Gwiazda szeryfa

„Gwiazda szeryfa” to jedna z tych książek, do których zakupu skłonił mnie Instagram, a raczej – zdjęcia i entuzjastyczne recenzje zamieszczane przez recenzentki. Często te najbardziej chwalone książki okazują się później beznadziejnie nudne, ale w tym przypadku tak nie było, choć wielkiego zachwytu – także nie. Sama historia jest bardzo ciekawa, a jeszcze do tego autorka stworzyła świetny klimat, który wciąga czytelnika od pierwszej strony – mimo to czegoś mi brakowało i po bardzo obiecującym początku historia zrobiła się trochę nudna. A jednak uważam, że nie był to czas stracony. Dlaczego?

Jak już wspomniałam, bardzo podobał mi się nastrój książki – klimat powojennego Olsztynka oddany jest w taki sposób, że niemal widzimy chaos panujący na ulicach, czujemy niepokój mieszkańców, słyszymy narzekania i przekleństwa na wszechobecny bałagan i brud. W tym wszystkim mamy młodego milicjanta, który przyjechał tu na służbę, oddelegowany z Warszawy, a także miejscowych funkcjonariuszy, którzy próbują tworzyć w miasteczku choć pozory normalności i porządku, ukrócić samosądy i szaber. Stefan Malewski już pierwszego dnia jest wrzucony na głęboką wodę, bo trafia mu się sprawa poszukiwania zaginionego mężczyzny, który na dodatek wkrótce zostaje odnaleziony w lesie – martwy. A to dopiero początek. Czuje się, że coś się do miasteczka zbliża, że coś w tym lesie zagraża mieszkańcom – a im dalej czytamy, tym większe mamy wątpliwości, czy to „coś” jest z tego świata… Mieszkańcy się boją, padają różne teorie, a milicja wyraźnie nie mówi im wszystkiego. Ta warstwa powieści to jej najmocniejsza strona – właśnie stworzony klimat, narastająca groza, rozterki mieszkańców.

Barwne postaci, a także ciekawie oddana atmosfera czasu tuż po wojnie, stopniowo budowany nastrój zagrożenia – to wszystko sprawia, że książkę wciąga czytelnika. Ale niestety, nie udaje się tej uwagi przyciągnąć tak, żeby wystarczyło na całą powieść. W każdym razie mnie w połowie zaczęło się trochę nudzić: za dużo gadania, za dużo analizowania, za dużo mówienia o tym, co się dzieje – a za mało samego „dziania się”, czyli brak wartkiej akcji. A do tego jeszcze pojawia się mnóstwo postaci, wśród których trochę się pogubiłam. No i ta liczba wątków, wśród których miota się główny bohater oraz jego wspomnienia i rozmyślania sprawiają, że czytelnik przestaje się angażować w akcję i po prostu czeka aż się wszystko rozwiąże. W każdym razie w moim przypadku tak właśnie było. Wolałabym jeden wątek – ten z tajemniczymi morderstwami, bo on najbardziej intryguje i wciąga, a reszta to tylko odwracanie uwagi od akcji.

Zakończenie mnie zaskoczyło, trochę też rozczarowało. Sugeruje, że będzie druga część – ale raczej po nią nie sięgnę, choć nie żałuję czasu poświęconego na lekturę. Po prostu ani postać, ani klimat (który początkowo mnie zachwycił) nie zafascynowały mnie tak, żebym miała ochotę tam wracać.

Komu ta książka może się spodobać? Jeśli ktoś lubi powieści, w których tło obyczajowe dominuje nad akcją, to myślę, że powinno mu się spodobać. Zresztą mimo tych uwag, które przedstawiłam, nie uważam, że książka jest zła i daleka jestem od odradzania lektury. I nie można Autorce odmówić oryginalności.

Podsumowując: oryginalna historia z dużym potencjałem, trochę rozmywająca się w nadmiarze wątków i postaci.

Informacje dodatkowe o Gwiazda szeryfa:

Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Data wydania: 2020-03-03
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788381168571
Liczba stron: 656
Dodał/a opinię: Joanna Tekieli

Tagi: bóg