Recenzja książki: Ślady. Psim tropem

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Edytę i Jędrka, ich adopcyjnego syna Grzesia, psa Kufę, a także brata bliźniaka Edyty – Wojtka, jego żonę Anię i córkę Zuzię czytelnicy mieli okazję poznać za sprawą powieści Sedno życia i Piętno dzieciństwa. I chociaż każda z tych opowieści stanowi spójną i zamkniętą całość, to okazało się, że autorka, Katarzyna Kielecka, postanowiła dopisać ciąg dalszy historii rodziny Blińskich i Rawickich. Te zupełnie nowe, zaskakujące i owiane nutą dramatu wydarzenia opisane zostały w dwutomowej serii Ślady.

W tomie pierwszym, Ślady. Psim tropem autorka pokrótce przedstawia bohaterów czytelnikom, którzy nie mieli jeszcze okazji zapoznać się z książkami Sedno życia i Piętno dzieciństwa oraz zarysowuje zbieg wydarzeń i okoliczności, jakie doprowadziły do tego, że dziewięcioletni Grześ i jego przybrana mama, Edyta zostają porwani. Wertując pierwsze strony tomu pierwszego, przyglądamy się spokojnemu życiu, jakie od pewnego czasu wiodą Blińscy. Cieszymy się ich radością, kibicujemy podczas pokonywania codziennych trudności, ale wciąż mamy przed oczami obraz zgranej i szczęśliwej rodzinki. To szybko się jednak zmienia, gdy dostrzegamy, że Jędrek coś przed Edytą ukrywa i wyraźnie coraz częściej ją okłamuje. Kobieta zaś nie informuje Jędrka o swoich podejrzeniach w kwestii potencjalnych problemów zdrowotnych. Obok wydarzeń z życia Blińskich na stronach książki opisano także losy Wojtka i jego żony Ani, oczekującej drugiej córki.

Książka Ślady. Psim tropem podzielona została na dwie części. Pierwsza kojarzy się z bardzo dobrą gatunkowo obyczajówką, i tylko w tle zaczynają rysować się wątki kryminalne. Pojawiają się codzienne problemy bohaterów, mniej lub bardziej spektakularne kłótnie czy nieporozumienia. Ot, życie, w całej jego okazałości. I może właśnie dlatego pierwszą część książki czyta się dość spokojnie, drugą zaś się po prostu połyka, w oczekiwaniu na rozwój fabuły. W drugiej bowiem części książki czytelnik staje się świadkiem porwania i przetrzymywania Edyty i Grzesia przez bandytów. I chociaż bohaterowie doświadczają strachu, cierpią głód i doznają fizycznych krzywd, to początkowo wśród najbliższych ich zniknięcie nie wzbudza najmniejszych podejrzeń. Ot, kolejny wybryk obrażonej Edyty, która postanowiła zniknąć, by dać upust swoim emocjom i rozczarowaniom. Dopiero tytułowy psi trop i odnalezienie Kufy sprawiają, że Jędrek i Wojtek zaczynają brać sprawę na poważnie.

Ślady. Psim tropem nie jest typowym thrillerem czy powieścią kryminalną. Choć autorka porusza tematy dotyczące pracy policji czy prowadzenia śledztwa, to pamiętać trzeba, że nie jest to podstawowy element powieści. W książce Katarzyna Kielecka koncentruje się przede wszystkim na bohaterach. Na tym, co przywiodło ich w to właśnie miejsce. Zastanawia się nad przyczynami tak katastrofalnych działań i decyzji bandziorów. Pokazuje, jak pewne trudne, często traumatyczne doświadczenia z przeszłości potrafią złamać i zniszczyć człowieka. Jednak obok niepokojących portretów bandytów: Błażeja, Aksona czy Justyny, autorka rozwija postaci świetnie znane czytelnikom. Ukazuje Edytę w sytuacji, w której wiele osób po prostu by się poddało, jednak kobieta walczy nie tylko o swoje życie, ale pomaga także współwięźniarce, która szczerze jej nienawidzi. Budujące są również postawy Jędrka i Wojtka, którzy – choć daleko im do bycia postaciami kryształowymi – angażują wszystkie siły, poruszają niebo i ziemię, by odnaleźć ukochane osoby. Wzrusza odwaga dziewięcioletniego Grzesia. A łobuzerski portret bokserki Kufy od razu skradnie serce czytelników.

Fabuła książki Ślady. Psim tropem dosłownie urywa się w bardzo dramatycznym momencie. By poznać dalsze losy Edyty i Grzesia, plany ich oprawców, a także działania rodzin i policji zaangażowanych w poszukiwanie zaginionych, koniecznie należy sięgnąć po tom drugi, Ślady. Rudy warkocz.

Tagi: obyczajowe