Adrian Mole z przerażeniem odkrywa, że zaczynają wypadać mu włosy. Skończył 30 lat, jest samotnym ojcem oraz szefem kuchni w podupadającej restauracji. Wciąż nie może się uporać ze swą zwariowaną rodziną i wciąż dręczą go zasadnicze pytania: Czy jest dobrym ojcem? Czy viagra to oszustwo? Dlaczego BBC nie chce zrealizować jego serialu komediowego o seryjnym mordercy?
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2006 (data przybliżona)
Kategoria: Dla młodzieży
Kategoria wiekowa: 13-15 lat
ISBN:
Liczba stron: 269
Tytuł oryginału: Adrian Mole: The Cappuccino Years
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Barbara Kopeć-Umiastowska
Kompletnie nie rozumiem, jak można ocenić tę książkę jako zabawną od początku do końca. Nie baw mnie dlatego, że jest dedykowana dla kategorii wiekowej 13-15 lat, a ja mam 40? Być może. Nie bawi mnie, bo humor angielski albo się kocha albo nienawidzi? Być może. Na pewno nie bawi mnie dlatego, że jest potwornie nudna, bez polotu, mdła. Dodatkowo głowny bohater przejawia nie tylko zdolności pisarskie bliźniacze do autorki, ale jednocześnie jest 30-letnim nie dojrzałym, leniwym pseudo-mężczyzną. Na domiar złelgo książka powiela krzywdzące stereotypy, a tego już nie mogę wybaczyć. Absolutnie nic mi się tu nie podoba
Eward Clare, premier Wielkiej Brytanii, ma poważne kłopoty. Jego notowania jeszcze nigdy nie były tak niskie, przeciwnie: od czasu miażdżącego zwycięstwa...
Męki dojrzewania nigdy jeszcze nie były tak bolesne - i tak zabawne - jak w słynnym sekretnym dzienniku Adriana. Uporczywe pryszcze i kryzys małżeński...
Ocena: 6, Przeczytałam,