Zeruya Shalev - najnowsze książki: Ból, Los, Ból. Audiobook, Ból, Co nam zostało,
Średnia ocena książek Zeruya Shalev: 4.81/6
32 osób przeczytało książki autora
40 osób chce przeczytać książki autora
Zeruya Shalev - twórczość
Nowa powieść jednej z najwybitniejszych pisarek współczesnej literatury światowej! Dwie kobiety, dwie epoki, dwa życia, jedno decydujące spotkanie. Po śmierci ojca Atara postanawia dotknąć największego tabu...czytaj dalej
Przypadkowe spotkanie z niewidzianym od lat Ejtanem, wielka młodzieńczą miłością Iris, na nowo otwiera nie do końca zagojone rany. Mimo żalu i gniewu, jątrzących się w kobiecie przez długi czas, uczucie nie...czytaj dalej
Świetna książka, która kończy się terapeutycznym katharsis. Amos Oz Przypadkowe spotkanie z niewidzianym od lat Ejtanem, wielka młodzieńczą miłością Iris, na nowo otwiera nie do końca zagojone rany. Mimo...czytaj dalej
Zeruya Shalev, jedna z najpoczytniejszych współczesnych pisarek izraelskich, powraca w głośnej powieści, która znalazła się na szczycie list bestsellerów już tydzień po publikacji. W Co nam zostało znów...czytaj dalej
Ja'ara dzieli swój czas pomiędzy kochającego męża a obiecującą karierę na jerozolimskim uniwersytecie, kiedy pojawia się Arie. Stanowczy mężczyzna zawładnął jej życiem, zburzył hierarchię spraw i wyobrażenia...czytaj dalej
Trzydziestosześcioletnia mieszkanka Jerozolimy, archeolożka, bada historię tajemniczego zatopienia wyspy Tery, przez wielu historyków utożsamianej z mityczną Atlantydą. W życiu osobistym Elli również szykuje...czytaj dalej
Naama pracuje w opiece społecznej. Opiekuje się porzuconymi matkami i dziećmi, nie dostrzegając rozkładu jej własnego, na pozór uporządkowanego życia rodzinnego. Bolesna prawda dociera do niej pewnego ranka...czytaj dalej
Kto dziś cierpi , należałoby przypomnieć każdemu, kto dziś cierpi, że za trzydzieści lat będziemy się z tego śmiać
Więcej
Starałam się chodzić jezdnią, podczas gdy on zwykle szedł po chodniku, żebyśmy się nie musieli wstydzić naszego wspólnego cienia, garbiłam się przez wzgląd na niego, wbijając wzrok w szarą linię, gdzie jezdnia łączy się z chodnikiem, a on rósł i dojrzewał na moich oczach, aż pewnego wieczoru wciągnął mnie na chodnik, do siebie, położył mi rękę na ramieniu, a cień pokazał doskonały obraz i ogarnęła mnie duma, jakbym zdołała poprzez upór i wiarę obejść prawa życia.
Więcej