Recenzja książki: Pod naszym niebem. Opowieści z Wiary

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Powieści obyczajowych opowiadających o losach zwyczajnych ludzi pojawia się każdego miesiąca na rynku wydawniczym bardzo wiele. Niektóre z nich świetnie oddają znaną nam rzeczywistość, inne z kolei przenoszą nas do miejsc bardziej odległych, które zachwycają swoją egzotyką. Debiutancka powieść Sylwii Kubik Pod naszym niebem zabiera czytelnika do malutkiej wsi na Powiślu, w której wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą. Jednak gdy przyglądamy się mieszkańcom nieco dokładniej, okazuje się, że tak naprawdę niewiele o sobie nawzajem wiemy, że często ukrywamy wiele spraw nawet przed najbliższymi, a – zdawać by się mogło – sielskie i proste życie na prowincji wcale nie jest wolne od codziennych problemów.

Główna bohaterka powieści, Karolina, to kobieta po trzydziestce, mama dwóch córek, żona wspaniałego męża i nauczycielka języka polskiego. Kobieta wiedzie ułożone życie w pięknym domu, który otacza zadbany, wielki ogród, angażuje się w życie wsi jako radna, nie stroni też od pomocy innym mieszkańcom. Przyjaźni się z sołtyską Krysią i sąsiadką Hanią. Nawiązuje nić porozumienia także ze starszymi mieszkańcami, pamiętającymi jeszcze czasy drugiej wojny światowej. Zdawać by się zatem mogło, że życie Karoliny i jej rodziny jest tak proste i na tyle zwyczajne, że nie ma sensu bliżej go opisywać. Jednak gdy przyglądamy się uważnie, dostrzegamy, że to pozornie proste życie składa się z tysięcy kawałków, mechanizmów działających jak w zegarku, nad których ułożeniem i prawidłowym działaniem czuwają Karolina i jej mąż. Niewiele trzeba, by jakiś element zaczął szwankować, a wtedy życie rodziny przestaje płynąć tak ustabilizowanym nurtem jak dotychczas. Doświadcza tego Hania, która postanawia zaopiekować się teściową, która złamała rękę. Starsza kobieta wnosi jednak do domu Hani i jej rodziny, zamiast odrobiny wdzięczności za okazaną pomoc, wieczne pretensje, utyskiwania, złośliwości i szyderstwa. Hania zauważa także niepokojącą zmianę w zachowaniu swojego szesnastoletniego syna, Tomka, który unika rozmów i bardzo zamknął się w sobie. Niełatwe życie wiedzie także rówieśnica Tomka, Wiktoria, wychowująca się w wielodzietnej rodzinie. Matka dziewczyny i jej obecny partner utrzymują się z „socjalu", mają roszczeniowe podejście do życia i brak chęci do podjęcia pracy. Jest też Monika, koleżanka Karoliny, która za namową głównej bohaterki przyjeżdża do niej na wakacje. Kobiety poznały się w szpitalu, gdy na świat przyszły ich dzieci – wcześniaki. Monika z zawiścią obserwuje i zazdrości Karolinie dobrobytu, dobrze rozwijającej się – mimo początkowych problemów – Gabrysi i kochającego męża, sama nie doświadczywszy takiego szczęścia.

Pod naszym niebem to autentycznie wciągająca, mimo wszystko lekka, ale też skłaniająca do refleksji opowieść o życiu i o tym, że to my decydujemy o jego kształcie. Bohaterowie powieści to w większości ludzie wierzący, którzy stawiają Boga w istotnym miejscu swojego życia. Jest zatem czas na modlitwę czy świętowanie, ale jest też miejsce na codzienne obowiązki. Żadna z tych sfer – ani sacrum ani profanum – nie przysłania w powieści drugiej, ale stanowi świetne jej dopełnienie. Jak w życiu katolickich, wierzących rodzin.

Chociaż książka Pod naszym niebem jest debiutem powieściowym Sylwii Kubik, to nawet uważny czytelnik nie znajdzie w niej nieścisłości czy uproszczeń. Powieść napisana jest starannie, w sposób przemyślany, jednak bez niewiarygodnych zwrotów akcji. Autorka pozwala opowieści płynąć, nadając jej tym samym rytm codziennego życia, w którym pojawiają się trudniejsze chwile, ale jeśli z rozwagą i spokojem do nich podchodzimy, udaje się je rozwiązać i wrócić na właściwe tory. Nie ma w powieści też skomplikowanej intrygi, nie ma spektakularnych tajemnic, które tylko czekają, by wyjść na światło dzienne. Życie bohaterów opowieści składa się z codziennych trosk, których i czytelnik doświadcza – z chorób, obowiązków zawodowych, rozczarowań czy ulotnych chwil szczęścia. 

Autorka starannie kreśli portrety swoich bohaterów. Są wśród nich mieszkańcy Brzozówki, gospodarze, ale też ludzie kierujący własnymi biznesami. Są starsi ludzie, naoczni świadkowie zmian, którym podlega ich mała ojczyzna, są wreszcie napływowi, którzy na wsi szukają spokoju i nowej drogi życia. Jak Maciej, lekarz, który w starej szkole chce otworzyć zakład terapii uzależnień. Są – wreszcie – dzieci Karoliny: pięcioletnia Gabrysia i jej dziesięcioletnia siostra, Anielka, dzieci Hani – Tomek i Dominika oraz Wiktoria, córka Kasi, a także Kuba, syn Moniki. To właśnie najmłodsi nadają powieści jeszcze więcej blasku, a ich uśmiechy i wesołe szczebiotanie wnoszą na karty opowieści sporo radości.

Sylwia Kubik podejmuje w powieści sporo ważnych tematów. Mówi o relacjach, jakie łączą ludzi i o tym, czy w trudnych chwilach są gotowi do podjęcia odpowiedzialności za chore dziecko. Jest temat dorastania i dojrzewania młodzieży – do własnych wyborów, do budowania związków i wchodzenia w dorosłe życie. Są – wreszcie – problemy, które dotykają wiele matek skrajnych wcześniaków – choroby ważących często mniej niż kilogram maleństw, ich wady rozwojowe, konieczność długiej hospitalizacji, a później rehabilitacji i turnusów leczniczych.

Pod naszym niebem to powieść, od której bije zrozumienie, łagodność i ciepło, w którą zapadamy się jak w pluszową kanapę. Książka miejscami bawi, chwilami też wzrusza i skłania do refleksji. I chociaż nie każdy z czytelników mieszka na wsi, to jednak problemy i codzienne zmagania bohaterów dla większości odbiorców będą znajome i bliskie. Z pewnością odnajdą czytelniczki w opowieści cząstkę siebie – w osobie Karoliny, Hani lub Moniki. Przez pryzmat swoich bohaterek i tego, czego na co dzień doświadczają, autorka stara się pokazać to, co w życiu najważniejsze – wzajemne zaufanie, miłość, bliskość, wiarę w Bożą opiekę i otwartość na drugiego człowieka. Tylko w ten sposób możemy zbudować prawdziwie szczęśliwe życie. 

Najważniejsze wątki w powieści zostały wyjaśnione i przymknięte, jednak można odnieść wrażenie, że autorka pozostawiła sobie furtkę do opisania dalszych losów swoich bohaterów.

Tagi: opowieści z wiary życie na wsi niepełnosprawne dziecko wcześniak Armia Radziecka codzienne życie historie wojenne