KsMariusz

Zaczerwieniły się maki

Czy to przystoi komu?

Stokrotki jak w rzece raki

Na trawie dookoła domu!

Pędzi życie po torach,

ciągle ktoś w biegu wysiada.

Pokładał nadzieję w doktorach,

nie ma już mego sąsiada.

Już tyle wieków minęło,

ty dalej w łatanym habicie

biegasz na boso po łące

Jak mogę podziękować

za przebaczenia dar

jak w sercu wdzięczność chować

w radości mej bez miar.

Jak można wzrokiem łotra

Wołałeś po imieniu

tych których chciałeś sam

by w Twego Ducha cieniu

nadzieję głosić nam.

Przyszedłeś do grzesznika

W drewnianej świątyni

jak na suchej pustyni

gdzie czas się zatrzymał

by człowiek wytrzymał

wciąż płyną modlitwy

Ze świecą

szukam człowieka

wśród ludzi

wodą ochrzczonych.

Z nadzieją

szukam mieszkania

Przemoknięte,

bieszczadzkie anioły,

rozrzucają po górach

złote jesienne liście.

Zaglądają przez okna

Pięknie i bezstresowo,

życie płynie jak strumień.

Tylko wiara staruszka,

stawia trudne pytanie:

czy On mnie znajdzie,

gdy przyjdzie powtórnie?

10.11.2007

Żeby tak wiara spadała z nieba,

jak śnieg w Bieszczadach;

przykryła płaszczem domy i szkoły,

białym okryciem