Recenzja książki: Silver

Recenzuje: Damian Kopeć

Ty jesteś tą, która daje nieśmiertelność i tą, która niszczy nieśmiertelnych

Winter jest owocem związku człowieka z wampirem, córką Morgana Blackwooda z Zakonu i Elaine Mitchell z Familii. Jest owocem zakazanej miłości. Takie związki są zakazane, bowiem z połączenia Ras powstaje osoba, której krew ma niezwykłą moc - daje wampirom nieśmiertelność. Ci, którzy zakosztują takiej krwi, czują coraz większe Pragnienie, które ugasić może tylko owa wyjątkowa krew. Moc, którą ona daje, niszczy. Żaden wampir nie jest w stanie jej kontrolować przez dłuższy czas. Moc wypala w nim duszę i zabija rozum.

Zakochana Winter podarowała nieśmiertelność Rhysowi. Chciała zapewnić mu życie bez lęku. Stworzyła nieśmiertelnego wampira, łamiąc zakazy i prawa natury. Jej obowiązkiem jest teraz unicestwić tego, którego stworzyła. Pomiędzy nimi jest więź tak silna, że śmierć jednego z nich powoduje śmierć drugiego. Wieszczka Bethan poucza Win: Ty jesteś tą, która daje nieśmiertelność i tą, która niszczy nieśmiertelnych. To twój ponury dar. Nikt inny nie może tego zrobić za ciebie. Istnienie nieśmiertelnego jest równoznaczne z jego śmiercią.

Winter dopiero zaczyna uświadamiać sobie, co się stało. Zaczyna również dostrzegać zmiany w niej samej, które ją mocno przerażają. Widzi polowania wampirów na ludzi, czuje coraz silniejszą potrzebę wypicia krwi. Nie chce uwierzyć w to, że jest w równym stopniu wampirem i człowiekiem. Tajemnica, którą skrywa, nie jest nią tak naprawdę. Zbyt wiele osób wie o zdolnościach Winter. Zbyt wiele snuje w związku z tym rozmaite plany, w których siedemnastoletnia dziewczyna pełni kluczową rolę. Nawet Rhys nie zdradza ukochanej wszystkiego, co sam wie. Czy miłość między nią a Rhysem zwycięży? Czy Win będzie musiała zabić kochanka? Czy naprawdę nie ma innego wyjścia z całej sytuacji? Jakie jeszcze tajemnice wyjdą na jaw?

Silver to drugi, po debiutanckiej powieści Winter, tom cyklu Asii Greenhorn o wampirach. To wizja świata, w którym wampiry istnieją, ale wiedzą o nich tylko nieliczni ludzie związani z Familią. Pomiędzy nimi i wampirami obowiązuje układ. Obie strony muszą przestrzegać ustalonych przez siebie zasad, a nad całością czuwa Rada i działający w jej imieniu Egzekutorzy. Niestety, po obu stronach pojawiają się tacy, którym marzy się niepodzielna władza. Spiski i intrygi wstrząsają Zakonem i Familią. Jednostki i ich los są tu tylko marnymi pionkami na wielkiej szachownicy.

Silver to pozycja dla młodzieży, dla dziewcząt, które lubią romantyczne historie o nieszczęśliwej, trudnej, zakazanej miłości. Fabuła nie jest rozbudowana, tak jak grono bohaterów powieści. Silny nacisk położony został na trudne losy miłości Win, Rhysa i Garetha. Emocje są ważniejsze niż sama akcja oraz logika wydarzeń. Drugim ważnym wątkiem jest odkrywanie przez Winter Mocy, akceptacja siebie i nauka panowania nad siłami, jakie potrafi wyzwolić. W tle obserwujemy działania niepokornych wampirów, intrygi snute przez ludzi i nieumarłych. Nie ma niczego specjalnie nowatorskiego w tej prozie - ani pod względem formy, ani treści. Ciągle te same problemy: nieszczęśliwa miłość, walka o władzę, nauka samoakceptacji, pragnienie wiecznego życia czy nieograniczonej władzy.

Silver to trochę mroczna bajka, pełna malowniczych, z lekka barokowych i nierzadko teatralnych scen. Przerysowanie jest tu częste, jak i nieco irytująca egzaltacja młodych bohaterów. No, ale w końcu nie każdy ma do czynienia na co dzień z nadnaturalnymi umiejętnościami i niematerialnymi siłami. Dość dużo tu, jak na prozę dla młodzieży, przemocy, walk i negatywnych emocji. Język jest mało wyrafinowany, ale książkę czyta się płynnie, pomimo mało dokładnej korekty. To literatura popularno-rozrywkowa bez wielkich ambicji literackich. Dużym atutem powieści jest jej zakończenie, którego jednakże nie zdradzę. Do pozytywnych stron książki należą również zwroty akcji, choć zakładają one bardzo duże zagęszczenie niezwykłych zbiegów okoliczności.