Oryginalna. Fragment książki „Dorosłość. Wyznania" Linn Skaber

Dorosłość... Kończymy szkoły, pozostawiamy w tyle chaos dorastania, pozbywamy się znienawidzonych pryszczy, zapominamy o szaleństwach młodości. Przed nami całe życie - pewne, stateczne, zorganizowane, ale nie pozbawione zabawy i przyjemności. Tak! Przecież należy do nas! Sami decydujemy, jak będzie wyglądało! Czy aby na pewno?

A może wcale nie jestem ,,dziewiątką", a zaledwie ,,słabą siódemką"? Może gdzieś tam czeka ,,szóstka", z którą ,,moglibyśmy zostać silną dziewiątką, razem". Ale zapatrzeni w swoje wyobrażenie dorosłości, tracimy się z oczu. Chwilę potem los obsadza nas w ,,najromantyczniejszym filmie na świecie", ale nie dostajemy w nim głównej roli, a jedynie ,,niewielką drugoplanową rólkę" i zostajemy ,,w żółtym szeregowym domu z dziecięcymi rowerkami leżącymi na podjeździe", a on pielęgnuje to niezwykłe uczucie, które narodziło się ,,przy barierce nad stawem podczas podróży służbowej do Kopenhagi"...

Linn Skaber, norweska stand-uperka, aktorka i pisarka, która tak szczerze i dotkliwie sportretowała Młodość, powraca z równie przejmującym studium dorosłości, które po raz kolejny nabiera głębi i kształtów dzięki niezwykłym ilustracjom Lisy Aisato. Do lektury Dorosłości zaprasza Wydawnictwo Literackie.

„Dorosłość" to proza niespieszna i wymagająca powolnej, uważnej lektury, ale równocześnie nie na tyle trudna, by odrzucić kogokolwiek spośród czytelników.

- recenzja książki „Dorosłość"

W ubiegłym tygodniu na naszych łamach mogliście przeczytać premierowy fragment książki Dorosłość. Dziś czas na kolejną odsłonę tej historii: 

ORYGINALNA

Widzę to. Jestem zabawna i oryginalna,
chociaż mam pięćdziesiąt lat.

W wiosenny dzień noszę glany i podkolanówki w paski
i kręcę się po ulicach z rowerem, w żółtym kapeluszu
z kwiatami na głowie. Śpiewam głośno piosenkę, którą prawie
znam na pamięć, i macham do nieznajomych, którzy siedzą
przy kawiarnianych stolikach i piją kawę.

Widzę to. Jestem wyjątkowa i oryginalna,
chociaż mam pięćdziesiąt lat.

Skaczę na jednej nodze na przejściu dla pieszych i nie zwracam
uwagi na trąbiące samochody. Wącham nowo zasadzone fiołki
alpejskie na rabatach wokół fontanny. Siadam na trawie
z odchyloną głową i uśmiecham się, pozwalając moim długim
siwym włosom opaść na plecy.

Widzę to. Jestem inna i oryginalna,
chociaż mam pięćdziesiąt lat.

W parku wyciągam rękę do góry, udając, że dyryguję, i skaczę
z radości. Ścigam się z ptakami na gwizdy, długie trele w stronę
nieba, kiedy mijam młodych ludzi i przybijam im piątkę.
Plik zabezpieczony watermarkiem: DLA MEDIÓW
Oni też przybijają mi piątkę i chichoczą, a potem znowu
to robią, jeszcze raz i jeszcze raz.

I wtedy to zauważam. Właśnie wtedy to zauważam.

Nie jestem oryginalna. Stałam się miejscowym dziwakiem.
Ponieważ mam pięćdziesiąt lat.

Cytowany fragment pochodzi z książki Linn Skåber Dorosłość. Wyznania w przekładzie Mileny Skoczko-Nakielskiej, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Literackiego. W naszym serwisie przeczytacie już kolejny fragment książki Dorosłość. Wyznania. Książkę kupicie w popularnych księgarniach internetowych: