Recenzja książki: Droga do przebaczenia

Recenzuje: Katarzyna Krzan

Czy to romans, czy kryminał, czy też powieść sensacyjna? A może po prostu obyczajowa, z życia prostej przedszkolanki mieszkającej na prowincji? Trudno zgadnąć.

Na początku najtrudniej rozeznać się w postaciach, pełno tu bowiem rozgadanych kobiet o ciętych językach i nieposkromionych charakterkach. Potem pojawia się postać kluczowa, hulaka i lawirant – brat głównej bohaterki, Julity. Rafał zachowuje się bardzo dziwnie. Z rozmowy z siostrą wynika, że wplątał się w jakąś aferę, musi zniknąć na jakiś czas, a jej pozostawia na przechowanie tajemniczą kopertę, którą dzielna bohaterka „chowa w ukryciu”. Widać tak bardzo przejęła się rolą, że sama nie wie, gdzie ją schowała…

Ledwo brat się ulatnia, w domu Julity pojawia się mięśniak, który grozi jej śmiercią w męczarniach, jeśli nie zdradzi miejsca pobytu najbliższego członka rodziny. Kobieta jest przerażona i… podniecona zarazem, bowiem nigdy nie miała do czynienia z tak męskim samcem. Wzdycha na wspomnienie jego ramion i klatki piersiowej - tu wkrada się dreszczyk erotyzmu, który będzie podtrzymywany właściwie do samego końca.

W tle sensacyjnej fabuły rozgrywają się urocze scenki obyczajowe z koleżankami Julity i ich partnerami w rolach głównych. Zamieszanie staje się tak potężne, że w pewnym momencie naprawdę nie wiadomo już, o co komu chodzi.  Mieszkańcy Ukojenia odwiedzają się, kłócą, piją niezliczone ilości herbat i gadają. Sporo tu ciętych ripost i zabawnych komentarzy, które stanowią całkiem przyjemne przerywniki, ale zarazem opóźniają rozwiązanie akcji.

Na szczęście Katarzyna Łochowska pamięta o podstawowych zasadach budowania fabuły i gdy już pozwodzi czytelnika na tyle, że ten już czuje się kompletnie zagubiony, wraca wreszcie do głównego rekwizytu - tajnej koperty. I wtedy akcja się zagęszcza i cały ten chaos spojony zostaje swoistą klamrą. 

Nie, wbrew okładce, Droga do przebaczenia nie jest kolejnym romansem rodem z łąk i pól. Choć miejsce akcji to prowincjonalne Ukojenie, próżno szukać tu atmosfery Malowniczego, Rozlewiska czy innego Rykowiska. Rewolwer, umięśnione ramię seksownego policjanta, poczucie humoru i chaos - to raczej takie „klimaty".