Recenzja książki: Nietypowa Matka Polka, czyli życie nie pieści. Jej absurdalny humor doceniają tysiące fanów w sieci

Recenzuje: Adrianna Michalewska

Pisanie o tej książce jest niczym pisanie o smaku lodów czekoladowych. Zatem tym razem będzie krótko: czy matka czterech synów, żona jednego męża, opiekunka dwóch kotów może mieć lekkie życie? No, nie może. Bo dzieci są przebiegłe i pomysłowe niczym japońska Triada, mąż, nawet najbardziej kochający, ceni święty spokój, który rzadko idzie w parze z wychowywaniem czterech synów, walką o byt i dostarczaniem żywności nabytej w szeregu podstępnie źle zorganizowanych supermarketów, a koty opanowały do perfekcji sztukę kamuflażu i mają wszystko w podogoniu, aktywizując się jedynie w okolicach misek z żarciem, przy czym ich umiejętności aktorskie, okazywane w celu wyłudzenia kolejnej porcji karmy, są godne co najmniej Oskara.

Do tego Nietypowa mieszka za granicą, musi być piękna i swobodna, mieć pasje, ogarniać swoje gospodarstwo z wdziękiem Moniki Bellucci pijącej Perlage i dawać sobie radę ze wszystkim bez wyjątku, bo świat tego od niej wymaga.

Ta przezabawna historyjka, zbiór felietonów, fragmentów rozważań, często bardzo poważnych, to doskonała lektura na każdy wieczór w roku. Bo któraż z nas nie czuje presji świata, aby być doskonałą matką, żoną, opiekunką wszystkiego, co się rusza, kochanką, świadomą obywatelką, trendy, cool and jazzy?

I czy można na to po prostu machnąć ręką i poczuć się dobrze we własnej skórze? Można – a nawet trzeba. Nietypowa to wie, zrozumiała i nie waha się wypowiedzieć tej prawdy prosto w oczy każdej typowej, bo jak świat światem doskonałych to na tym globie nie ma i nie będzie (choć podobno Photoshop wszystko wygładzi i naciągnie). W przerwach pomiędzy tymi spostrzeżeniami dostaniemy wiele zabawnych historyjek o brytyjskiej służbie zdrowia, o zawodach w darta i o tym, co zrobić, gdy dziecko zaczyna pytać, kim jest gej. Takiej dawki optymizmu i humoru, jaką niczym Szarapova serwuje Nietypowa Matka Polka, dawno nie czułam. I za to jestem jej wdzięczna. Bo przecież trzeba się jakoś trzymać, prawda? Bardzo mocno polecam.