Recenzja książki: Siedem minut po północy

Życie nastoletniego Conora nie jest łatwe. Jakby nie wystarczyły mu ciężki żywot ucznia amerykańskiej szkoły i codzienne spięcia z rówieśnikami, jego matkę dotknęła ponadto ciężka choroba. Koszmar na jawie – to zbyt łagodne określenie. A Conora ponadto dręczą koszmary od początku terapii, jakiej poddawana jest jego matka. Jednak pewnej nocy o godzinie 00:07 coś się zmienia. Koszmary ustępują miejsca czemuś innemu. Czemuś tak staremu jak świat. Conora odwiedza… drzewo, zwracając się do niego po imieniu. Istota ta ma opowiedzieć chłopcu trzy historie, a w zamian za to Conor opowie jej jedną – swoją.

 

Siedem minut po północy to z pozoru zwykła bajka z dreszczykiem, która jednak szybko okazuje się pełną metafor historią o odkrywaniu prawdy i radzeniu sobie z samym sobą. Z pewnością nie jest to opowieść przegadana - przez swą lakoniczność nabiera głębi i jeszcze mocniej do czytelnika przemawia. 

 

Na pierwszy rzut oka Conor to tylko chłopiec, który śni koszmar. Jeśli jednak przyjrzymy się bliżej jego życiu odkryjemy, że to chłopiec, dla którego wszystkie koszmary świata są fraszką w porównaniu z tym, co musi przeżywać na jawie.

 

Siedem minut po północy to powieść, z której emanuje bezgraniczny smutek. Conor jest jeszcze dzieckiem. Trzynaście lat – cóż to jest? Tymczasem nasz bohater przeżył już rozwód rodziców i porzucenie przez ojca. A przecież doskonale wiemy, jak ważna jest dla chłopca osoba ojca. Tymczasem tata ma nową, lepszą rodzinę za oceanem. Conor przechodzi teraz najcięższą próbę, bo choroba matki to nie jest problem, który kończy się w domu – przeciwnie, rozciąga się na wiele aspektów życia chłopca. W jaki sposób trzynastolatek ma sobie poradzić z takim ciężarem?

 

Dzięki opowieściom potwora chłopiec odkryje, że każda sytuacja ma swoje dobre strony. Dzięki nim Conor odkryje źródło swego lęku. Dowie się, że strach nie zawsze ma wielkie oczy. 

 

Mimo niewielkiej objętości, Siedem minut po północy to opowieść ważna, pełna treści i z interesującym przesłaniem. To mocna, naprawdę wartościowa historia, po którą z pewnością warto sięgnąć.