ŚPIEWNIKOWY PAMIĘTNIK-„Zamki na piasku”

ŚPIEWNIKOWY PAMIĘTNIK-„Zamki na piasku"

Leżał na łóżku zadowolony z tego , że jest sam w domu i nikt mu nie przeszkadza.Spojrzał w bok na ścianę i zatrzymał wzrok na kalendarzu-czwartek ,27 październik.
Z magnetofonu stojącego obok na stoliku leciał przebój „Lady Pank"-„Zamki na
piasku".Chwilę się wsłuchał:

„Zamki na piasku
Gdy pełno w szkle
Poranna witaj zmiano
To życie twe..."

To „pełne szkło" przypomniało mu o pragnieniu.Wolał nie dopuszczać do siebie myśli, że to najzwyklejszy kac - pragnienie brzmiało lepiej.Popatrzył na zegarek -15:15.Za chwile i tak będzie musiał wstać ,więc wtedy pójdzie do kuchni i ugasi pragnienie.Od swoich urodzin,czyli od półtora miesiąca tego „pełnego szklą"było stanowczo za dużo.Tłumaczył to jednak sobie niecodziennymi okazjami.Pierwsza praca,20-te urodziny,powołanie do wojska,pierwsza wyplata i jeszcze w między czasie kolega porzucony przez swą Krychę.To ostatnie było najbardziej męczące.Zdradzony i porzucony kolega „Mamlas" wpadał o każdej porze dnia i nocy,by jak twierdził pogadać.Nigdy nie wpadł jednak z pustymi rękoma.Nie bardzo mu wypadało odmawiać bo znali się jeszcze z podstawówki i gdy sam był w kłopotach zawsze mógł na niego liczyć.Doszło już do tego , że jego siostra zaczęła się naśmiewać.Twierdziła ,że jego powołanie do wojska uratowało im życie ,bo inaczej pili by do jego końca.Już wczoraj się z nim pożegnał.Razem odprowadzali Romka,który dostał powołanie do Oleśnicy.Potem prawie do rana opijali wspólne troski i rozterki.Przez ostatnie trzy dni odprowadził trójkę najlepszych przyjaciół-dziś odprowadzą jego.
Znów dotarły do niego słowa z magnetofonu:

„Idziesz ulicą
Uśmiechasz się
Skonstruowałeś bombę
Skondensowaną śmierć
Znasz datę i godzinę
Gdy świat się zacznie bać...."

Już czas!-pomyślał.
Na małym prostokątnym pasku powołania jest napisane , że ma się zameldować 28 października do godziny 14:00 w jednostce wojsk Inżynieryjno-Saperskich w Ełku, woj.Suwalskie.
Wstał i poszedł do kuchni.Wypił duszkiem butelkę wody mineralnej.Od razu lepiej,poprawił mu się humor.
Na 16:00 umówił się z Wojtkiem ,który dostał powołanie do Orzysza-wojska rakietowe.Mieli więc jechać tym samym pociągiem.Przynajmniej będzie raźniej.Wrócił do pokoju by wyłączyć magnetofon.Dobiegły go jeszcze słowa:

„Jesteś pionkiem w grze
Kółkiem w maszynie
Żyjesz w zamkach pośród chmur
Na ich wieżach..."

Pomyślał , że przez następne 2 lata tez będzie pewnie takim „pionkiem w grze,
kółkiem w maszynie". „Nic to"-jak mawiał Wołodyjowski,da się wytrzymać.Wychodząc z domu,tak jak się umówił z rodzicami, zostawił klucze na szafce w przedpokoju.Pewnie nie prędko mu się przydadzą.Zatrzasnął za sobą drzwi i poszedł na przystanek autobusowy.
Podjechał jego autobus.Miał nim przejechać prawie przez cały Wrocław,wsiadł i usiadł przy oknie.Patrzył na mijane,dobrze znane ulice i zastanawiał się kiedy zobaczy je ponownie.Ocknął się z zadumy w ostatniej chwili,wyskoczył z autobusu i skierował się na wprost do najbliższej bramy.Drzwi otworzył mu ojciec Wojtka.
-Dzień dobry Panie Janku,jest Wojtek?
-Cześć Łukasz ,zachodź.Wojtek jest jeszcze w łazience,znasz go przecież.
Wszedł do przedpokoju.Z kuchni usłyszał pochlipywanie babci Wojtka i nie bardzo przekonywujące pocieszenia jego matki.Powiedział głośne „dzień dobry" ,lecz nie doczekał się odpowiedzi.
-Nie ściągaj botów.Chodź do pokoju.
Wszedł za panem Jankiem.Na stole zobaczył stojącą butelkę "Żytniej" ze znaczkiem Pewexu na nakrętce,trzy kieliszki,szklanki ,talerzyk z kiszonymi ogórkami i dwie wiśniowoczerwone butelki oranżady.
Celowo westchnął zbyt głośno.
-Co jest?Dziś jedziecie do woja,trzeba ćwiczyć!-natychmiast odparował pan Janek.
-Najlepiej bieganie.-odparł
-No właśnie.No to cyk, biegusiem po jednym.
Po tych słowach pan Janek sięgnął szybko po butelkę i zaczął napełniać kieliszki.
-To może zaczekajmy na Wojtka?-zapytał nieśmiało Łukasz.
-Wojtek!!!Idziesz tu czy nie? Łukasz już jest!-wykrzyczał wyraźnie zniecierpliwiony pan Janek.
-Już wychodzę!-dobiegło z łazienki.
Pan Janek na codzień dość krótko trzymany przez żonę ,dziś próbował w pełni wykorzystać dzień dyspensy z okazji wyjazdu pierworodnego do wojska.Napełnił już kieliszki i właśnie zmagał się z kapslem od oranżady gdy w drzwiach stanął Wojtek.
-Cześć Łukasz.-rzucił uśmiechnięty Wojtek.
-Witaj.Dobrze ,że już skończyłeś tą toaletę bo twój tato strasznie zniecierpliwiony.-odparł Lukasz z uśmiechem, puszczając porozumiewawczo oko.
-No siadajcie,przecież nie będziemy pić na stojąco.Macie jeszcze dożo czasu.-powiedział pan Janek siadając przy stole.
Dosiedli się,a on szybko podsunął im kieliszki i szklanki z popitką.
-No ,to po jednym.Za przyszłe wojsko!-dodał wyraźnie uspokojony.
Wypili.Zapadła chwila ciszy.
-To ja możne włączę radio?-rzekł Wojtek wstając.
Po chwili z głośników popłynęła znana muzyka: