Recenzja książki: Kochając syna

Moment, w którym w naszym życiu pojawia się maleńka istota, jest naprawdę wyjątkowy. Pomimo dziewięciu miesięcy przygotowań na tę chwilę, spoglądając na maleństwo trudno uwierzyć, że ktokolwiek jest w stanie stworzyć coś tak wspaniałego. Kolejne tygodnie bywają za to naprawdę trudne. Notoryczny brak snu i przemęczenie mogą doprowadzić nas do prawdziwej frustracji. Wystarczy jednak moment, by człowiek poczuł, że wysiłek się opłaca. To chwila, w której dziecko na nas spogląda i najzwyczajniej w świecie się uśmiecha. Tego uczucia nie da się opisać... Wyobraźcie sobie jednak, że ten moment nigdy nie następuje. Nasz mały skarb nigdy nie uśmiecha się na nasz widok, nigdy się do nas nie przytuli. To trudne doświadczenie jest udziałem wielu matek wychowujących dzieci dotknięte autyzmem. To temat, który porusza, nic więc dziwnego, że zainteresowała się nim również Lisa Genova, autorka znakomitego Motyla.

  

Głównymi bohaterkami powieści Kochając syna są dwie kobiety, których z pozoru nic nie łączy. Beth musi uporać się z poczuciem odrzucenia po zdradzie, jakiej dopuścił się jej mąż. Olivia nadal nie może poradzić sobie ze śmiercią syna, chłopca cierpiącego na autyzm, którego czasem tak ciężko było kochać. Przypadek sprawia, że obie doświadczone losem kobiety spotykają się, a ich historie znajdują wspólny mianownik...

Genova niewątpliwie wie, jak oczarować i poruszyć swoich czytelników. Niestety, tym razem wrażenia nie były aż tak silne, jak w przypadku rewelacyjnego Motyla. O ile motyw autystycznego dziecka jest naprawdę przejmujący i udany, o tyle problematyka życia po zdradzie nieco męczy. Ten temat był już wielokrotnie rozkładany na czynniki pierwsze i nawet tak znakomitej pisarce nie udało się wydobyć z niego czegokolwiek więcej. Sam pomysł na połączenie historii dwóch kobiet wypada bardzo dobrze, wszelkie pozostałe wywody na temat życia Beth można było jednak z czystym sumieniem sobie podarować. W moim odczuciu sprawiłoby to, że odczucia towarzyszące lekturze byłyby o wiele bardziej intensywne.

Chociaż Kochając syna nie jest najlepszą powieścią w dorobku pisarki, warto poświęcić jej nieco czasu - szczególnie, jeśli poruszana w niej tematyka jest nam w jakiś sposób bliska. Genova stworzyła piękną, chwytającą za serce opowieść i po raz kolejny zmusiła czytelnika, by zainteresował się ważnym tematem.