Recenzja książki: Wybrani

Recenzuje: Tala_1986

Nic nie jest tym na co wygląda

Czy zastanawialiście się kiedyś nad napisaniem własnej książki? A jeżeli ktoś zaproponowałby Wam wyzwanie, które polega właśnie na stworzeniu powieści od początku do końca na własnym pomyśle. Czy podjęlibyście się? W taki właśnie sposób C. J. Daugherty stworzyła Wybranych. Jej mąż cały czas przekonywał ją, że potrafi pisać i aby to udowodnić, zaproponował jej wyzwanie, podchwytliwie dodając, iż jeżeli go nie podejmie, to będzie tchórzem.

Allie Sheridan jest zbuntowaną nastolatką, która regularnie pakuje się w kłopoty. Jednak rodzice mają dość, gdy dziewczyna po raz kolejny zostaje aresztowana, a oni muszą odbierać ją z posterunku policji. Po tym wydarzeniu nie tylko nakładają na nią areszt domowy i  przestają się do niej odzywać, ale podejmują również decyzję o odesłaniu jej do prywatnej szkoły z internatem. Gdy jej to oznajmiają, Allie ma wrażenie, że cały jej świat się wali. Szczególnie, iż ma tam trafić już w semestrze letnim. Dziewczyna nie ma pojęcia ani jaką szkołą jest Akademia Cimmeria, ani gdzie się znajduje. W najśmielszych snach nie spodziewa się również tego, co ją tam czeka. Tym bardziej, że Cimmeria nie należy do typowych szkół elitarnych, ma bowiem swoje mroczne sekrety. Co czeka Allie w nowym środowisku? O tym warto przekonać się podczas lektury.

Opis książki zapowiada kolejny miałki romans paranormalny z wampirami w roli głównej. Tymczasem Wybrani to w rzeczywistości doskonały thriller młodzieżowy z elementami kryminału politycznego. Autorka przez bardzo długi czas trzyma czytelników w niepewności co do istoty mrocznego sekretu szkoły i niektórych jej uczniów. Przez znaczną część książki próżno szukać jakichkolwiek informacji, które pozwoliłyby na snucie domysłów na ten temat. 

Gdy przyjrzeć się bohaterom, łatwo zauważyć, że autorka naprawdę starannie zarysowała ich sylwetki. Mają zarówno wady, jak i zalety, dzięki czemu wypadają bardzo wiarygodnie i potrafią zaskoczyć. Doskonałym przykładem jest postać głównej bohaterki, która z początku może irytować - zwłaszcza poprzez swe ciągłe przeskoki od pozy buntowniczki do niekochanej i odepchniętej dziewczyny, która nie potrafi znaleźć swojego miejsca w życiu. Później jednak dojrzewa i wiele zyskuje na tym, że mamy okazję ją lepiej poznać.

Akcja płynie dosyć miarowo i spokojnie, choć nie obywa się bez niespodzianek i zaskakujących zwrotów akcji, zmuszających do rewizji własnej opinii na temat kierunku rozwoju fabuły. Emocje rosną ze strony na stronę, podobnie jak umiejętnie budowane napięcie. Akcja w ostatnich rozdziałach nabiera tempa błyskawicznego, a zakończenie zaskakuje, pozostawiając niedosyt i napięcie przed lekturą kolejnego tomu serii. Tomu, przed lekturą którego po ukończeniu części pierwszej naprawdę trudno się będzie powstrzymać.