Zagrożeni
C. J. Daugherty

Trzeci tom serii o Akademii Cimmeria, zagrożenie ze strony Nathaniela narasta, rodzice zabierają uczniów z ekskluzywnej szkoły, a Allie jak zwykle miota się uczuciowo między Carterem a Sylvainem. Stały, powtarzalny schemat, powiewało nudą momentami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

recenzja zamieszczona również na: http://recenzjekawoholika.blogspot.com/2016/08/037-zagrozeni-cjdaugherty.html Strata osoby, która była dla nas ważna, może okazać się bardzo bolesna. Jeśli nie mamy przy sobie nikogo, kto mógłby nam pomóc, na pewno przegramy walkę z cierpieniem. Czasem jednak nie jesteśmy świadomi, że nie toczymy tej bitwy w pojedynkę. Akademia Cimmeria stała się dla Allie czymś więcej niż szkołą - była jej schronieniem. Jednak osoba, powiązana z rodziną dziewczyny, próbuje zniszczyć wszystko, co jest dla niej ważne. Ktoś z wewnątrz szkoły dopuścił się zbrodni. Kiedy uderzy Nathaniel? I czy to jego należy się obawiać najbardziej? Przeczytanie trzeciego tomu miałam w planach od dłuższego czasu. Od razu po lekturze drugiego poprosiłam przyjaciółkę o trzeci, jednak ona co tydzień o nim zapominała. Wkrótce i ja miałam ważniejsze sprawy, a dokończenie tej serii spadło na dalszy plan. Kiedy zobaczyłam w bibliotece wszystkie części Wybranych, wypożyczyłam tomy, których mi brakowało. Za ten zabrałam się dość szybko. ,,Problem w tym, Isabelle, że Twoja pomoc przynosi śmierć innym ludziom. Tak więc... dzięki, ale nie." Allie płacze przez całą książkę. Autorka próbuje na siłę uświadomić nam, jak bardzo zdeterminowana jest główna bohaterka, ale ta ciągle nie przestaje ronić łez. I nie jest ani trochę zdecydowana. Musimy przeżywać jej humory oraz rozterki miłosne, co irytowało mnie przez większą część książki. Carter również przechodzi swego rodzaju rozbicie. Chce być z dziewczyną, którą kocha, ale ciągle tęskni za Allie. Sylvaina, dzięki Bogu, jest w tej części mniej, niż w poprzednich i autorka nie zdążyła go zepsuć. Postacie ponownie okazały się dość płytkie. Myślę, że pisarka za bardzo skupiła się na akcji, a wykreowanie bohaterów poszło na dalszy plan. Tylko czy po stworzeniu napięcia nie powinno się wrócić do początku, by dopracować książkę jak najbardziej? ,, Powinnaś zrozumieć, że przyjaźniąc się z facetem, możesz pomylić to z zakochaniem." C.J.Daugherty ma dość prosty i niewymagający styl. Myślę, że nieco skomplikowała całą sprawę z Orionem, ale poza tym ułożyła fabułę w dość ciekawy sposób. Ta część nie wnosi zbyt wiele do całej serii, ale wyszła całkiem zgrabnie. Gładko wpasowała się w pozostałe tomy, jednak była od nich nieco słabsza. ,,Jedno silne uderzenie i wojna się skończy." Sama akcja jest najciekawszym aspektem książki. Zaskakuje, sprawia, że Twoje tętno przyspiesza. Nie wbija w fotel, ale jest naprawdę dobra. Autorka wprowadziła do książki wiele zwrotów akcji. Dosłownie wszystko mogło zmienić się w jednej chwili. Przyznam, że gdyby nie akcja, na przeczytanie tej pozycji poświęciłabym więcej czasu. Powieść byłaby nudna, ale pani Daugherty odkręciła gaz. Wszyscy czekali na jeden, wielki wybuch. Czy nastąpił? ,,Wciąż nie przestałaś uciekać. Tylko nie zdajesz sobie z tego sprawy." Przyznam, że okładka średnio mi się podoba. Nie popieram wstawiania zdjęć ludzi, którzy naprawdę istnieją, na okładki książek. Po prostu nie mogę tego znieść i tyle. Zwłaszcza, jeśli te osoby nie są podobne do bohaterów powieści, a sama okładka nie ma sensu. Uważam, że to, co mamy na zewnątrz, powinno być zapowiedzią tego, co dostajemy wewnątrz. Do tego dochodzi opis. Zupełnie do mnie nie trafia. Człowiekowi śmiać się chce, kiedy go widzi - dlatego ten, który tutaj wstawiłam, jest nieco zmodyfikowany. ,,Ludzie widzą to, co chcą widzieć." Sama książka była dość ciekawa. Nie zasłużyła na miano najlepszej, irytowała i pewnie skończyłabym serię w tym momencie, gdybym nie chciała dowiedzieć się, do czego posunie się Nathaniel. Polecam ją czytelnikom, którzy lubią być trzymani w napięciu. Ja na razie odpocznę od pozostałych tomów, ale niebawem do nich wrócę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Początek był naprawdę dobry, myślałam, że autorka to pociągnie. Jednak wszystko wróciło do starych problemów szkolnych i zagadek. W tej części parę rzeczy się wyjaśniło, głównie sytuacja z Nathanielem i babcią Allien oraz szkołą. Nie rozstrzygnęły się natomiast rozterki sercowe bohaterki. Latanie myślami od jednego do drugiego to najgorsza rzecz jaka mogła się znaleźć w książce, sytuacja była oczywista Carter jest lepszy!! Po co zwodzić siebie i innych? Ta część na pewno jest ciekawsza od poprzedniej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ta pani ma bardzo ciekawy styl pisania. Jest oryginalny i nietypowy, ale przyjemny :3. Autorka stworzyła coś swojego i niepowtarzalnego. Allie zła i buntownicza, trafia do nietypowej szkoły, która odkrywa jej prawdziwą tożsamość przez co znajdzie się w nie lada opałach. Oczywiście nie obejdzie się bez trójkąta miłosnego, choć z każdą częścią ten wątek staje się coraz bardziej pierwszoplanowy. Poza tym jest bardzo ciekawa i nieprzewidywalna. Postacie są ciekawie wykreowane i każda coś do tej serii wnosi lub miesza co urozmaica historię. Fabuła: Miłość... kłamstwa... tajemnice... zdrada... niepewność...walka...smutek...trudne wybory... Allie ciężko znosi śmierć Jo. Cały czas obwinia się o jej zabójstwo, że to przez nią, że gdyby nie zrobiła tego, ona by nie zginęła. I tak w kółko. Było to mega irytujące, bo ja w pierwszej i drugiej części Allie była twarda, uparta i wiedziała czego chce, tak tu wręcz doprowadzała mnie do szału. Boli mnie noga nie mogę ćwiczyć, choć od tego może zależeć moje życie. Oczywiście poza jej narzekaniem pojawia się w głowie dziewczyny nowy problem, którego z chłopaków wybrać Sylviana czy Cartera? Oto jest pytanie. Sylvian nie pochwalił się zachowanie w pierwszej części i ja na jej miejscu od razu bez względu na wszystko go odrzuciła. Za to Carter tyle razy jej pomagał, dla niej łamał tyle zasad, wkradał się to miliona miejsc, pomógł jej gdy miała swoje napady, wysłuchiwał, wspierał i w ogóle on jest taki kochany  tak jestem #teamCarter  Prawie cała książka jest właśnie o tym jak nie jest "straszny" stan zdrowia i to, że wszyscy muszą jej pomagać, to trójkąty miłosne, no i pomiędzy tym mała wzmianka o tym, że Nathaniel planuje kolejne ataki, no i troszkę o tym jak Allie zbliża się do Rachel, Zoe i Nicole. Dopiero ostatnie 50 stron zaczyna coś się ciekawego dziać. Nawet nie wiecie jak długo czekałam na tą akcję! Przynajmniej na tym się nie zawiodłam, bo tam co się działo to istny szał! Tu się biją, tak walą po twarzy, tu odlatuje na helikopterze, ten porywa tą itp. Akcja, akcja, akcja..., a zakończenie och! Jak tak można, to było chyba najgorsze możliwe rozwiązanie ze wszystkich!! Choć to chyba uratowało jedynie tą część, chociaż teraz czytając "Zbuntowanych" mogę zmienić zdanie, bo choć cały cza coś się dzieje to nie podoba się wybór Allie swojej połówki -,- Och i jak czytam jak oni się kochają, całują i miziają to rzygać mi się aż chce :c No nie wiem jeszcze jak autorka ma zamiar zakończyć tą część, ale aż się boję, a ostatniej części jeszcze bardziej! Podsumowując: Czyta się ją w miarę szybko. Irytujące są zachowania głównej bohaterki i te jej "problemy", ale poza tym jest tak dobra jak poprzednie części. Mimo tej wielkiej wady tej części jestem bardzo ciekawa jak zakończy się ta seria i czy w końcu wygra Nathaniel czy Lusinda? Możecie mi napisać czy Allie w kolejnych częścia nadal będzie tak bardzo niezdecydowana, bo to irytujące, że nie potrafi podjąć decyzji i zwleka z tym jak najdłużej...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Mam dość żałoby- oznajmiła. Chce się zemścić na Nathanielu" Pokochałam tą serię. Barwne dialogi, tajemnice, adrenalina, pokazane doskonale doznania bohaterów i oczywiście nieprzewidywalność, to daje idealnego charakterku tej książki. Tak. To jest to! Uwielbiam Sylvaina, ale Cartera również. Nie wiem, którego by wybrała tak samo jak, nie wie tego Allie. Akcja nabiera tempa. Wojna się zbliża.. Nikt nie jest bezpieczny! Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

genialna

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Zagrożeni" to trzeci tom, dlatego w poniższej recenzji obecne mogą być spoilery z poprzednich części! Allie bardzo cierpi po zabójstwie swojej przyjaciółki Jo i za wszelką cenę pragnie zemsty na jej mordercy. Postanawia działać na własną rękę, więc ucieka ze szkoły. Szybko jednak zostaje złapana i z powrotem wraca do Cimmerii. Tam, wraz ze swoimi przyjaciółmi, próbuje znaleźć szpiega Nathaniela. Przy recenzowaniu drugiego tomu napisałam, że w kolejnym będę oczekiwała czegoś ekstra. Poprzeczkę postawiłam wysoko, pragnęłam czegoś nowego i innego niż dotychczas, oczekiwałam ciągłej akcji. W "Zagrożonych" sporo się dzieje, nie brakuje Nathaniela i jego zagrywek. Jest całkiem ciekawie, trochę się wyjaśnia, ale najważniejsze kwestie oczywiście nie zostały jeszcze zdradzone, a na odpowiedź pewnie trzeba będzie poczekać do piątego tomu. Mam tylko nadzieję, że nie będzie to przeciągane na siłę, bo zaczynam się tego trochę obawiać. Początek jest trochę nudniejszy, na rozwój wydarzeń trzeba poczekać. Oczywiście najlepsza i najbardziej trzymająca w napięciu jest końcówka, w środku różnie z tym bywało. W wątku miłosnym natomiast niewiele się zmieniło. Allie nadal nie wie, czego chce, nie potrafi rozpoznać swoich uczuć. Na szczęście nie irytowała mnie już tak bardzo jak w poprzedniej części, bo trochę jednak zmądrzała. Kurcze, ja sama nie wiem, co sadzić o tym tomie.Chyba zaczynam tracić sympatię do tej serii. Niby jest ciekawie, ale zaczynam się coraz bardziej irytować, a moje oczekiwania nie są do końca spełnione. Szkoda, wielka szkoda, ale szczerze powiedziawszy, mimo ciekawego zakończenia, jakoś nie mam ochoty na dalszą część. Przynajmniej nie w tym momencie. Może za jakiś czas sięgnę do kolejnego tomu. Na razie sobie odpocznę od tej serii. kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wciągająca książka. Czyta się ją na prawdę szybko i przyjemnie. Myślę, że C. J. Daugherty miała bardzo dobry pomysł na fabułę. Chociaż momentami wydaje mi się ona odrobinę przerysowana i naciągana. Mimo tego jestem na prawdę ciekawa następnej części, skoro w Akademii robi się coraz groźniej, a Nathaniel jest bliżej niż kiedykolwiek, osiągnięcia swojego celu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwaga uwaga! C.J. Daugherty zrobiła postęp! Skoro już miałam za sobą dwie pierwsze części, to nie wypadało nie sięgnąć po trzecią, prawda? Tym bardziej, że nie miałam złych wspomnień z historią Allie. Od momentu, gdy Allie przekroczyła próg Akademii Cimmeria wiele się zmieniło. Dowiedziała się, czym jest Nocna Szkoła i jaki cel przyświeca akademii. Budynek ten stał się dla niej domem i schronieniem, ale teraz nikt nie jest tam bezpieczny. Nie wiadomo komu ufać, a komu nie. Wciąż nie złapano osoby współpracującej z Nathanielem. Zaczyna panować chaos, a Nathanielowi tylko o to chodzi - o odwrócenie uwagi, aby mógł spełnić swój cel. Dlaczego twierdzę, że autorka zrobiła krok naprzód? Bo zauważyłam jedną istotną rzecz - główna bohaterka dorosła. Fakt, ciągle widać w niej tę buntowniczą nutkę, ale już zupełnie inaczej zaczyna postrzegać otaczający jej świat. Nie myśli tylko o sobie, ale troszczy się o innych - o tych, których obdarzyła przyjaźnią i zaufaniem. Jednak to, co dzieje się wewnątrz niej jest niczym szalejąca burza. Może nie zostało to przedstawione aż tak wyraźnie, ale każdy czytelnik zauważy, że wydarzenia ostatnich miesięcy sprawiły, że Allie dorosła, ale również stała się bardzo znerwicowana. Jej koszmary, chęć zemsty, próba odkrycia prawdy - to wszystko ma swój początek w strachu i lęku, które z jednej strony niszczą ją od środka, a z drugiej pobudzają do działania. Ilość infantylnych wypowiedzi została zredukowana - widać, że nie tylko główna bohaterka się zmienia, ale i cała reszta w obliczu nadchodzących wydarzeń. Akcja pędzi, ale czytelnik nie ma możliwości się zagubić. Cieszy mnie fakt, że książka obfituje w porywające wydarzenia, dzięki którym niweluje możliwość znużenia. W wielu momentach może nam towarzyszyć strach i niepewność, podobnie jak i bohaterom, których poznajemy coraz lepiej. Dowiadujemy się również kilku istotnych informacji o Nocnej Szkole i Akademii Cimmeria. Autorka jednak stale trzyma nas w napięciu, nie ujawnia prawdy, o której stale mówi Nathaniel, a tajemnice nadal pozostają czymś na porządku dziennym. W ten sposób pani Daugherty zachęca do sięgania po kolejne części swojego cyklu - ciekawość to nieodzowna cecha ludzka. Punkt kolimacyjny podobny jak w poprzednich częściach, co mnie nieco zawiodło. Nie przepadam za ,,powtórką z rozrywki". Jednak to znowu podobna sytuacja, co w przypadku niezdradzania tajemnic - autorka pobudza naszą wyobraźnię, stopniowo buduje napięcie, które osiąga maksimum w ostatnich rozdziałach, a potem... lekkie rozczarowanie, a w naszej głowie pojawia się myśl ,,No dobra, dowiem się w kolejne części, może coś się zmieni.". Nie wiem czy uznać to za plus czy za minus, ale osobiście skłaniałbym się ku przeczytaniu nieco odmiennego zakończenia. One wszystkie były do siebie w pewnym stopniu podobne, ale jednak coś sprawiło, że sięgałam po każdą kolejną część, a przecież spokojnie mogłam odłożyć je na półkę. ,,Zagrożeni" to mimo wszystko chyba najciekawsza i najlepsza część do tej pory. Podobnie jak poprzednie, czytało mi się ją lekko, przyjemnie i szybko. Książka, która pomaga zapomnieć o otaczającym nas świecie i przeżyć niebezpieczne przygodę wraz z Allie i jej przyjaciółmi. Ma swoje wady i zalety, które w zasadzie się równoważą, ale pomysł autorki zasługuje na uznanie - coś nowego w dobie literatury młodzieżowej. No i stała się rzecz niesłychana - zatęskniłam za szkołą! Odrabianie lekcji, nadrabianie zaległości, zdobywanie najlepszych ocen - ta książka pozwala osobom nieco starszym niż 16 czy 17 lat powrócić do czasów licealnych, do tego cudownego okresu, kiedy było się prawie dorosłym, a jednak jeszcze coś nas ograniczało. Całą sagę mogłabym ocenić póki co na ocenę 6+/10.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Saga Wybrani to jedna z lepszych serii o i dla młodzieży. Jej niewątpliwą zaletą jest brak zjawisk paranormalnych i nadprzyrodzonych. Może młodzież w powieści C.J. Dougherty nie jest standardowa, bo zalicza się do elity, ale poza tym niczym nie różni się od innych nastolatków. Zagrożonych czyta się w tempie iście ekspresowym, przy odrobinie dobrej woli i samozaparcia można ją skończyć w jeden dzień. Napisana jest przystępnym językiem. Bohaterowie są pełni pasji i zapału. Nie mają lekko, ale nie poddają się i walczą w imię przyjaźni. Z ich zachowania młodzież powinna czerpać całymi garściami. Zdecydowanie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna część świetnej sagi. Coraz więcej akcji. Po prostu trzeba to przeczytać. Tym razem Nathaniel jest blisko realizacji swojego celu. Udaje mu sie coraz bardziej zdobywać popleczników i podzielić radę. Allie z przyjaciółmi ma coraz większe problemy. Występują tu wewnętrzne walki w szkole, czy kolejne próby jej porwania. Tej książki nie da się opisać. Przeczytajcie ją sami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To chyba na razie najsłabsza książka z serii do tej pory , co oczywiście wcale nie znaczy że jest zupełnie do kitu. Wciąż tak samo bardzo chcemy się dowiedzieć co będzie dalej , jednak pewne rzeczy stają się już nudne....a mianowicie , ciągły wybór pomiędzy dwoma chłopakami , ten sam dylemat  prawie w każdej książce, tylko jednym razem opisane ładnie z klasą, w drugiej bije infantylność. Może też niepotrzebnie się wgłębiam, bo przecież to literatura dla młodzieży, z pewnością inaczej zostanie odebrana.

Niezmiennie dużo się dzieje: wszyscy dowiadują się kim jest Allie oraz co robi w Cimmerii, czego chce Nathaniel, dlaczego zabija i dąży do zniszczenia szkoły. Przeczytamy tu również o pierwszym starciu o trudnym wyborze i ogromnej odwadze a na sam koniec zaskoczy nas pewna decyzja, która zachęci do przeczytania  4 części .

To naprawdę jedna z niewielu serii tak absorbujących...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)