Recenzja książki: Kiedy czasu już dla nas nie będzie

Recenzuje: Zosia Czyńska

Gdy nadchodzi starość, gdy człowiek traci siły, a wokół niego robi się pusto, gdy powoli odchodzą znajomi, a rodzina odsuwa człowieka w kąt, samotność staje się zmorą, która nie pozwala na spokojny sen, na uśmiech, na pogodę ducha. Czy jednak wraz z upływem lat kończy się ludzka wartość? Gdzie przebiega granica, za którą przestajemy już być potrzebni? A może jest zupełnie inaczej? Może jesteśmy potrzebni nieustająco, może po prostu należy szerzej otworzyć oczy i dostrzec, że poza młodością jest jeszcze świat, w którym miłość, przyjaźń i największe poświęcenie zawsze mają sens?

W Domu Pogodnej Starości krzyżują się drogi porzuconych przez rodziny ludzi. Świat oferuje im nudną codzienność, wegetację, bezpieczną, miłą i nijaką. A jednak mieszkańcy ośrodka nie są gotowi na zaproponowane im rozwiązania. Pomimo fizycznych dolegliwości, w ich duszach wciąż buzuje ogień, niepozwalający na poddanie się smutkowi i rezygnacji. W tej maleńkiej społeczności nie brak miłości, prawdziwej przyjaźni i wielkich emocji.

Gdy pewnego dnia do ośrodka trafiają tajemnicze pudła, zaadresowane do nieznanej nikomu Julii, rozpoczyna się historia, która może się przydarzyć tylko w filmach. Wraz z właścicielką przesyłki w zamknięty świat mieszkańców Domu Pogodnej Starości wkracza strach, niepokój i wielkie emocje, które pozwolą im przypomnieć sobie, jak ważne w życiu każdego człowieka są poczucie bezpieczeństwa, pragnienie kochania i bycia kochanym oraz to, że poświęcenie dla kogoś bliskiego jest nieocenioną wartością, bez której życie traci swój blask.

Aby pomóc komuś, kto nieoczekiwanie wtargnął w życie mieszkańców i w ich spokojny, uładzony świat, wszyscy jednoczą siły, gotowi do walki ze wszechmocnym złem i nieprzychylnym losem, który staje im na drodze. Czy zwyciężą?

Powieść Marty Nowik to ciepła, liryczna historia o tym, że każde życie ma nieocenioną wartość. Każdy człowiek, bez względu na wiek i przeszłość, jest nieocenioną wartością, a jego siła tkwi w tym, jak wiele potrafi poświęcić dla innych. Nigdy nie tracimy wiary w to, że najlepsze jeszcze przed nami, a prawdziwa miłość nie zważa na wiek, granice społeczne i majątek.

Marta Nowik w przejmujący sposób ukazuje, jak bardzo cenne jest ludzkie życie, choć zdarza się nam tego nie dostrzegać. Dopiero wtedy, gdy tracimy coś najważniejszego, zaczynamy rozumieć, że siła, która tkwi w nas, jest potęgą, mogącą zmienić cały świat.

Kiedy czasu już dla nas nie będzie to także przejmująca opowieść o tym, że nie należy odkładać życia na potem, bowiem prawdziwa mądrość tkwi w tym, aby cieszyć się codziennością, jej małymi szczęściami, które budują najpiękniejsze, co nam się w życiu może przydarzyć – bycie we dwoje na dobre i na złe.

 Bardzo polecam