Znajdziesz mnie wśród chmur
Ilona Ciepał-Jaranowska

„Życie jest wiotkim płomieniem, nigdy nie wiadomo,
kiedy wiatr wieczności go zdmuchnie.”

Zawód pilota fascynuje wielu ludzi, dla których latanie w przestworzach jest sensem ich życia. Z pewnością zdają sobie sprawę z ryzyka, na jakie narażają się, gdy wsiadają za stery samolotu, ale chęć przeżycia kolejnej podniebnej przygody jest silniejsza od strachu. Gdy oni krążą wysoko nad ziemią w swoich stalowych maszynach, na ziemi jest z reguły ktoś, kto czeka na ich bezpieczny powrót i oddycha z ulgą, gdy wszystko przebiegnie bez problemów. Gorzej, coś pójdzie nie tak, jak zawsze, tak jak wydarzyło się u bohaterki książki „Znajdziesz mnie wśród chmur”, której tytuł sugeruje, że któregoś dnia ktoś nie wrócił do domu.

Gdy Joanna poznała Marcina, była najszczęśliwszą osobą na Ziemi. Razem mieli wspólne plany i nadzieję na wspaniałe, rodzinne życie. Niestety, wkrótce wszystko się skończyło w dniu, gdy ukochany rozbił się samolotem. Jej świat w tym momencie się zawalił wszystko straciło blask. Poznajemy ją, gdy minęło już trochę czasu od tragedii, a ona wciąż nie może odnaleźć spokoju. Swoje emocje i stan umysłu wyraża w obrazach, które ma tylko dla siebie i nie zamierza nikomu ich pokazywać. Są zbyt osobiste.

Niestety, poprzez to depresyjne odosobnienie grozi jej utrata pracy. Nowy szef, Hubert, stawia warunek, że jeżeli nie chce być zwolniona, musi wrócić do firmy i wypełniać swoje zadania. Wkrótce Joanna podejmuje decyzję pozostawienia przeszłości za sobą i pragnie ponownie żyć. Wie, że nie może dłużej zapadać się w sobie, więc chcąc, nie chcąc pojawia się w biurze. Wsparcie ma nie tylko u swojej siostry, ale też serdecznej koleżance, Joli, ale też, mimo początkowych trudności, w Hubercie. Okazuje się, że nie tylko ona kogoś straciła, ale inni potrafią jakoś z tym żyć.

„Znajdziesz mnie wśród chmur” to powieść pełna wzruszeń, smutku, udręki, tęsknoty, pokazujące bardzo mocno siłę wychodzenia z ciemnej sfery emocjonalnej, radzenia sobie ze stratą i budowania życia na nowo. Napisana została bardzo płynnie, z ogromną wrażliwością, analizą psychologiczną kogoś, kto cierpi. Sposób pisania pani Ilony Ciepał – Jaranowskiej w ogóle nie wskazuje na jej pierwsze kroki w tym gatunku literackim. Wcześniej pisała wiersze i opowiadania, które znalazły się w antologii „Miłość z widokiem na Śnieżkę” wydanej w 2019 roku, jednak, jako powieściopisarka debiutuje i to w świetnym stylu.

To historia o kilku osobach, nie tylko o Joannie, gdyż wokół ma ona osoby, które też kogoś straciły, mają swoje problemy oraz uczestniczą w życiu głównej bohaterki. Dzięki narracji trzecioosobowej, możemy śledzić ich poczynania i myśli, poznawać ich tajemnice i przeżycia. Wyraźnie widać, że stan, w jakim znajduje się Asia, ma wpływ nie tylko na nią, ale też na innych, czego ona początkowo nie dostrzega. Wspaniałe są jej więzi z siostrą, Martą, która próbuje wyrwać ją z dołka emocjonalnego. Nie jest to łatwe, bo dopóki Asia sama nie będzie chciała sobie pomóc, niewiele można zrobić, Marta też ma swoje dylematy, gdyż stara się dzielić swój czas między siostrą a swoją rodziną. Jej mąż, Bartek, był przyjacielem Marcina i równie mocno przeżył jego śmierć. Nie chcąc narażać swojej żony o stres, przestał latać, ale nadal pracuje w branży lotniczej, ale jako kontroler na lotnisku, co wiąże się z częstymi nieobecnością w życiu rodziny. W duszy wciąż jednak marzy o lataniu.

To powieść, której myślą przewodnią jest strata, bo każda z osób coś traci i nie chodzi tu tylko o osobę. Autorka pokazała ból i cierpienie po starcie ukochanej osoby dogłębnie, z ogromnym zaangażowaniem, wnikając w umysł osoby zamkniętej w swojej traumie i w swoim mrocznym świecie. Czujemy wszystko to, co bohaterka, jej tęsknotę, poczucie bezsilności wobec tego, co nieuniknione, wobec tego, co zgotował los. Na szczęście w pewnym momencie uświadamia, że nie jest w tym sama, mimo że odrzuca wszelką pomoc. Tutaj wykazuje się egoizmem, gdyż przecież nie tylko ona cierpi. Jej postawa wpływa na otoczenie, rodzinę, lecz ona zatopiona w swoim cierpieniu, tego nie zauważa.

Fabuła wypełnia poczucie żalu, udręki, złości na los, tęsknoty i zawieszenia w stanie beznadziejności, rozpaczy i tęsknoty za obrazami z przeszłości, gdy wszystko wyglądało lepiej, radośniej i kolorowo. Autorka umiejętnie, ale wyraźnie pokazała, jak kruche jest życie, ale też, że w jego przebieg wpisane są różne przeżycia, także te trudne i dramatyczne. Ważne jest, by nie poddawać się smutkowi, depresyjnym stanom i zacząć ponownie czerpać radość. Każda osoba jest z nami na jakiś czas. Jedni krócej, inni dłużej, ale zawsze pozostawiają w nas swój ślad w pamięci, ale z tym śladem trzeba znowu podjąć nowe zadania, otworzyć się na nowe doznania, niespodzianki od losu, bo wszystko w życiu pojawia się w jakimś celu. Trzeba go tylko dostrzec.

Egzemplarz książki otrzymałam w ramach współpracy z portalem Sztukater

  Joanna to młoda kobieta, która zamiast szykować się do ślubu, musiała pochować swojego ukochanego. Ten śmiertelny wypadek to koniec życia dla Asi. A przynajmniej ona tak czuła. Gdyby nie pomoc i wręcz upierdliwość jej siostry Marty, to Asia chyba nie byłaby w stanie nawet spróbować wrócić do normalności. Dodatkowo groziło jej wypowiedzenie z pracy, a nowy, surowy szef nie chciał jej już przedłużać urlopu. Dziewczyna nie dość że straciła swoją miłość, to za chwilę mogła też i pracę. W ostatnim momencie wróciła do pracy, a potem coś złego zaczęło dziać się z jej siostrą. Dodatkowo jej szwagier dziwnie się zachowywał i to w sumie od śmierci jej narzeczonego. Ale wcześniej nikt na to uwagi nie zwracał. O co tutaj chodzi? Dlaczego szwagier Asi - Bartek ma wyrzuty sumienia? Dobrze, że nasza bohaterka znalazła w pracy przyjazną duszyczkę, która stała się jej przyjaciółką. W sumie, to obie sobie pomagały, ale w pewnym momencie wszystko się posypie! Dlaczego nawet przyjaźń musi przechodzić tak ciężkie chwile? Dlaczego małe niedomówienie może zerwać taką nić? I do czego jesteśmy w stanie się posunąć, albo co poświęcić, aby spełnić swoje marzenia? 

   " - Przez ostatnie miesiące sama często słyszałam, że "jakoś to będzie". I miałam już dość. To nie jest pomoc. Nikt nie powiedział mi : " Aśka, jest źle, stało się coś strasznego, bardzo cierpisz. Posiedzę dziś z tobą, a jutro wezmę cię za rękę i powiem dokładnie, co masz robić." Nikt nawet na chwilę nie zdjął ze mnie tego cierpienia, za to ciągle słyszałam, że to czas leczy rany i kiedyś będzie lepiej. Nie jest, do cholery!"

     Wrócę do tych chusteczek. One mi się tutaj bardzo przydały. Ta książka, to jedna wielka bomba emocjonalna!!! Na barki Asi spadło bardzo wiele w ciągu jej młodego życia. A jednak i tak w pewnym momencie zauważa, że ona i tak nie miała tak źle, bo inni nie mieli takiego fajnego i ciepłego dzieciństwa, nie mieli łatwego dorastania. Ale dostrzeże to dopiero w pewnym momencie. Zauważy wtedy, że życie tak szybko przecieka nam pomiędzy palcami, a kiedy wpadamy w stan odrętwienia, depresji czy żałoby, tracimy go jeszcze więcej. A niektóre momenty i chwile są do nieodtworzenia już. Kiedy jej siostra - Marta, zaczyna się źle czuć i na początku nie wiedzą, co jej dolega, zarówno Asia, jak i mąż Marty - Bartek znów mają obawę w sercu, czy aby znów nie stracą kogoś bliskiego. Poza tym nasza bohaterka jako jedyna z wszystkich pracowników poznaje tajemnicę ich nowego szefa. Czy ta tajemnica zacieśni ich relację? Czy może jednak wręcz przeciwnie? Przyznam bez bicia, że zachowanie tej dwójki mnie zaskakiwało. Czasami myślałam, że inaczej postąpią, a jednak... Autorka miała inny zamysł i wyszło świetnie. Lubię kiedy bohaterowie mnie zaskakują. Zresztą jedna z koleżanek Asi też mnie zaskoczyła. Pewne wydarzenia w życiu  Joli spowodowały, że dziewczyna otworzyła się na nowe doznania. A to co zrobiła pod koniec książki, to już pełna podziwu byłam dla jej odwagi i determinacji. No cóż mogę jeszcze napisać. Bohaterowie mega realni, żywi - zamykasz oczy i witasz się z nimi oraz spędzasz z nimi czas. Wszystko ze sobą tutaj współgra, są tajemnice, są choroby, jest śmierć, jest żałoba, którą każdy inaczej przechodzi, jest też zazdrość, zawiść i podstępy. A najwięcej zrujnować i zepsuć mogą najzwyklejsze niedomówienia. Ta historia pokazuje, jak kruche jest życie. Dziś jesteśmy tutaj i teraz. Plany mamy na najbliższe dni, miesiące czy lata, ale los ... Los może popsuć nasze plany w każdym momencie. I za chwilę już może nas nie być. Zatem - dopóki jeszcze jesteśmy na tym padole, to żyjmy jak najlepiej się da :) I koniecznie sięgnijcie po ten REWELACYJNY DEBIUT pani Ilony Ciepał-Jaranowskiej. Polecam z całego serducha!

Śmierć najbliższych osób to jeden z najtrudniejszych tematów, podejmowanych w literaturze. Autorzy pochylający się nad tym tematem udowadniają, że można, a nawet powinno się o nim rozmawiać. Ułatwia to w jakimś stopniu oswojenie traumy. Śmierć jest wprawdzie końcem, ale może być też wyjściem do rozmowy o życiu, które buduje się po stracie.

Książka Ilony Ciepiał-Janowskiej opowiada o oswajaniu tramy związanej ze śmiercią ukochanej osoby. Główna bohaterka traci, na moment przed ślubem, narzeczonego. Mężczyzna ginie, kiedy rozbija się pilotowany przez niego samolot. Ostatnie słowa jakie rejestruje czarna skrzynka to ,,Dobranoc". Pożegnanie Marcina z ukochaną. Życie Asi spowija ciemność. W przejściu przez dramat utraty ukochanego, pomagają jej, siostra z rodziną i koleżanka z pracy, Jola. Ukojenie przynosi również malarstwo, które pozwala na przenoszenie na płótno nagromadzonych uczuć i emocji oraz zainteresowanie, jakim obdarza ją w pracy szef.

,,Znajdziesz mnie wśród chmur" to pełna nostalgii, pouczająca książka, która pokazuje jak trudno odnaleźć się w świecie, w którym zabrakło jednej z najważniejszych dla nas osób. Jak trudno pozbierać od nowa swój świat i ruszyć dalej, mimo uporczywego żalu i tęsknoty w sercu. To powieść, która przeprowadzając czytelnika przez proces żałoby uświadamia jednocześnie, że na końcu tej bolesnej drogi płonie światełko nadziei. Możliwe jest również życie bez ciężaru z uśmiechem na twarzy. To również powieść, która pochyla się nad tematami choroby, oczekiwania na potomka, poszukiwania miłości, rodzącej się przyjaźni i pasji.

Autorka w subtelny i dopracowany w każdym aspekcie sposób porusza serce czytelnika. O najtrudniejszym w życiu temacie, pisze pięknie i wzruszająco. ,,Znajdziesz mnie wśród chmur" to powieść pełna czułości i zrozumienia. Otulenie dla tych, którzy zmagają się z traumą po śmierci bliskich. Tych, którzy tęsknią i czują się opuszczeni. To piękny akt wychodzenia z ciemności żalu i głębokiej żałoby, wprost w objęcia nowego, dobrego dnia.