40.Raków
Agnieszka Peszek

„Cała idea zemsty i kary to dziecięca fantazja. W istocie nie ma czegoś takiego jak zemsta. Zemsta to akt wynikający z bezsilności – gdy tylko zniknie poczucie bezsilności, znika również pragnienie zemsty.” George Orwell

W Warszawie zostaje odnalezione ciało kobiety z odciętą głową. Niedługo po tym ruszają poszukiwania kolejnej. Makabryczne wskazówki jakie zostawia porywacz wskazuje, że losy tej kobiety też są przesądzone.

W trudna sprawę zostaje zaangażowany doświadczony śledczy z warszawskiej policji – komisarz Obrębski, towarzyszą mu dwaj „patrolowcy” z prewencji. Ten zespół będzie miał za zadanie rozwiązać jedną z najtrudniejszych spraw jaką widziała Warszawa.

„40. raków” Agnieszki Peszek to bardzo dobry kryminał przedstawiany z perspektywy 3 osób. Policjanta próbującego rozwikłać sprawę. Przebiegłego i wyrachowanego przestępcy, który metodycznie krok po kroku realizuje swój potworny plan oraz pewnej tajemniczej dziewczyny. Pisze dziewczyny bo „ONA” jak pisze o niej autorka zaczyna swoja narrację w latach wczesnej młodości i rozwija się w miarę poznawania kolejnych kart książki.

Autorka stworzyła dość zagmatwaną historię, w której nic tak naprawdę nie jest oczywiste. Nawet się nie wysilałem na próbę rozwikłania zagadki przed końcem. Dodatkowo ONA, bohaterka, która w bardzo tajemniczy sposób przedstawia się czytelnikowi, do końca nie daje poznać się w całości.

Wszystko to powoduje, że zakończenie jakie poznajemy na końcu daje bardzo dużą satysfakcję z czytania. Bawiłem się przy tym tytule wspaniale. Z ogromną przyjemnością chwycę za kontynuację. Tym bardziej, że już w październiku pojawi się 3. tom tej historii.

Ogromnie polecam tę książkę. Emocje gwarantowane.

Hejo

Jaką narrację wolisz? Pierwszo- czy trzecioosobową?

 Ja przeważnie wolę tę drugą, chyba, że mowa o thrillerach lub kryminałach; wtedy lubię gdy poczynania policji są opisane w trzeciej osobie, a złoczyńca osobiście zdradza nam swoje plany i myśli 😈.

Absolutne mistrzostwo w takiej narracji osiągnęła Agnieszka Peszek w swojej powieści "40 raków" 🔥! Otóż mamy tu dwoje morderców i rozdziały podzielone między jednego -z narracją trzecioosobową, drugą- z narracją pierwszoosobową i szukających podejrzanych policjantów - znów z narracją trzecioosobową.... A całość jest dynamiczna, pełna akcji i świetnie napisana 🔥🔥.

W Warszawie giną piękne kobiety, a odnalezione zostają tylko ich fragmenty - większe lub mniejsze. Wszystko wskazuje na seryjnego mordercę, ale czy ma z tym związek morderstwo starszej pani i próba morderstwa jej chorej córki? Co z chłopcem, którego naiwność i niewinność została kiedyś wykorzystana? Co z dziewczyną dręczoną przez tych, którzy powinni ją chronić i kochać? Na koniec czy dadzą sobie radę ze sprawą dwaj młodzi policjanci, przydzieleni do niej z prewencji, którzy z trudem ogarniają własne życie prywatne? 

Muszę przyznać, że tytuł sam w sobie był dla mnie od początku zagadką. Najpierw obstawiałam, że to adres, a ostatecznie muszę przyznać, że dobrany jest idealnie, ale aby to zrozumieć trzeba przeczytać książkę 😁. Najlepiej czytało mi się o poczynaniach mordercy i wyglądałam kolejnych "jego" rozdziałów. Autorka tak prowadziła akcję, że w połowie książki mamy wrażenie, że podała go nam na tacy, ale później co jakiś czas zasiewa niepewność czy to na pewno on? Natomiast morderczyni jest do samego końca tajemnicza. Nie brakuje tu dobrze wyważonych opisów - nie przytłaczają, ale pozwalają zobaczyć miejsca i osoby w każdym szczególe. No i tam gdzie trzeba są odpowiednio krwawe i brutalne, a takie w kryminałach lubię najbardziej!

Kiedy tylko zobaczyłam w swojej skrzynce mejlowej wiadomość z pytaniem o recenzję, nie wahałam się nawet przez moment, bo książki Agnieszki Peszek od jakiegoś czasu biorę dosłownie w ciemno. Jeszcze nigdy się na nich nie zawiodłam, a każda kolejna powieść tylko umacnia mnie w przekonaniu, że pani Peszek po prostu umie w dobry kryminał.
Nie będę spamować streszczeniami fabuły, bo opis wydawcy sporo zdradza ;) ale napiszę, że autorka w tej wielowątkowej powieści zaserwowała mi istny emocjonalny rollercoaster i prawdziwą jazdę bez trzymanki.
Książka niesamowicie wciąga, napięcie zbudowane zostało po mistrzowsku. Powoli, ale sukcesywnie zdradzając skrywane tajemnice, odsłaniając traumy oraz odkrywając cele i motywy, które kierują bohaterami, pokazując ich życie, które ociera się o niezwykle płynne granice- zapewnia czytelnikowi przysłowiową jazdę bez trzymanki. Emocje buzują od początku do końca, czekają tylko na kulminacyjny moment, by wybuchnąć całą swą mocą, a ten moment sprawi, że nie będziecie mogli wyjść z podziwu dla kunsztu, z jakim została ta powieść napisana.
Znajdziecie tu wszystko, co jest potrzebne w dobrym kryminale z domieszką thrillera od miłości i pożądania po szczerą nienawiść i chęć mordu.
Fabuła zaskoczyła mnie wiele razy, autorka miesza wątki, urywa snutą historię w najmniej spodziewanym momencie, by wrócić do niej ponownie kilka stron później, i znów porządnie wszystko wymieszać- kiedy już byłam pewna, że rozwiązałam zagadkę, pojawiał się kolejny trop, ewentualnie trup, który totalnie burzył całą moją koncepcję dotyczącą mordercy, a już totalnym szokiem i zaskoczeniem było odkrycie, że jest ich dwóch (ewentualnie dwoje).
Mroczny i duszący klimat powieści podsyca tylko atmosferę niepewności i obawy co do dalszych losów bohaterów.
Głównych postaci jest sporo. Genialnie wykreowanych i poprowadzonych. Są one niejednoznaczne, poranione w moim odczuciu wręcz wypaczone psychicznie. Ich dusze przepełnione złem i chęcią zemsty wzbudzają całą gamę uczuć i emocji. Niejednokrotnie odczuwałam złość, niedowierzanie i współczucie jednocześnie.
Autorka, budując w szybkim tempie napięcie, rozbudza ciekawość i nie pozwala, by odłożyć książkę na bok bez poznania zakończenia.
Książkę przeczytałam dosłownie w jedno popołudnie. Czyta się szybko, choć pani Agnieszka pisze dosadnie i nie owija nic w bawełnę, książka jest doskonała.
Z wielką niecierpliwością czekam na kolejne książki, które wyjdą spod pióra pani Agnieszki.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Jeśli lubicie kryminały i thrillery, w których sporą rolę odgrywa ludzka psychika, będziecie tak jak ja zachwyceni. Idealna historia na długi i mroczny wieczór.

Dobry wieczór #książkoholicy

Dzisiaj mam dla was opinie o książce @agnieszka.peszek " 40 . Raków"

Historia bardzo wciągająca. Chcecie zbrodnię i zabójcę doskonałego ? Można powiedzieć , że w tej książce jest idealnie . Mało tego , żeby nie było nudno pojawi się dwóch morderców. Czy mają coś wspólnego ze sobą oprócz policjantów , którzy pragną rozwikłać zagadki zbrodni?

Akcja trwa praktycznie od pierwszych do ostatnich stron książki. Pod koniec wszystko powoli układa się w całość. Ja jednak nie wiedziałam kto jest tym drastycznym chodzącym złem. Obstawiałam zupełnie inną osobę.

Ona - sięgamy do lat młodości , opisy jak była traktowana i co ją skłoniło do zbrodni.
On - morderca , co takiego działo się w jego dzieciństwie ?
Czy ofiary w ich przypadku były przypadkowe , a może wszystko zostało dokładnie zaplanowane ?

Dzieciństwo gdy człowiek jest nie kochany, nie chciany czy krzywdzony może zaburzyć cienką nie jednokrotnie psychikę dziecka. Które rosnąc nie potrafi odróżnić granicy dobra i zła. Wtedy do popełnienia przestępstwa już nie wiele potrzeba.

Opisy w książce są krwiste, więc przygotujcie się na tryskającą krew. Polecam.

Spodobało mi się pióro autorki, jest to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością i na pewno nie ostatnie.

"Nie sądziłem, że czterdzieści raków przyczyni się ostatecznie do mojej klęski."
"40. Raków" Agnieszki Peszek to mocno angażujący thriller psychologiczny z domieszką kryminału, który od początku wprowadza czytelnika w niepokojący klimat. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Agnieszki i myślę, że nie ostatnie.
Początek nie był dla mnie łatwy, ponieważ musiałam wgryźć się w styl autorki. Jednak im dalej posuwało się śledztwo, poznawało się losy bohaterów i ich ofiar, tym bardziej ta historia stawała się angażująca. Od początku ma się wrażenie, że czyta się trzy różne historie: mordercy, aspirantów prowadzących śledztwo i osoby skrzywdzonej przez swoich najbliższych - rodziców i rodzeństwo.
Nie spodziewałam się takiego mroku i bólu wylewającego się z kart powieści. Co prawda okładka i opis naprowadzają, że będzie to dość mocna historia, ale i tak nie obyło się bez zaskoczenia, co bardzo mnie cieszy.
Poczucie misji, kara, niesprawiedliwość, krzywda dziecka, zemsta, zdrady, toksyczne relacje, okrutne zbrodnie, to wszystko składa się na historię, która musi być po prostu mocna. Młodszy aspirant Bogucki i aspirant Jaworski mają ręce pełne roboty, a zawirowania w życiu prywatnym również ich nie oszczędzają.
Dzięki postaci mordercy autorka przedstawiła, jak trudne dzieciństwo wpływa na dorastanie i życie dorosłej osoby. Jak wiele trudnych emocji kłębi się w człowieku i szuka miejsca, by dać im upust. Posuwają się do czynów, od których nie ma odwrotu, a co najgorsze, sprawia im to ogromną satysfakcję. Portrety psychologiczne zasługują na uznanie i warto się nad nimi głębiej zastanowić.
Agnieszka Peszek stworzyła historię pełną ciemnych zakamarków, do których nie chciało by się zaglądać ani za dnia ani nocą. Ludzkie traumy wylewają się z każdej strony książki, więc czy można spodziewać się pozytywnego finału? Sprawdźcie sami.

Jeśli szukacie thrillera, który wgniecie w fotel już od pierwszego rozdziału, to nie musicie szukać dalej. Jeśli szukacie książki, w której morderców jest dwóch, to nie musicie szukać dalej. Jeśli szukacie powieści, która będzie nie do odłożenia, będzie szokować i testować wasze poglądy na poruszane sprawy, to nie musicie szukać dalej.

"40.Raków" to książka, która wiele razy wywoływała dreszcze na moim ciele. Nieodkładalna, szokująca, wywołująca podziw dla wnikliwego zajrzenia w umysł bohaterów. Świetnie poprowadzona akcja, wiarygodne dialogi, plastyczny język. Fabuła prowadzona dwutorowo, ale autorka bardzo zręcznie i z przekonaniem połączyła wszystkie wątki i wyjaśniła sprawę specyficznego tytułu.

Warstwa psychologiczna książki zrobiła na mnie piorunujące wrażenie. Przygotowanie, kreacja postaci, wnikliwość i realność przedstawionych wydarzeń. Do tego to, jak odbierana jest dana postać przez czytelnika, ich myśli, zachowań sprawiło, że mam ogromną ochotę poznać inne pozycje, jakie wyszły spod pióra Agnieszki Peszek.

Ubolewam, że twórczość autorki jest tak mało znana w wydawniczym świecie, bo zdecydowanie zasługuje na rozgłos. Jestem pewna, że niedługo sięgnę po któryś z wcześniej wydanych tytułów. I jeśli utrzyma poziom to autorka trafi na listę moich ulubionych twórców thrillerów.

On: Stateczny mąż i ojciec, głęboko rozczarowany życiem rodzinnym, rodzina zdecydowanie nie spełnia jego oczekiwań. Po wprowadzeniu się do nowego domu, który był jego spełnieniem marzeń, pokazał żonie wszystkie pomieszczenia, za wyjątkiem pewnego miejsca ,,w sekrecie przed rodziną w piwnicy zbudowano mu coś na kształt kawalerki." To w tym miejscu rozpocznie się, wg. jego słów "ekscytująca podróż" ,,której celem jest zemsta. Słodka. Widziana w czerwonych barwach." Dokąd zaprowadzi go, ta ,,podróż"?

Ona: Trzecie i niekoniecznie oczekiwane dziecko. Dziecko, którego miało nie być. Dziecko, które można traktować jak worek treningowy, na którym można się wyżywać, obrażać i zrzucać na nie nielubiane prace domowe. Dziecko, które nie wie co to miłość i troska. Dziecko, które z czasem staje się dorosłym. Dorosłym, który zemści się za wszystkie prawdziwe i wyimaginowane krzywdy.

Oni: Aspirant Kamil Jaworski i Bartosz Bogucki zostają wysłani do zgłoszenia. W krzakach został porzucony duży czarny worek. Już samo podejście do niego powoduje, że obu policjantom żołądek podchodzi do gardła. Po otworzeniu worka, Bogucki ,,od razu wiedział, że to, co właśnie zobaczył, będzie mi się śniło latami (...) Była to kobieta. Nie miała głowy." Od tego momentu dwaj policjanci zostają przydzieleni do śledztwa, które może być początkiem lub końcem ich kariery. A jak się wkrótce okaże, kobieta bez głowy, to dopiero początek.

,,40.Raków" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Agnieszki Peszek i już wiem, że nie ostatnie. Powieść opowiada właściwie 3 historie, które przez pewien czas biegną równolegle do siebie, aby powoli splatać się w spójną opowieść z zaskakującym finałem. Finałem, który daje możliwość, że z częścią bohaterów spotkamy się w kolejnej powieści?

Przez znaczną część powieści nie wiemy, kim jest on i ona; choć powoli poznajemy ich historie i motywacje.

Historia oznaczona jako ,,Ona" jest niezwykle bolesna, opowiadana w formie pierwszoosobowej, z punktu widzenia bohaterki. Nie wiem, kim trzeba być, aby tak skrzywdzić dziecko, ono nie prosiło się na ten świat. Kolejne strony, w których ,,Ona" opisuje swoje losy, to niemal nieprzerwany ścisk w klatce piersiowej... do czasu. Do czasu, gdy jako dorosła kobieta zaczyna realizować swój plan zemsty, często pokrętnie usprawiedliwiając swoje działania.

,,40.Raków" to thriller psychologiczny, pokazujący m.in. jak wpływa na nas wychowanie, czy ,,mesjanistyczne" zapędy. Jak nieprzepracowane traumy rzutują na resztę życia.

Atmosfera powieści jest gęsta, jak duszne, upalne popołudnie, ale nie pachnie lawendą czy jaśminem, cuchnie spalinami i rozkładającymi się zwłokami, a także moralnym zepsuciem.

To zepsucie przejawia się w zachowaniu wielu przewijających się na kartach powieści bohaterów.

Jeśli macie ochotę na dobrze skonstruowany thriller psychologiczny, to serdecznie polecam,,40.Raków"  

W Warszawie zostaje znalezione ciało kobiety pozbawione głowy. Ktoś znajduje w swojej skrzynce pocztowej ucho, a jeszcze gdzieś indziej zostaje znaleziona noga.

Morderca, nazwany przez prasę "Brzytwą", sieje postrach. Śledztwo prowadzi komisarz Obrębski, któremu przez z braki kadrowe, pomagają dwaj policjanci z prewencji. Błądzą oni po omacku, bo morderca nie zostawia śladów.

Jest jednak ktoś, kto go obserwuje i ma z nim rachunki do wyrównania. Czy zemsta okaże się słodka, czy bolesna?

"40. Raków" to nowa książka Agnieszki Peszek, z której twórczością ja spotkałam się pierwszy raz. Bardzo Ci dziękuję @agnieszka.peszek za książkę z dedykacją ? 

Fabuła prowadzona jest wielotorowo. Początkowo wydaje się, że jeden z  wątków jest oderwany od reszty. Jednak z czasem kolejne kropki się łączą, aby na koniec stworzyć spójną całość.

Ważnym wątkiem jest przeszłość, dzieciństwo bohaterów i traumy, jakich zaznali. A z tym nie jest łatwo sobie poradzić. Pielęgnowany latami ból, nieprzepracowane traumy w dorosłym życiu dają krwawe owoce. Dzieciństwo wydziera na nich piętno, które tylko zemsta może ściągnąć.

Główni bohaterowie, czyli dwójka policjantów z prewencji, dadzą się lubić i mogą budzić sympatię. Są trochę nie ogarnięci, gapowaci, stawiający pierwsze kroki wśród kryminalnych. Nie obywa się bez wpadek i błędów, ale zwłaszcza jeden z nich, jest bardzo zdeterminowany, aby na dłużej zostać w nowym zespole. Czy przyłożenie się do rozwiązania medialnej sprawy da mu upragniony awans?

Z chęcią poznałabym dalsze losy tej dwójki. Będzie ciąg dalszy? A jeżeli zastanawiacie się nad znaczeniem tytułu, to znajduje się ono pod koniec tej historii i musicie go odkryć sami. Powiem tylko, że jest oryginalny. 

Zachęcam do lektury. I jestem ciekawa czy znacie i polecacie inne książki autorki?