Recenzja książki: Gaudensia. Zwycięstwo pożądania
Recenzuje: Danuta Awolusi
Pożądanie, namiętność, seksualność człowieka – wydaje się, że ta tematyka zdominowała polski rynek wydawniczy, ale to nie do końca prawda. Zalała nas fala erotyków, które nie zawsze radzą sobie z zadaniem, albo usiłują przekonać czytelnika, że kaskaderskie popisy w sypialni są normą. Vallerina P. W swojej debiutanckiej powieści Gaudensia. Zwycięstwo pożądania obala te mity i odsłania przed czytelnikami coś bardzo ciekawego!
Współczesne erotyki skupiają się bardziej na rozbudowanych fantazjach wokół bohaterów niż na samym seksie. Głównie dlatego, że nie tak łatwo o kreatywność i umiejętne opisanie scen erotycznych. Biorąc do ręki tego typu powieść, chcę dostać konkret, a niekoniecznie szaloną intrygę mafijną (choć wiem, że dla wielu czytelniczek może to być podniecające). Ja liczę na zmysłową i pobudzającą lekturę. I właśnie to dostałam od Valleriny P., która rezygnuje z rozbudowanej fabuły, by odsłonić mocniej erotyczną grę pomiędzy Maksem a wianuszkiem kobiet, które z różnych przyczyn kręcą się wokół niego.
To nie jest powieść o bad boyu, o bardzo wyuzdanym seksie ani też o bezmyślnej żądzy, która bierze się z powietrza. Ale jednocześnie jest to powieść, która aż kipi od opisów seksu, zwłaszcza w drugiej części. Seksu, który niesie spełnienie i radość, który jest właśnie tym tytułowym „zwycięstwem pożądania“. Seksu, który pozwala nam odkrywać własną naturę.
To też książka inna niż wszystkie, bo pokazuje, jak codzienność, wszystko co robimy, pobudza naszą seksualność – zwłaszcza, gdy rozładowanie tego napięcia nie jest możliwe. Autorka pokazuje seksualność par heteroseksualnych i nieheteroseksualnych. Stawia ich emocje, uczucia, ale też przyjemność na równi.
Jeżeli szukacie erotyku, który nie ucieka od seksu, ale czyni go głównym wątkiem, Gaudensia to coś dla was. Warto zanurzyć się w zaskakujący świat Maksa i bohaterek, wraz z nimi dążyć do spełnienia. To sensualna i podniecająca lektura, napisana świetnym językiem, sprawna warsztatowo. Warto ją dostrzec! Stanowi pewną zabawę gatunkiem, czy raczej – jest powrotem do korzeni.
