Recenzja książki: Zaklinaczki

Recenzuje: Katarzyna Krzan

Chcesz rozśmieszyć Boga, powiedz mu o swoich planach. Możesz zaklinać rzeczywistość na wiele sposobów, a przeznaczenie i tak cię dopadnie, znajdzie słaby punkt. Przekonały się o tym tytułowe zaklinaczki rzeczywistości: Gabriela, Izyda i Ewa. Trzy różniące się pod każdym względem dojrzałe kobiety, które połączyła trudna przyjaźń.

Gabriela jest typową żoną przy mężu: doskonałą gospodynią, czułą i wyrozumiałą matką dwójki dorosłych dzieci, dobrą żoną, ale… nieszczęśliwą kochanką, niechętnie spełniającą małżeńskie obowiązki.

Izyda z kolei jest piękną, podobną do Sharon Stone, wolną, niezależną kobietą. Pracuje jako nauczycielka plastyki, a jednak stać ją na luksusowy dom, drogie suknie i zagraniczne podróże. Kilkanaście lat temu stała się utrzymanką żonatego biznesmena. Dla niego stała się ucieleśnieniem męskich fantazji – lokalną amerykańską gwiazdą filmową. Jej szczęście kończy się, gdy kochanek przestaje ją odwiedzać i robić comiesięczne przelewy.

Ewa zaś to drobna kobietka, której ciało jest jak maszyna do zabijania. Trenuje sztuki walki, pracuje jako psycholog z ofiarami przemocy, a jej pokryte tatuażami ciało przypomina o traumatycznej przeszłości.

Co mogło połączyć tak różne kobiety? Odpowiedzią może być tylko prawdziwa kobieca przyjaźń, jednak to właśnie ona zostanie wystawiona na próbę.

Co się z nami stało? W którym momencie straciłyśmy się z oczu? Każda z osobna stała się celem dla złego losu. Wierzę, że siła tkwi w bliskości. Gdy zawodzą najbliżsi, rodzina… ktoś musi przy nas być. Najgorsza jest samotność. Samotność jest zła.

Gabi będzie szukała wsparcia przyjaciółek, gdy jej idealne dotąd małżeństwo zacznie się psuć przez konflikty w łóżku. Ale go nie otrzyma, bowiem Iza i Ewka będą zajęte własnymi problemami. Gabriela swoim gniewem ściągnie na wszystkie zło. A będzie ono miało konkretną postać wypuszczanych właśnie z więzienia morderców, którzy wyjdą na wolność, by po odsiedzianym wyroku odszukać swoje dawne ofiary i dokończyć to, co kiedyś zaczęli. Byli więźniowie w nieoczekiwany sposób podzielą przyjaciółki, wystawią ich solidarność na próbę. Trudno będzie ją na nowo odbudować, jednak scementowana po tak trudnej próbie odrodzić się może jeszcze silniejsza i piękniejsza.

Powieść faktycznie jest peanem na cześć przyjaźni, ale jest także obrazem współczesnej Polski, która zmienia się na naszych oczach po raz kolejny. Autorka nie szczędzi słów krytyki dla zachodzących „dobrych” zmian, zwraca uwagę na skutki zaściankowego myślenia, które już nieraz prowadziło do niezasłużonych krzywd.

Nieszablonowe, oryginalne postaci kobiece, bohaterki mające realne problemy, precyzyjnie odmalowany obraz współczesnej rzeczywistości, wartka akcja, poczucie humoru – czego więcej chcieć? Idealna książka dla kobiet, choć i mężczyźni mogliby się podczas lektury sporo o sobie dowiedzieć. Pytanie tylko, czy prawdę o sobie byliby w stanie przyjąć?