Recenzja książki: Pułapka rajskiej wyspy

Recenzuje: Piotr Piekarski

W banalnym stwierdzeniu, że życie jest nieprzewidywalne, kryje się sporo prawdy. Przekonuje się o tym, i to na własnej skórze Marcin, bohater książki Michała Rozkruta Pułapka rajskiej wyspy.

Marcin to dwudziestokilkuletni mężczyzna, który dotychczas wiódł zwyczajne, raczej przewidywalne życie. Pracował w korporacji, mieszkał z dziewczyną, której planował się wkrótce oświadczyć. W jednej chwili jednak traci wszystko. W trybie natychmiastowym zostaje zwolniony z pracy. Ukochana dziewczyna wyrzuca go z mieszkania. Okazuje się też, że po piętach zaczyna deptać mu prokuratura. Mając niewielkie pole do manewru, mężczyzna naprędce znajduje ogłoszenie dotyczące pracy poza granicami kraju. Po szybkim wprowadzeniu i rozmowie kwalifikacyjnej Marcin wraz z niewielką grupą młodych ludzi wyjeżdża na wyspę Sylt, gdzie będzie pracował w charakterze osoby sprzątającej hotele. Mężczyzna nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, że atrakcyjna oferta pracy jest tylko mrzonką, a nierozliczona przeszłość wkrótce upomni się o niego. Zwłaszcza, że – jak zasugerował jeden z pracowników – Marcin nie znalazł się na rajskiej wyspie, ale trafił do piekła na ziemi.

Powieść Michała Rozkruta intryguje przede wszystkim tajemnicą związaną z domniemanymi przestępstwami, jakich miał dopuścić się Marcin. Nie wiemy, dlaczego mężczyzna nagle traci wszystko. Co złego zrobił, jaką zbrodnię, przestępstwo czy oszustwo popełnił, skoro wszyscy się od niego odsunęli? Zagadka ta popycha czytelnika w głąb powieści i autor stopniowo tylko uchyla rąbka tajemnicy. Od pierwszych stron książki wiemy, że również na wyspie coś dramatycznego się wydarzyło. Zastanawiamy się, czy miało to związek z wcześniejszymi, równie zagadkowymi zdarzeniami? Czy dramaty, które dosięgają Marcina, są jedynie ciągiem przypadkowych, fatalnych zbiegów okoliczności?

Autor na stronach powieści Pułapka rajskiej wyspy portretuje ludzi, którzy szukając lepszego życia, wyjechali za granicę. Fizyczna praca hartuje bohaterów książki, jednak odkrywa też ich skurczone do minimum potrzeby – źródłem odprężenia okazuje się zwyczajna przerwa na papierosa, zorganizowana przez przełożonych wieczorna impreza przy ognisku, tańce i popijawa. Nie ma tu miejsca na głębokie refleksje. Jest zwyczajne, momentami przygnębiające życie, harówka i trwanie od pierwszego do pierwszego, okraszane obietnicami pracodawców, że wkrótce zaoferują im coś lepszego. W takim otoczeniu wszechobecne są plotki, bezpodstawne oskarżenia i kłótnie, dochodzi też do kradzieży, która dodatkowo dzieli i tak już mocno skłóconych pracowników sezonowych.

Do zastanowienia zmusza przede wszystkim postawa sportretowanych przez autora postaci. To, jak łatwo przychodzi im innych oceniać, jak uwielbiają wyszukiwać „kozły ofiarne” i zrzucać na nie swoje własne grzeszki, zwraca uwagę czytelnika. Jak trudno będzie Marcinowi zerwać z siebie mocno krzywdzącą łatkę, którą współpracownicy wkrótce mu przykleją!

Pułapkę rajskiej wyspy czyta się szybko. Krótkie, zwięzłe rozdziały nadają tempa opowiadanej historii, a całość można pochłonąć w dwa wieczory.