To ja będę Twoim szefem! Przeczytaj fragment nowej książki K.N. Haner!

Olivia żyje w związku bez miłości. Z partnerem łączą ją tylko seks i niezdrowy finansowy układ. Kocha swoją pracę i spełnia się jako asystentka wiekowego szefa. Nie jest szczęśliwa, lecz ukrywa to za wyuczonym przez lata uśmiechem.

Harry jest wnukiem szefa Olivii i jego spadkobiercą. Właśnie wrócił z podróży po świecie, by pomóc dziadkowi rozkręcić firmę. Okazuje się, że na pozór niedostępny i oschły mężczyzna trafia na godną siebie przeciwniczkę.

Wskutek niefortunnego spotkania w windzie on ma wobec niej dług wdzięczności, a ona musi dochować tajemnicy. Jeden wyjazd do Paryża zmienia wszystko. Pełna seksualnego napięcia i niepożądanych emocji relacja nieomal doprowadza Harry'ego do szaleństwa. Zakazana namiętność ma jednak swoją cenę.

Romans, seks, pieniądze, intrygi - mieszanka wybuchowa!

K.N. Haner potrafi zaskoczyć! Kolejna książka, która zachwyca, wciąga i wywołuje wachlarz emocji! Jestem absolutnie oczarowana historią Olivii i Harry'ego. Śledziłam ich losy z zapartym tchem i niejednokrotnie odpływałam do ich świata. Z pewnością jeszcze nieraz do niego wrócę. Gorąco polecam! – mówi o powieści Dyrektor generalny Kinga Litkowiec. Do lektury zaprasza Wydawnictwo Ale!

W ubiegłym tygodniu na naszych łamach mogliście przeczytać premierowy fragment książki Dyrektor generalny. Dziś czas na kolejną odsłonę tej historii: 

ROZDZIAŁ 3

Patrzyłam na Harry’ego i zastanawiałam się, czy aby na pewno się nie przesłyszałam. Jego poważna mina nie pozwalała mi jednak myśleć, że to jakiś żart. Dla pewności rozejrzałam się, bo wydawało mi się, że zaraz zza pleców wyskoczy ktoś z kamerą i oznajmi, że tylko mnie wkręcali. Tak się jednak nie stało, a Harry naciskał:

– Olivio, zadałem ci pytanie. 

– Tak, wiem – rzuciłam. – Ale nie byłam pewna, czy mówisz poważnie. 

– Po prostu chcę wiedzieć. 

– Czyli to jest na serio? – Aż poprawiłam się na krześle. – Naprawdę zapytałeś, czy mam romans z panem Bennettem? – Nie mogłam w to uwierzyć. 

– A nie masz? – drążył, czym najnormalniej w świecie mnie wkurzył. Odsunęłam się na krześle i wbiłam w niego niepewne spojrzenie. Odpowiedział mi tym samym. 

– Twój dziadek to mój szef! – podkreśliłam. 

– Bardzo się z nim spoufalasz – stwierdził. 

– Słucham?! A co ty możesz wiedzieć? Pracuję z twoim dziadkiem od pięciu lat, a nigdy nie widziałam cię w firmie. Wróciłeś Bóg wie skąd i niby chcesz pomóc, ale… – Nerwy mi puściły, choć zupełnie niepotrzebnie.

– Licz się ze słowami, Olivio. Przypominam, że za chwilę to ja będę twoim szefem – przerwał mi, a ja aż się zapowietrzyłam. 

– Bardzo żałuję tych zmian – wypomniałam mu bez wahania i wstałam od stolika. 

Harry wydawał się niewzruszony. 

– I nie myśl, że czuję się urażona tym pytaniem. Jest mi po prostu bardzo przykro, że wnuk kompletnie nie zna swojego dziadka i myśli, że ten mógłby sypiać z kobietą młodszą od niego o pół wieku – dodałam i ruszyłam do wyjścia.

Nie chciałam robić kolejnych scen w takim miejscu. Szybko opuściłam restaurację, postanowiłam iść po coś innego do jedzenia i zjeść w biurze. Co mnie podkusiło, by zgodzić się na ten lunch? Od razu wiedziałam, że to zły pomysł. Ten dzień jest zły…

Beznadziejny.

Dotrwałam do siedemnastej i pierwszy raz miałam ochotę wyjść z pracy punktualnie. Na szczęście zrobiłam wszystko, co powinnam, i z czystym sumieniem mogłam iść do domu. Wezwałam taksówkę, a następnie wymknęłam się z biura. Nie chciałam się natknąć na przyszłego szefa. Gdy opuściłam budynek, poczułam ulgę. Droga do domu zajęła mi dobrą godzinę. Jedyne, o czym myślałam, to relaks z książką, ale gdy dostrzegłam, że przed domem nadal stoi mój zepsuty samochód, natychmiast zrozumiałam, że ten wieczór będzie koszmarem. Wysiadłam z taksówki i z duszą na ramieniu ruszyłam w kierunku domu. Już od progu dotarły do mnie męskie głosy. Weszłam do salonu i zobaczyłam mojego faceta i jego dwóch kolegów. Siedzieli na sofie, wśród puszek po piwie, chipsów, pizzy i oglądali mecz koszykówki. Zauważyli mnie, a Tobias, mój chłopak, odwrócił wzrok.

– Nie wezwałeś nikogo do samochodu? – zapytałam jedynie. 

Nie byłam gotowa na kłótnie. 

Nie dziś. 

Nie teraz.

Kochałam Tobiasa, ale… Odkąd stracił pracę, zupełnie go nie poznawałam. Stał się leniwy, nerwowy, za dużo pił i wyżywał się na mnie za swoje niepowodzenia. Czasami po prostu wolałam milczeć, niż wdawać się w dyskusję, która i tak kończyła się awanturą.

– To twój samochód – odpowiedział, a ja udałam, że mnie to nie ruszyło.

Przeszłam do kuchni, gdzie przypalała się jakaś… zupa? Szybko wyłączyłam gaz i wrzuciłam przypalony garnek do zlewu. Oparłam się o blat i ścisnęłam go mocno, by opanować emocje. Potrzebowałam się uspokoić. W sekundę rozbolała mnie głowa. Zajrzałam do pudełka po pizzy, by coś zjeść, ale nie zostawili dla mnie ani kawałka. Spojrzałam w stronę słoika, w którym odkładaliśmy z Tobiasem gotówkę na wymarzone wakacje, ale… tam znowu nie było ani centa. Poczułam w sercu kłujący ból. Wszystko było nie tak, jak być powinno.

Poszłam na górę do naszej sypialni. Chociaż tam panowały porządek i cisza. Lubiłam to pomieszczenie, urządziłam je tak, by czuć się tu komfortowo. Kolory ziemi, kremowo-brązowa tapeta, zielone dodatki i ogromne łóżko, które było główną częścią sypialni. Rozebrałam się, odkręciłam wodę i weszłam pod prysznic. Udało mi się nieco odprężyć, ale nadal bolała mnie głowa, więc zamiast poczytać, postanowiłam się po prostu położyć i iść wcześniej spać. Nasze łóżko było bardzo wygodne, a sen przyszedł naprawdę szybko.

Książkę Dyrektor generalny kupicie w popularnych księgarniach internetowych: