monania

Nie pojmuję już tego wszystkiego

Nigdy nie myślałam, że mnie się to przydarzy

Wiele mnie spotkało zarówno dobrego jak złego

Śniło mi się, że mam Ciebie

Tylko na wyłączność

Było mi wtedy jak w niebie

Bo fajnie mieć Cię na własność...

Ciągle tkwi we mnie to uczucie

Rozszarpuje mnie od środka

Może to tylko złe przeczucie

Które zduszam od zarodka?

Ponownie zapomniałam o Tobie

Zapomniałam jak to jest Cię kochać

Myślałam znowu tylko o sobie

I dałam się niepotrzebnie omotać...

Mój umysł lubi się ze mną bawić

Zapamiętuje niektóre szczegóły

Choć serce chce mnie wybawić

Gdzieś gubię po drodze skrupuły...

Najtrudniejsze są te wieczory

Kiedy kładę się i jest w moich snach

Wolałabym by śniły mi się potwory

Wtedy czułabym tylko strach

W mojej podświadomości, gdzieś na dnie

Jakaś iskierka zapala się...

Tli się już od jakiegoś czasu

I choć nie robi przy tym hałasu...

Kiedy człowiek popełnia jakiś błąd

Ma ochotę uciekać jak najdalej stąd

Kac moralny męczy jak szalony