Recenzja książki: Siódma ofiara

Recenzuje: Patryk Obarski

Siódma ofiara to kolejna powieść z cyklu o major Anastazji Kamieńskiej, stworzona przez rosyjską pisarkę, Aleksandrę Marininę. Nowy tytuł przynosi kolejną niełatwą sprawę, którą musi zająć się śledcza. Tym razem Marinina opisuje historię seryjnego zabójcy, który za cel obiera osoby z marginesu społecznego. 

Wszystko zaczyna się w momencie, gdy Anastazja Kamieńska wraz z koleżanką bierze udział w programie telewizyjnym, w którym zaprezentować ma pracę w milicji. Wówczas jeden z widzów biorących udział w programie prezentuje przed kamerami banner, w którym grozi funkcjonariuszkom. Chociaż młody chłopak zostaje zatrzymany, szybko okazuje się, że działał on na zlecenie innej osoby. 

Wkrótce w mieście zaczyna dochodzić do tajemniczych zabójstw bezdomnych. Kamieńska szuka powiązań pomiędzy ofiarami, jednak wydaje się, że nie łączy ich nic poza statusem społecznym. Wkrótce, niestety, i ta wskazówka okazuje się prowadzić stróżów prawa na manowce. Morderca pozostaje zaś na wolności i stanowi śmiertelne niebezpieczeństwo. Co więcej, wydaje się, że dokonywane przez niego morderstwa to element wymyślnej intelektualnej gry pomiędzy nim a Kamieńską. Czy kobiecie uda się złapać zabójcę zanim będzie za późno? 

Siódma ofiara to już 21 tom popularnego cyklu o Anastazji Kamieńskiej. Książka pierwotnie ukazała się w Rosji pod koniec lat dziewięćdziesiątych, więc i akcja osadzona jest w czasach, które z dzisiejszej perspektywy wydają się tylko odległym wspomnieniem.

Ale ten powrót do przeszłości niesie czytelnikom ciekawą perspektywę. Lektura powieści Marininy pozwala spojrzeć na wiele problemów społeczno-gospodarczych, z którymi zmagać musieli się ówcześni mieszkańcy Moskwy. Bo, jak się okazuje, w tym literackim proceduralu oprócz głównego wątku związanego z polowaniem na mordercę pojawiają się także bardzo ważne rozważania związane z przyszłością kraju, siłą władzy i trudnościami w życiu codziennym mieszkańców Rosji.

Warto również zauważyć, że Marinina w swojej książce nie ogranicza się do lekkiego nakreślenia sylwetek postaci. Z dużą dokładnością charakteryzuje przedstawianych bohaterów, zarówno pierwszo-, jak i drugoplanowych. Dzięki temu czytelnikom dopiero zapoznającym się z prozą Aleksandry Marininy łatwiej jest odnaleźć się w powieściowym świecie opisywanym przez pisarkę już w kilkunastu tomach cyklu.

Podobnej charakterystyki dokonuje autorka również w przypadku zabójcy, czyli postaci, której tożsamość – przynajmniej w założeniu – do samego końca powinna pozostać nieznana. Aleksandra Marinina stworzyła dość szczegółowy portret psychologiczny sprawcy, przedstawiając zarówno motywacje i intencje zabójcy, jak i jego przeszłość. Jednocześnie autorce udało się nie zdradzić czytelnikom zbyt wiele, by wyjaśnienie wszystkich tajemnic znaleźli dopiero w finale. Bo chociaż czytelnicy mogą znacznie wcześniej niż Kamieńska domyślić się, kim jest zabójca, to jednak dla przeważającej części odbiorców finał powieści i tak okazać się winien sporym zaskoczeniem. 

Autorka nie stawia na zagrane schematy, znane z wielu innych powieści kryminalnych. Zamiast tego tworzy powieść, w której wymaga od czytelników znacznie większego wysiłku intelektualnego. Pojawiają się w książce nawiązania nie tylko do znanych tekstów popkultury, ale także chociażby do twórczości Hieronima Boscha i zagadnień filozoficzno-etycznych.   

Nowa powieść popularnej rosyjskiej pisarki to ciekawe połączenie kryminalnej intrygi i wątku społeczno-obyczajowego. Siódma ofiara spodoba się zwłaszcza tym czytelnikom, którzy w kryminałach poszukują nie tylko interesującej zagadki, ale także wyrazistych postaci oraz nieszablonowych rozwiązań fabularnych. 

Tagi: Aleksandra Marinina Anastazja Kamieńska rosyjska Rosja