Recenzja książki: Pocałunki wiatru

Recenzuje: Danuta Awolusi

Chyba każdy człowiek staje czasem w obliczu wielkich zmian. Jednak nie każdy musi zaczynać niemalże wszystko od nowa, mierząc się przy okazji z tym, od czego wcześniej uciekł. O powrotach i walce o siebie pisze w swojej najnowszej powieści Pocałunki wiatru Katarzyna Sarnowska.

Karolina wraca do rodzinnego domu po 20 latach nieobecności. Wraca, bo jej życie w Warszawie legło w gruzach. Bohaterka została zdradzona przez męża, jej małżeństwo się rozpadło. Jednak w domu rodzinnym nie czeka na nią nic dobrego. Despotyczna, zgorzkniała matka i ojciec-alkoholik będą dla niej wielkim wyzwaniem, bo – jak się okazuje – dawne problemy tylko się pogłębiły. Czas zmierzyć się z demonami przeszłości.

Bohaterka powieści Katarzyny Sarnowskiej nie ma zamiaru się poddawać. Znajduje pracę w bibliotece i bardzo szybko trafia na nową pasję. Taniec. Na zajęciach poznaje Grzegorza, który nie pozostaje jej obojętny. Wkrótce pojawiają się wokół niej przyjaciele, a ona będzie mogła odpowiedzieć sobie na pytanie: czy można zacząć wszystko od nowa? I czy problemy, które zawsze pozostaną problemami, zaważą na szczęściu?

Pocałunki wiatru to opowieść o brzemieniu, jakie czasem przekazują nam rodzice. O oczekiwaniach, traumach, o presji, wstydzie. Karolina, wbrew wszystkiemu, nie daje się wciągać pod powierzchnię, ale niemal każde jej spotkanie z matką to pojedynek. Jako dorosła, dojrzała kobieta, musi w końcu zrzucić z siebie to jarzmo.

Sarnowska pisze także o tym, jak trudno odbudować zaufanie i otworzyć się po trudnych doświadczeniach. Nie jest to niemożliwe, warto dać sobie czas. Pojawia się tam również ciekawy wątek odkrywania swojej tożsamości. Tajemnica babci okazuje się wstydliwym sekretem matki Karoliny. Czy słusznie?

Powieść Pocałunki wiatru to literatura obyczajowa, w której nadzieja i miłość mieszają się z zawiedzionymi oczekiwaniami i bólem. Prawdziwe życie potrafi być bezlitosne, ale też pozostawia w wielu miejscach otwarte drzwi. Warto je znaleźć, nie poddawać się, także poczuciu obowiązku i zależności. W końcu każdy odpowiada tylko za siebie!

Tagi: obyczajowe romanse