Jest taka bezradność, jaką czułem w obliczu ciemnej pustki z koszmarów, śmierci, resetu, jak zwał, tak zwał. Nie można z nią walczyć, zresztą pokusa, by się poddać i zanurzyć się w ciemności, jest onezwładniająca.
I jest bezradność, którą czujesz, kiedy ktoś jest w niebezpieczeństwie, a ty nie możesz zrobić niemal nic. W tym przypadku pokusa, by się poddać, w ogóle się nie pojawia. Jest jasny płomień nadziei, strach, ból na samą myśl, że może się nie udać. Bezradność smakuje gorzko, ale walczysz, bo nie przyjmujesz do wiadomości, że pustka i ciemność miałyby zagarnąć twoich bliskich.
(...) są różne typy bezradności.
Jest taka bezradność, jaką czułem w obliczu ciemnej pustki z koszmarów, śmierci, resetu, jak zwał, tak zwał. Nie można z nią walczyć, zresztą pokusa, by się poddać i zanurzyć się w ciemności, jest onezwładniająca.
I jest bezradność, którą czujesz, kiedy ktoś jest w niebezpieczeństwie, a ty nie możesz zrobić niemal nic. W tym przypadku pokusa, by się poddać, w ogóle się nie pojawia. Jest jasny płomień nadziei, strach, ból na samą myśl, że może się nie udać. Bezradność smakuje gorzko, ale walczysz, bo nie przyjmujesz do wiadomości, że pustka i ciemność miałyby zagarnąć twoich bliskich.
Książka: Diabelski młyn