status materialny wykształcenie czy pozycję społeczną autorka omija stareotypy że alkoholizm.dziedziczy się w genach i że wychodzi tylko że środowiska patologicznego pic zacząć. Może każdy imprezy dyskoteki od okazji czy bez topienie smutku i zalu powód znajdzie się zawsze jeśli tylko chcemy przestać powinna być to nasza decyzja o podjęciu terapii zróbmy to dla siebie nie dla innych bo nikt za nas Zycia nie przeżyje