nieznaczny

Ludzie się zmieniają, to prawda. A zwłaszcza gdy tracą wszystko. Pozostaje tylko wegetacja i wieczna tułaczka po świecie zimnym i okrutniejszym bardziej niż zapewne możemy sobie to wyobrazić. Lecz zastanawia mnie to czy taka osobo jest naprawdę martwa wewnętrznie... Przecież ludzi chyba aż tak bardzo się nie zmieniają. A co do samego wiersza to czytałem z zaciekawieniem. Pozdrawiam

To jak odwieczna walka między dobrem a złem. Codziennie toczymy wewnętrzne potyczki, lecz tak naprawdę to walka bez zwycięscy. Podoba mi się całokształt a zwłaszcza końcówka. świetny wiersz :)

No właśnie czemu? Dziwna ta miłość i poprzez to wspaniała zarazem jak i zaskakująca :)

Świat niestety wydaje się być ciemny i ponury, ale całe szczęście poza mrokiem jest w nim także wiele barw. Pozdrawiam.

Miło jest czasem przypomnieć sobie jak niewiele nam do szczęścia trzeba. Nawet kilka z pozoru codziennych czynności może stać się wyjątkowa. Ważne by ten "Romantyk" był obok.

krótko zwięźle i na temat. choć szkoda że tak krótko, ale może właśnie w tym jest cały urok.

Ciekawe połączenie. Jak widać w twoim wierszu miłość przeciwstawia się nawet przeznaczeniu, o ile nie było nim właśnie połączenie ze sobą tych dwóch osób. Dlatego ja w przeznaczenie nie wierze. A życie to księga, którą sami sobie musimy napisać, nigdy nie przeczytawszy co będzie dalej niż teraz.