Recenzja książki: Głębia

Recenzuje: Sylwia Szymkiewicz - Borowska

Co kryje toń?

Kilka miesięcy temu trafiłam na Syrenę Tricii Rayburn i przepadłam. Pochłonęły mnie mroczne tonie portu w Winter Harbor, gdzie Vanessa Sands przeżywała największą tragedię swojego życia – śmierć ukochanej siostry. Zaraz po tym tragicznym wydarzeniu los jakby przestał uśmiechać się do dziewczyny. Każdy kolejny dzień okazywał się gorszy i sprawiał, że Vanessa przestawała wierzyć, że kiedyś może być lepiej. Na szczęście, jak to w większości powieści bywa, ostatecznie dobro wygrało. Port, wraz z przyległymi do niego zatokami, dzięki głównej bohaterce został zamrożony, a w jego toniach zatopione zostało zło, czające się w miasteczku.  Wówczas wydawało się, że to zamknięta historia, że nic więcej nie może już pozostać do opowiedzenia. Główna bohaterka zakochała się, uratowała bliskich, obroniła miasteczko, przeżyła.... Dalej mogło być już tylko szczęście, szczęście i jeszcze raz szczęście. Tak przynajmniej wówczas mogło się wydawać. Jak się jednak okazało, były to tylko pozory.

Vanessa Sands właśnie rozpoczęła naukę w ostatniej klasie liceum Hawthorne’a. Przed nią decyzja, która zaważyć ma na jej przyszłości – wybór studiów. I jeszcze ważniejsza sprawa – czy powinna w ogóle dalej się kształcić? Na dodatek nasza bohaterka musi zebrać się na odwagę i wyznać najbliższym osobom, w tym miłości swojego życia – Simonowi, że ubiegłego lata niefortunnie uległa przemianie i stała się syreną. To dość trudne zadanie. Sam fakt stania się niezwykłą istotą może wydawać się innym ludziom niemal niemożliwy do zaakceptowania, a co dopiero konsekwencje, jakie za sobą pociąga. Bo syrena kusi, syrena pociąga, syrena może kogoś zamroczyć… i zabić. Im więcej ofiar – tym lepiej. Mężczyźni, którzy znajdą się więc w pobliżu syren, szybko padają ich ofiarą, i to z uśmiechem na ustach. Za każdym więc razem, kiedy Vanessa ma wyznać swoją wielką tajemnicę, coś staje jej na przeszkodzie i uniemożliwia przekazanie tej dramatycznej informacji. W końcu jej samej trudno się pogodzić z tym faktem. Tak właśnie syrena samą siebie zagania w ślepy zaułek, by w końcu... No właśnie - jak zakończy się ta historia? Czy w końcu uda jej się przełamać strach przed odrzuceniem? Czy odnajdzie swoje miejsce na Ziemi? Czy Simon zrozumie, co dzieje się w życiu jego dziewczyny i czy ta, po przekazaniu dramatycznej informacji, pozostanie jego ukochaną? Czy spod uroku syreny da się uwolnić? Czy jakikolwiek mężczyzna jest w stanie powiedzieć takiej istocie: „nie”? A jeśli tak, to jakim kosztem? Co się stanie, gdy zamarznięte kilka miesięcy wcześniej wody zaczną topnieć? Czy z takim trudem pokonane zło powróci? Jeśli tak, na kim postanowi się zemścić? Odpowiedzi na te pytania przynosi Głębia.

Głębia, podobnie, jak i wcześniejsza część serii Tricii Rayburn, jest niesamowitym wręcz thrillerem paranormalnym z bardzo dobrze rozbudowanym wątkiem obyczajowym. Nic tu nie dzieje się bez przyczyny i żaden problem nie rozwiąże się sam. Bohaterowie zmuszeni są do radzenia sobie w sytuacjach, w których trudno o logiczne myślenie i o chęć podejmowania dalszej, karkołomnej czasem, walki. Powieść trzyma w napięciu, nie pozwalając oderwać się od lektury nawet na moment, a kolejnych zwrotów akcji nie sposób przewidzieć.

Głębia napisana została w jasny, przystępny sposób. W akcję wkomponowana została cała gama uczuć, od miłości, przez zwątpienie, strach, aż po przerażenie. Wszystkie te emocje towarzyszą nie tylko bohaterom, ale i czytelnikom - podczas lektury. Dlatego tak łatwo czyta się książkę Tricii Rayburn. Czas poświęcony tej powieści pędzi jak szalony i czytelnik nawet nie zauważy, gdy książka się skończy.  Głębia to więc porywająca powieść, którą naprawdę warto przeczytać.