Kontynuacja bestsellerowego Dyrektora generalnego! Jak potoczą się dalsze losy zakazanego romansu Olivii i Harry'ego?
Olivia leczy rany po burzliwej relacji z Harrym i traumie wywołanej atakiem Tobiasa, jej byłego chłopaka. Ma na to czas, ponieważ młody Bennett przepadł bez śladu i od sześciu miesięcy nie dał znaku życia. Na szczęście dziewczyna może liczyć na przyjaźń Igora, który robi wszystko, aby zapomniała o bolesnych doświadczeniach ostatnich miesięcy.
Awans na dyrektorkę generalną i praca pomagają jej zorganizować sobie życie na nowo w świecie pozorów, w którym znalazła się za sprawą rodziny Bennettów, ale do czasu...
Kim tak naprawdę jest jej ojciec? Co zmieni nagły powrót Harry'ego? Czy miłość okaże się ważniejsza od pieniędzy i wpływów?
Kłamstwa, władza i gorący romans - emocje sięgną zenitu!
„Dyrektorka generalna" to mocna i szalona historia o rodzącej się, prawdziwej miłości i trudnych relacjach rodzinnych.
- recenzja książki „Dyrektorka generalna"
– Na całym świecie nadal dominują mężczyźni i to oni są lepiej wynagradzani i brylują na wyższych stanowiskach. Ja chciałam pokazać, że kobiety powinny być doceniane, że potrafią dobrze zarządzać, często lepiej niż niejeden mężczyzna. Dodatkowo, kiedy myślę o kobietach-liderkach, wydaje mi się, że to większość z nas: zapracowane mamy z mnóstwem obowiązków na głowie, dziećmi, mężem, pracą. Taka kobieta jest liderką, bo daje sobie ze wszystkim radę. Singielki, które stawiają na rozwój i karierę, to również liderki. Trzymają swoje życie we własnych rękach i dążą do swoich celów. Każda z nas jest liderką i tego się trzymajmy! – mówi w naszym wywiadzie K.N. Haner, autorka powieści.
Do lektury książki Dyrektorka generalna zaprasza Wydawnictwo Ale! W ubiegłym tygodniu na naszych łamach mogliście przeczytać fragment książki której autorką jest K.N. Haner. Dziś czas na kolejną odsłonę tej historii:
Nim zdążyłam wpaść w panikę, mój telefon zaczął dzwonić, a na wyświetlaczu zobaczyłam numer Igora.
Natychmiast odebrałam.
– To nie ja, to moja niedoszła randka – usłyszałam jego wkurwiony głos.
– Ach, przeszkodziłam ci? – Skrzywiłam się, ale jednocześnie odetchnęłam z ulgą.
– Daj spokój, wyszedłem do łazienki i zostawiłem telefon, a ona zobaczyła, że napisałaś, i…
– Zazdrosna? Uciekaj, gdzie pieprz rośnie – zaśmiałam się.
– Zazdrosna i wcale nie taka ładna, jak mi się wydawało. I już od niej uciekłem – odpowiedział. – Przynajmniej się wyśpię. Właśnie wracam do siebie.
– Ja już leżę i łudzę się, że zasnę, chociaż zżera mnie stres przed jutrem.
– Dasz radę! – powiedział pewnym głosem. – Znasz firmę, przez ostatnie pół roku zapierdzielałaś jak mrówka i nikt nie nadaje się na to stanowisko lepiej od ciebie.
– Powtarzasz mi to non stop, podobnie jak pan Bennett, a ja nadal nie wierzę…
– Bo masz nie po kolei w głowie. – Igor się roześmiał.
– I nie wierzysz w siebie.
– Coś w tym jest… – przyznałam.
– Mogę ci jakoś pomóc?
– Wystarczy, że jesteś.
– Pewnie, że jestem. I wiem, że ty też jesteś dla mnie.
Uśmiechnęłam się, bo przecież miał racje.
Rozmawialiśmy jeszcze chwilę, a potem szybko zakopałam się pod kołdrę. Odgoniłam złe myśli i jakoś udało mi się zasnąć. Pierwszy raz od dawna przyśnił mi się Harry. Próbowałam z nim rozmawiać, ale mnie nie słuchał. Szłam za nim, a on przyśpieszał. Raptem pojawił się też Denver i wtedy się obudziłam – cała mokra i przerażona. Niepokój odczuwałam aż do samego rana.
Nie wyspałam się, a czekał mnie intensywny dzień. Poranek był ciężki, a droga do pracy jeszcze gorsza, bo ochroniarze u mojego boku każdego dnia przypominali mi o tym, że może mi grozić niebezpieczeństwo. Choć Tobias od jakiegoś czasu nie dawał znaku życia, ciągle gdzieś tam był, a ja nie miałam pojęcia, co planuje. Policja też nic nie wiedziała, przez co nie mogłam zamknąć tego rozdziału mojego życia. Nadal nie sprzedałam domu, nawet tam nie byłam i nie posprzątałam. Miałam wrażenie, że próbuję zapomnieć o tym problemie, choć jednocześnie wiedziałam, że prędzej czy później będę musiała się tym zająć. Teraz jednak znowu nie miałam do tego głowy.
Dotarłam do biura chwilę przed dziesiątą. Powinnam być wcześniej, ale nie dałam rady. Zdziwiłam się, że oprócz dziewczyny w recepcji nikogo nie ma. Ruszyłam do siebie, a wtedy z sali konferencyjnej wyszła jedna z prawniczek, spojrzała na mnie, a gdy się do niej uśmiechnęłam, podeszła i szepnęła:
– Harry wrócił.
Zdębiałam, ale sekundę później mój wzrok niczym magnes został przyciągnięty przez mężczyznę, który stał za szklaną ścianą sali. To naprawdę był ON. I patrzył prosto na mnie. Tylko na mnie.
Książkę Dyrektorka generalna kupicie w popularnych księgarniach internetowych:
